معاون سازمان برنامه و بودجه: اگر جنگل زاگرس خشکید، ایران دیگر جای زندگی نیست

به گزارش ایسنا، دکتر سعید نمکی امروز در اولین همایش دانشگاه بین‌المللی سبز که در دانشگاه فردوسی در حال برگزاری است، اظهار کرد:  دانشگاه سبز به عنوان یک نماد که دانشگاه‌هیان محیط زندگی و کارشان را منطبق با نیازهای طبیعت اداره می‌کنند، بسیار اقدام زیبایی است؛

اما زمانی دانشگاه سبز در یک کشور موفق می‌شود، که مدرسه سبز باشد. ما رفتارهای کودکانمان را باید به عنوان اولین مرجع اصلاح کنیم. امروز کودکان ما پیام‌آوران جامعه هستند. بنابراین ما می‌توانیم میلیون‌ها پیام‌آور سبز به خانواده‌ها بفرستیم. رفتار محبت آمیز با طبیعت، عدم تولید زباله‌، صرفه‌جویی در مصرف منابع را باید از مدرسه به کودکان بیاموزیم که در آینده که به عنوان مدیران کشور  به محیط‌ زیست اهمیت ویژه دهند.

وی ادامه داد: علی رغم اینکه دانشگاه سبز حرکت بسیار ارزشمندی است، اما نقش دانشگاه بسیار فراتر از این است؛ دانشگاه‌ها باید بتوانند در عرصه توسعه ملی نقش‌آفرینی کنند که متاسفانه دانشگاه‌های ما امروز این نقش را ندارند. انتظار جامعه از آن‌ها خلق ثروت است. اما دانشگاه‌های ما حفره‌های عظیم بلعیدن منابع هستند و خلق ثروت نمی کنند.

معاون امور علمی، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه با تاکید براینکه حال محیط‌زیست کشور به شدت خراب است و از طرفی دانشگاه‌ها نیز بسیار با این عرصه بیگانه هستند، اضافه کرد: امروز دانشگاه های ما در رابطه با ذخیره آب‌های زیرزمینی، الگوهای گشت مناسب و استفاده از گیاهان کم نیاز در فضاهای سبز شهری کجاست.

جامعه از دانشگاه انتظار دارد در کنار دولت باشد و  به داد طبیعت تشنه کشور برسد و برای آن راه‌حل پیدا کند که چگونه می‌توان با این بحران‌ها مقابله کرد. دانشگاه سبز زمانی است که به سرسبزی این سرزمین به گونه ای بیاندیشد که ما با مرگ تدریجی محیط زیست روبرو نشویم.

نمکی با اشاره به مشکلات زیست محیطی در کشور عنوان کرد: تالاب انزلی به عنوان نگین شمال کشور و ریه دریای خزر است؛ اما رودخانه‌های زرجوب تن‌ها فاضلاب مسموم را وراد این تالاب می کنند و ایستگاه دپوی زباله سراوان در شرایط خشک ۴ هزار لیتر در ثاینه و بارانی ۲۴ هزار لیتر در ثاینه سم و مواد زائد وارد آن می کنند در جایی که ماهیان خاویار  تخم ریزی هستند.

وی افزود: ریزگردها مردم جنوب کشور را خفه می‌کند و از طرفی در جنگل‌های ملی گلستان را که به عنوان یکی از ۵۰ ذخیره‌گاه‌های زیست‌کوره محسوب می‌شوند و تنوع زیستی در آن بسیار بالا بود ولی اکنون تعداد قوت و میش اورئال در سال ۵۸،  ۱۸ هزار بود به کمتر از ۲۵۰۰ میش و قوچ می رسد. ما با به هم ریختگی تنوع زیستی روبرو هستیم؛ استان خراسان رضوی یکی از متنوع‌ترین شرایط زیستی را در جهان دارا بود، اما امروز این چنین نیست.

معاون امور علمی، فرهنگی و اجتماعی سازمان برنامه و بودجه خاطرنشان کرد: امروز مساله اصلی این است که فشار های توسعه برای کشور را  متوزان کنیم، والا اگر این فشارها ادامه داشته باشد، شرایط زیستن در آینده برایمان محدود است. محاسبات نشان می دهد که ما اکنون ۵۰ درصد فراتر از ظرفیت زمین بهره‌برداری می‌کنیم که این رویه بسیار خطرناکی است که کشور ما با آن روبرو است.

وی ادامه داد: بعد از انقلاب صنعتی توسعه بی‌رویه صنعت و تخریب طبیعت، نزاع سختی بین اقتصاددانان و اکولوژیست‌ها در گرفت. اکولوژیست‌ها معتقد بودند که ما طبیعت را از پدرانمان به ارث بردیم و باید از آن نگهداری کنیم اما اقتصاددانان معتقد بودند که باید از حداکثر ظرفیت‌های زمین برای توسعه شهری استفاده شود. این نزاع مقدمه یک نشست در استکهلم در نروژ شد که در نتیجه منجر به طرح مساله توسعه پایدار در جهان شد.