کونگ فو توآ
کونگ فو توآ هفت مایگاه دارد که مایگاه اولش صرفا اشاره به حرکات فیزیکی و فعالیت های بدنی دارد ولی بقیه ی مایگاه ها بیانگر جنبه های علمی، عرفانی و پزشکی در خصوص تن و روان است.
پیشینه کونگ فو توآ
ابراهیم میرزایی، نگارش کتاب کاراته و ذن را پس از یادگیری رشته هایی همچون کونگ فو، کاراته، تکواندو و دوره های تکاوری در کشورهای مختلف آغاز کرد و انتشار آن به سال ۱۳۵۱ برمی گردد. او در این کتاب به سَبْک« توآ» پرداخته است و از همان سال در باشگاه سرباز( پهلوی سابق)، مراحل ازمایش خود را گذرانده و در نهایت فعالیت رسمی خود را با تأسیس دانشکده تن و روان در سال ۱۳۵۲ شروع کرد.
فعالیت باشگاه های کونگ فو توآ مجددا در سال ۱۳۶۰ بخاطر فعالیت های سیاسی ابراهیم میرزایی ممنوع شد و ورزشکاران این رشته تا سال ۱۳۷۰ این ورزش را به صورت مخفیانه معرفی و اموزش دادند. کونگ فو توآ در سال ۱۳۷۰ زیر نظر فدراسیون کاراته با عنوان« انجمن کونگ فو توآ» بطور رسمی آغاز شد. فدراسیون کونگ فو، ووشو و رزم آوران در اواخر سال ۱۳۷۱، بوجود آمد و به نام فدراسیون ورزش های رزمی در سال ۱۳۷۸ تغییر کرد و با عنوان کمیته مستقل کونگ فو توآ در سال ۱۳۷۹ مشغول به فعالیت شد و مجدداً در زمره سبک های فدراسیون ورزش های رزمی در سال ۱۳۸۱ قرار گرفت.
فدراسیون کونگ فو جمهوری اسلامی ایران در سال ۱۳۸۴ تشکیل شد و نام کونگ فو در سال ۱۳۹۰ از این رشته جذاب ایرانی حذف شد و در حال حاضر ، این سبک در ایران و جهان با نام توآ فعالیت می کند.
کونگ فو توآ و جایگاه جهانی آن
اولین مجمع با نام ووکا بعد از تلاش های اساتید و مربیان و همچنین فدراسیون توآ در ایران تشکیل شد که ۲۵ کشور در آن حضور داشتند و پس از حدود ۱ سال، نام آن به ووتا تغيير کرد. برگزاری اولین دوره کلاسهای بین المللی داوری و مربیگری در نخستین حرکت سازمان جهانی توآ بود که در این کلاس ها تمام کشورهای عضو، شرکت کردند. کشورهای عضو در طول مدت زمان کمی به بیش از ۵۰ کشور از ۵ قاره جهان رسید. سپس علاقه و قدرت روز افزون توآ در بین جوامع جهانی، هم زمان با برگزاری نخستین دوره مسابقات جهانی توآ و حضور ۴۵ کشور در آن، شکوفا شد. ورزش رزمی توآ از فرهنگ و سنت ایرانیان، پارسیان و دیگر اقوام ایرانی نشات گرفته است و به ایرانیان تعلق دارد و با کونگ فو چینی در ارتباط نیست و تمام الفاظ آن برگرفته از زبان پارسی سره می باشد.
مایگاه کونگ فو توآ
کونگ فو توآ متشکل از هفت مایگاه به ترتیب زیر میباشد :
>> مایگاه یکم :
مایگاه اول کونگ فو توآ به علم فیزیولوژیکی فعالیت های بدن انسانی می پردازد.
>> مایگاه دوم :
مایگاه دوم کونگ فو توآ شامل انشاء علوم انسانی می باشد.
>> مایگاه سوم :
به روانشناسی تکنولوژی در مایگاه سوم کونگ فو توآ می پردازند.
>> مایگاه چهارم :
مایگاه چهارم کونگ فو توآ حاوی انشاء پزشکی است.
>> مایگاه پنجم :
در مایگاه پنجم کونگ فو توآ به مباحثی همچون فلسفه گرائی یا نگرش تفکرآمیز می پردازند.
>> مایگاه ششم :
مایگاه ششم کونگ فو توآ، بیانگر روح روان است.
>> مایگاه هفتم :
مایگاه هفتم کونگ فو توآ، به جهان مجهولات فراتر از خویشتن اشاره دارد.
لباس کونگ فو توآ
لباس کونگ فو توآ مشابه لباس کونگ فو است و با یکدیگر، هیچ تفاوتی ندارند. این لباس از جنس رزمی بسیار محکمی یعنی نخ و الیاف طبیعی تهیه شده و شخص باید با پوشیدن این لباس، قادر به بهره گیری از حرکات به صورت آزادانه باشد. از این رو شرط اول لباس کونگ فو توآ اینست که راحت و محکم باشد. لباس کونگ فو تو آ شامل یک پیرهن و شلوار کاملاً پوشیده می باشد؛ بگونه ای که بدن فرد را در بر می گیرد. جنس پارچه ی آن راحتی را برای فایتر مهیا میکند به این صورت که باعث جذب عرق به خود در حین ورزش و تمرین میشود. رنگ این لباس مشکی است و رنگ مشکی همانطور که می دانید جاذب است و بنا بر این ورزش جذب انرژی یکی از مهم ترین بخش ها به حساب می آید. لباس کونگ فو توآ به رنگ مشکی میباشد و بسیار مقدس است؛ از این رو انرژی را بخاطر جاذب بودنش در خود نگهداری می کند و از پیری زودرس، جلوگیری میکند.
شال بند کونگ فو توآ
- شالبند سفید کونگ فو توآ:
شالبند سفید به عنوان نخستین شال کونگ فو توآ شناخته میشود که بیانگر آمادگی و ورود به معبد انشاء برای خودسازی است.
- شالبند سبز کونگ فو توآ:
شال سبز، دومین شال کونگ فو توآ میباشد که به نشانه ی روییدن در فضای فیزیکی می باشد.
- شالبند قهوه ای کونگ فو توآ:
سومین شال کونگ فو توآ به رنگ قهوه ای است که به سوختن در ورای نیروهای فیزیکی و رویایی در میدان های مبارزه اشاره دارد.
- شالبند مشکی کونگ فو توآ:
چهارمین شال کونگ فو توآ که بیانگر عبور از مرز تاریکی ها و ابداع و تکامل تکنیک های کونگ فو توآ است؛ به رنگ مشکی می باشد.
خط ها و معانی آن در کونگ فو توآ
* خط یک( آناتوآ):
آناتوآ در کونگ فو توآ ترکیبی از عکس العمل سازی و خاصیت های موجی بر رموز هندسی و ضد حرکات جسمی در جهت عالم ذرات میباشد که ۵١٣ فن دارد.
* خط دو( آتادو):
آتادو برای برگردان عالم ذرات و فکر و زندگی، ٣١٧ فن، ترکیب و عکس العمل سازی و خاصیتهای خلاف موجی دارد.
* خط سه( سوتو):
سوتو مجموعه ای از ٨٧٣تکنیک، ترکیب و عکسالعمل سازی را دربرمی گیرد و معنای مرز دانایی و توانایی و خارج شدن از دایره ی بیهودگی عقلی و از بین بردن ترس و وحشت در زندگی به معنای تو و من و طبیعت مربوط به من و تو می باشد.
* خط چهار( سامسامائه):
سامسامائه در کونگ فو توآ ۴١٧٩ فن، ترکیب و عکس العمل سازی، با هدف توجه و رسیدگی جسم و روح دارد که شامل قدرت فیزیکی جسم در قالب هندسی است.
* خط پنج( مایانا):
مایانا بیانگر نابودی اختلالات و ناهنجاریها و نبرد انسان در مرز پیدا و پنهان و درک اندیشه ها می باشد.
* خط شش( کوانه ووست مایانا):
معنای کوانه ووست مایانا در کونگ فو توآ شامل صفات نامناسب انسانی، عدم شناخت پزشکی و ترس و وحشت از وارد شدن به دنیای تفکر آمیز و فلسفه گرایی، ناهنجاری های روانی، اجبار انسان به درک فهم آشکار دنیای نهانی است.
* خط هفت( وای ماباتو یا پنجه ی مرگ):
وای ماباتو درکونگ فو توآ با ٣٣٠١ فن، ترکیب و عکس العمل سازی از هفت مایگاه دعا به ایجاد کنندگان فکر و قضاوت انسان ها به شناخت و بررسی و ایجاد انسان به بینش ها ودانش ها و ترکیب ها می پردازد. پروفسور ابراهیم میرزایی، پنجه مرگ را ساخته است. درواقع پنجه ی مرگ، بیانگر نهایت خشم و غضب انسان و فریاد و طغیان انسان بر ظلم وستم می باشد.
آرم کونگ فو توآ
معنای هلال قرمز بالای مُشت به فلسفه خون کونگ فو اشاره دارد یعنی برای آزادی انسانها باید تا آخرین قطره خون، مبارزه کرد. مشتی که در میان دایره سیاه قرار گرفته؛ به معنای قیام از دل تاریکی ها و پلیدی ها و تمام چیزهایی که انسان از خود بیگانه کرده و در بند کشیده، است. این نکته را در نظر بگیرید که مشت، نه تنها نشانه تجاوز نیست بلکه از یک حالت دفاعی برخوردارست.
هلال سفید زیر مشت، به نژاد سفید ایرانی اشاره دارد. کره جهان زیر مشت و نقشه ایران در وسط کره، نشاندهنده ی پایگاه کونگ فو توآ در جهان است. افراد باید بر روی سینه طرف چپشان، این آرم را قرار دهند و نماد مشت در این آرم، به معنای حفاظت از قلبیست که تپش آن صدای فکر همراه است.
گردآوری: بخش ورزش سرپوش
- 15
- 5