سبک گوجوریو یک سبک کاراته اوکیناوایی است گوجوریو
این ورزش کاراته، ریشه ژاپنی دارد و به این خاطر بوجود آمده تا بدن را برای حمله و دفاع به صورت تخصصی آماده کند در واقع اجرای این ورزش، در قالب مبارزه بین دو نفر می باشد. مسابقات در این رشته، در دو بخش آقایان و بانوان به صورت تیمی و انفرادی در رشته های کاتا و کومیته برگزار می شود. ابداع گوجوریو توسط شخصی به نام چوچون میاگی صورت گرفت که در این سبک در اموزش خود از بیشتر تکنیک های جابجایی و ضربات پا و دست از فاصله نزدیک و حرکات دست باز به صورت نرم استفاده میکند. این سبک، تأکید بسیاری بر تنفس درست و عمیق دارد. سبک گوجوریو در سال ۱۹۲۸ به عنوان نخستین و کاملترین سبک سیستم ناهاته و دومین سبک کاراته شناخته شد.
سبک گوجوریو در ۱۹۳۰ توسط میاجی کوجون پایه ریزی شدتاریخچه گوجوریو
فرزند یک تاجر ثروتمند شهر ناها که ۱۴ ساله بود؛ از معروفترین شاگردان استاد هیگاشیونا چوجون میاگی( ۱۸۸۸- ۱۹۵۳) به شمار می رفت. او زیر نظر ریوکو آراکاکی در سن ۱۱ سالگی، هنرهای رزمی را یاد گرفت و با استاد هیگاشیونا از طریق آراکاکی آشنا شد. میاگی در سال ۱۹۱۶ تا زمان مرگ استاد هیگاشیونا به مدت ۱۵ سال در نزد او شاگردی کرد. میاگی و یکی از دوستانش با نام گوکنکی در سال ۱۹۱۵، به شهر فوچو در چین رفتند تا استاد هیگاشیونا را پیدا کنند. آن ها از اساتید مختلف به مدت یکسال، اموزش دیدند اما دیگر مدرسه هنرهای رزمی قبلی وجود نداشت. استاد هیگاشیونا، کمی پس از امدن آن ها درگذشت و شاگردان استاد هیگاشیونا زیر نظر میاگی اموزش دیدند. استاد میاگی به شاگردانش کاتای جدیدی را اموزش داد که تنشو نام داشت و برگرفته از روکیشوی درنای سفید فوجیان به معنای' گردش دستها' بود.
نمایندگان هنرهای رزمی سراسر ژاپن در سال ۱۹۲۹ به قصد اجرای هنر رزمی خود به کیوتو سفر کردند. از استاد میاگی خواستند تا به کیوتو برود ولی نپذیرفت و شاگرد ارشدش به نام جینان شینزاتو را بجای خود فرستاد. یکی از نمایندگان در آن جا درخصوص نام هنر رزمی اش از او سوال کرد. استاد میاگی در آن زمان ، نامی برای هنر رزمی اش انتخاب نکرده بود، شینزاتو که نمی خواست شرمنده شود بطور فی البداهه نام هانکوریو( با معنی روش نیمه سخت) را بیان کرد. او این مسئله را پس از برگشت به اوکیناوا با استاد میاگی درمیان گذاشت و استاد برای سبکش نام گوجوریو( به معنای روش سخت و نرم) را انتخاب کرد.
گوجوریو به معنی سبک سخت – نرم استپس از خراب شدن خانه میاگی در جریان جنگ جهانی دوم، تعدادی از شاگردان او در سال ۱۹۵۰ خانه و دوجوی جدیدی را برایش ساختند که اتمام ساخت آن به سال۱۹۵۱ بر میگردد. آن ها برای سریع کردن روند گسترش گوجوریو در سال ۱۹۵۲ تصمیم گرفتند که سازمانی بسازند و نام گوجوریو شینکوکای( به معنی انجمن ترویج گوجوریو) را برایش انتخاب کنند. از اعضای مؤسس این سازمان میتوان به سِیکو هیگا، که یو ماتانباشی، جینسِه کامیا وگِنکای ناکایما اشاره کرد.
روش گوجوریو در ابتدا در سال ۱۹۳۳ توسط دای نیپپون بوتوکوکای بعنوان یک بودو به رسمیت شناخته شد؛ یعنی او این سبک کاراته را بعنوان یک گِندای بودو( هنر رزمی امروزین) تائید کرد. دای نیپپون بوتوکوکای در سال ۱۹۹۸ نیز از گوجوریو بعنوان یک کوریو( هنر رزمی کهن) یاد کرد که بیانگر تغيير دیدگاه جامعه ژاپن به روابط ژاپن، چین و اوکیناواست. تنها هنرهای رزمی ای که تا سال ۱۹۹۸ بعنوان کوریو بوجوتسو محسوب میشدند، در سرزمین اصلی ژاپن تمرین می شدند.
سبک گوجوریو به عنوان دومین سبک کاراته است گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 17
- 2
