آقای حدادی؛ آمریکا خوش بگذرد برادر!

احسان حدادی، سرشناس‌ترین چهره دوومیدانی ایران است؛ البته دیگر باید درباره «است» با وسواس بیشتری صحبت کرد و رفته‌رفته شاید بتوان گفت سرشناس‌ترین چهره دوومیدانی ایران «بود». او در طول سال‌های زیادی که در رشته پرتاب دیسک فعالیت می‌کند، افتخارات متعددی به دست آورده است. گل سرسبد آنها مدال نقره بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن است؛ یک مدال تاریخی که نام حدادی را در ورزش ایران جاودانه کرده است. به غیر از آن مدال که مسئولان وقت کمیته المپیک خیلی به آن بالیده و به احسان توجه ویژ‌ه‌ای نشان دادند، او چهار مدال طلای بازی‌های آسیایی را هم دارد تا نشان دهد سطح توانایی‌هایش بیش از اینهاست. با وجود چنین عملکردی، احسان دیگر آن ستاره سابق نیست. حداقل آن ستاره‌ای نیست که استحقاق این را داشته باشد که «همه هزینه‌ها برایش صرف شود». او کم حاشیه نداشته و هر بار که حواشی‌اش صدای مخالفان را درآورده، با حمایت مسئولان رده‌بالای ورزش، جان سالم به‌در برده و دوباره به تمرینات برگشته است. شایعات درباره هزینه‌های سرسام‌آوری که فدراسیون دوومیدانی از یک سو و کمیته ملی المپیک از سوی دیگر برای او انجام داده، به قدری زیاد است که هنوز هم بسیاری، او را گران‌ترین ورزشکار ایران می‌نامند. حدادی روزگاری خودش را چهره‌ای «خاص» می‌دانست و خرج‌هایی را که برایش می‌شد، بحق توصیف می‌کرد؛ اما حالا ماه‌ها و شاید سال‌های زیادی از آن روزگار می‌گذرد. او که در پرتاب دیسک، روزی توانست خودش را به جهان معرفی کند، اکنون رکوردهایش به قدری معمولی است که منتقدان را بر آن داشته تا بگویند «یک ورزشکار معمولی است و ارزش هزینه بیشتر را ندارد». اما موافقان اندکش هنوز هم به بهانه‌های ریزودرشت، به او اهمیت داده و خواسته‌های غالبا نامتعارفش از هزینه گرفته تا سفرهای آن‌چنانی را متقبل می‌شوند. این عده افراد مشخصی هستند؛ تعدادی در فدراسیون دوومیدانی و مسئولان کمیته ملی المپیک. هر دو جبهه به امید اینکه احسان مدال بگیرد و مدال او را در رزومه کاری‌شان بگنجانند، تن به خواسته‌اش می‌دهند. با این حال نگاهی به پرتاب‌های اخیر احسان حدادی نشان می‌دهد نه‌تنها شانسی برای المپیک و رقابت‌های جهانی ندارد؛ بلکه شاید به‌سختی به طلای بازی‌های آسیایی پیش‌رو هم برسد.

این مقدمه عنوان شد تا به بحث داغ این روزها درباره احسان حدادی برسیم. دارنده مدال نقره بازی‌های المپیک لندن که سا‌ل‌هاست نان همان مدال را می‌خورد، به‌تازگی پایش را در یک کفش کرده که برای برگزاری اردو و شاید مسابقه به آمریکا برود. تا اینجا مشکلی در میان نیست؛ ولی مسئله اینجاست که خواسته هزینه‌های سرسام‌آور سفر به آمریکایش را فدراسیون و احتمالا مسئولان کمیته ملی المپیک بدهند. احسان که می‌خواهد پنجمین طلای متوالی‌اش را در بازی‌های آسیایی بگیرد، حتی با ضعیف‌ترین عملکرد این روزهایش هم شانس رسیدن به مدال در رقابت‌های آسیایی را دارد؛ چون در این عرصه رقیبی ندارد. اما پرسش اینجاست که آیا اعزام یک ورزشکار به آمریکا، برای آمادگی در بازی‌های آسیایی امری واجب است؟ فدراسیون دوومیدانی به این پرسش با ابهامات عجیب و غریبی پاسخ می‌دهد؛ ولی نکته، اصرار حدادی برای سفر به آمریکاست. بهانه‌اش هم مربی مسن آمریکایی است و می‌گوید یکی، دو تا مشکل تکنیکی دارد که باید برطرفش کند. هرچند همچنان همان مسئله پابرجاست که برای مدال بازی‌های آسیایی و رقبایی که او دارد، تمرین در کیش هم کفایت می‌کند و نیازی به آمریکا نیست.

حدادی ولی اصولا رفتن به آمریکا را دوست دارد؛ او پیش از بازی‌های المپیک توکیو هم بیش از سه ماه به آمریکا رفت تا تمرین کند و با آمادگی بالا یک بار دیگر شانسش برای رسیدن به مدال در این عرصه را بیازماید. قبل از سفر به آمریکا در اظهارنظری بحث‌برانگیز گفته بود: «شرایطم از نظر آماده‌سازی و روحی کاملا شبیه المپیک لندن است که به‌همین‌دلیل خیلی به کسب مدال در توکیو امیدوارم». حضور سه‌ماهه‌اش در آمریکا پیش از بازی‌های المپیک دستاوردی که نداشت هیچ، بلکه ضعیف‌ترین نتیجه ممکن را هم برای او به همراه داشت. حدادی در توکیو در پایان با ثبت رکورد ۵۸ متر و ۹۸ سانتی‌متر در رده چهاردهم گروه خود قرار گرفت و حذف شد. در بین همه پرتاب‌کننده‌های المپیک هم در مجموع در رده آخر و بیست‌و‌ششم قرار گرفت. او که مصدومیت را دلیل چنین عملکرد ضعیفی توصیف کرده بود، بعد از ثبت آن نتایج گفت به احترام المپیک در این بازی‌ها شرکت کرده است!

داستان مصدومیت احسان حدادی و هزینه‌های دلاری هم برایش حاشیه کمی در پی نداشت. او ابتدا مصدومیت خارپاشنه را پیش کشید و درخواست کرد برای جراحی خارپاشنه‌اش به آلمان سفر کند! در شرایطی که خارپاشنه عملی ساده و کم‌هزینه در ایران است و رقمی نزدیک به پنج تا ۱۰ میلیون تومان هزینه دارد، حدادی با حمایت مسئولان ورزش و خیال خام آنها مبنی بر اینکه شاید حدادی واقعا مدالی در المپیک بگیرد، به همین سادگی و برای جراحی خارپاشنه راهی آلمان شد. آن زمان عنوان شد که قریب به هشت هزار یورو هزینه درمان و هتلینگ او شده است. نکته جنجالی دیگر درباره همان داستان خارپاشنه، سفر ۵۶‌روزه به آلمان بود! فدراسیون حضور طولانی‌مدت او را تأخیر در عمل جراحی خارپاشنه عنوان کرد و کسی هم نپرسید هزینه حضور طولانی‌مدت او در آلمان چگونه پرداخت شد. بعد از خارپاشنه هم اتفاق درخور دیگری افتاد؛ این بار عنوان شد به دلیل جراحی خارپاشنه، مجبور شده کفش مخصوصی بپوشد و همان کفش‌ها موجب شده تا دیسک کمرش عود کند. احسان هم همان مصدومیت را بهانه کرد تا نتیجه ضعیفش در المپیک را توجیه کند.

آمریکا خوش بگذرد، برادر!

بعد از سپری‌شدن آن همه ماجرا، احسان حدادی حالا یک بار دیگر پایش را در یک کفش کرده تا به آمریکا برود؛ درست در همان بازه زمانی دفعه پیش و قبل از یک تورنمنت مهم. این بار اما مسئله چندین ابهام دارد؛ اول اینکه فدراسیون دوومیدانی اعلام کرده اردوی برون‌مرزی نخواهد داشت و به کسی مجوز نمی‌دهد. از طرفی عنوان شده اگر کسی می‌خواهد به سفر برود هزینه‌ها پای خودش و اسپانسرش. مسئله اما به اینجا ختم نمی‌شود؛ چون مسئولان فدراسیون دوومیدانی هم در منگنه‌ای قرار گرفته‌اند که نمی‌دانند باید بگویند در جریان سفر حدادی به آمریکا هستند یا خیر! هاشم صیامی، رئیس فدراسیون دو‌و‌میدانی، در این زمینه می‌گوید: «ما در روز اول آغاز اردوها گفتیم با توجه به شرایط خاص کشور برای همه ورزشکاران اردوی برون‌مرزی نداریم و همه اردوها در داخل کشور برگزار می‌شود. هرکس هم قصد دارد به اردوی خارجی برود، باید با هزینه شخصی یا اسپانسرش باشد. برنامه ما این است که بعد از مسابقات قهرمانی کشور شرایط ورزشکاران را ارزیابی کنیم و آنهایی که صلاحیت حضور در مسابقات بین‌المللی را داشته باشند، با تأیید کمیته فنی اعزام شوند. برای احسان حدادی هم به همین شکل است. او برنامه سفر به آمریکا را دارد و بعد از مسابقه آغاز فصل قهرمانی کشور در خرم‌آباد کمیته تخصصی پرتاب‌ها موضوع را بررسی می‌کند. او در آمریکا اردویی ندارد و فقط برای مسابقه برنامه دارد». برخلاف اظهارنظر رئیس فدراسیون، احسان حدادی می‌گوید رئیس فدراسیون اتفاقا در جریان این اردوی آمریکاست؛ چون از سال قبل برنامه آن را تحویل داده است. «قرار است برای انجام سه مسابقه به آمریکا بروم و رئیس و دبیر فدراسیون از زمستان سال گذشته در جریان برنامه‌هایم بوده‌اند. من برنامه‌ها را به آنها داده‌ام. من تمام برنامه‌هایم را با رئیس فدراسیون هماهنگ می‌کنم».

حالا که احسان قصد سفر کرده و اتفاقا دوباره آمریکا را در نظر گرفته، شرایط کمی تغییر کرده و این بار «اردو» جایش را به «مسابقه» داده است. حالا فدراسیون دوومیدانی می‌گوید اردویی در کار نیست و احسان قرار است برای مسابقه به آمریکا برود. خود حدادی هم گفته برای چند مسابقه به مدت دو هفته قرار است به آمریکا برود. ابهام ماجرا این است که عنوان شده اگر او به رقابت دعوت شده، پس هزینه‌ها پای مسئولان برگزارکننده مسابقات است و فدراسیون نباید پولی دهد؛ ولی مسئله اینجاست که دعوت‌نامه‌ای برای احسان حدادی نیامده است. علی رضایی، دبیر فدراسیون دوومیدانی، در این زمینه به ایسنا می‌گوید: «آقای حدادی قرار نیست هیچ اردویی در آمریکا داشته باشد. قبلا هم اعلام کرده‌ایم هر ورزشکاری حتی اگر بخواهد با هزینه شخصی به اردوی برون‌مرزی برود، باید این موضوع در کمیته تخصصی فدراسیون بررسی شود و بعد از تأیید به شورای برون‌مرزی می‌رود. از طرفی اگر فدراسیون هم بخواهد هزینه‌ای بدهد، به میزان هزینه اردوهای داخلی پرداخت می‌کنیم. قرار است برای احسان حدادی دعوت‌نامه ارسال شود که در دو مسابقه سطح بالا شرکت کند. در‌این‌صورت هیچ هزینه‌ای از طرف فدراسیون پرداخت نمی‌شود؛ چون بر‌اساس دعوت‌نامه هزینه‌های ورزشکار در یک بازه زمانی مشخص برعهده برگزار‌کننده مسابقه است. البته هنوز دعوت‌نامه‌ای نیامده و اگر ارسال نشود، حدادی شرکت نمی‌کند».

با تمام این فعل و انفعالات تصورش سخت است که حدادی به آمریکا فرستاده نشود؛ برای پرتابگری که برای درمان خارپاشنه‌اش با هزینه دلاری و سفر ۵۶‌روزه به آلمان موافقت شده، سفر دوهفته‌ای به آمریکا، با همه انتقادات موجود، نمی‌تواند نگرانی خاصی برای مسئولان رده‌بالای ورزش ایران به بار بیاورد؛ به‌ویژه اینکه کسب مدال در بازی‌های آسیایی برای مسئولان فعلی کمیته ملی المپیک که از پیش وعده‌های رنگارنگی داده‌اند، از اهمیت خاصی برخوردار است. احسان مثل همیشه می‌تواند از این «اهمیت» نهایت استفاده را ببرد و دوباره سری به آمریکا، کشوری که علاقه خاصی به تمرین‌کردن در آنجا دارد، بزند!

نویسنده: سجاد فیروزی