سریع ترین راننده تاریخ

غروبی گرم در اواخر ماه اکتبر سال ۲۰۱۶، لوییس همیلتون وارد سالن آمفی تئاتری در محوطه مسابقه ای در آمریکا، واقع در شهر «آستین» می شود و هوادارانش فریادهای شادی سر می دهند. صدها هوادار ساعت های زیادی منتظرش بودند و به درها فشار وارد می کردند. به این امید که بتوانند امضا و یا دست نوشته ای از سریع ترین راننده جهان بگیرند. کلاه ها، پوسترها، و حتی تلفن های همراه شان را در مسیر راه رفتن او پرتاب می کردند.

یکی از شیفتگان، هوشمندانه کلاه کپی را بر روی مونوپادش گذاشت و آن را روی سر جمعیت نگه داشت. یکی دیگر نام بولداگ همیلتون را می برد و فریاد می زند: «این را به خاطر کوکو امضا کن من عاشق سگ شما هستیم. شما قهرمان من هستید!» همیلتون لبخند می زند و کلاه را امضا می کند. آهنگ مایکل جکسون از بلندگوها پخش می شود. این جا، یک راننده انگلیسی مسابقات اتومبیلرانی، به بزرگی یک ستاره پاپ است.

بیش از چهارصد میلیون نفر در سراسر جهان مسابقات فرمول یک را از طریق تلویزیون تماشا می کنند و میخکوب اتومبیل هایی می شوند که بسیار شبیه جت های جنگنده هستند و با سرعت دویست مایل در ساعت، در سرتاسر مسیر پرتاب می شوند. همیلتون بزرگ ترین اسم در این ورزش است؛ کسی که سه بار قهرمان جهان شد و تعداد زیادی از دوستان مشهورش و خیل عظیمی از هواداران در مسابقات، از استرالیا تا آذربایجان و از موناکو تا مالزی، او را احاطه می کنند.

در ایالات متحده این طور مطرح شدن نادر است. فرمول یک، شامل یازده تیم است و هر کدام دو راننده دارند، که حمایت برندهای مشهور مانند مرسدس، ردبول و فراری را با خود به همراه دارند. در بیش از بیست مسابقه طی هشت ماه و در سراسر پنج قاره، تیم ها برای قهرمانی سازندگان می جنگند، در حالی که هر راننده برای عنوان های فردی نیز رقابت می کند.

آمریکا هر سال فقط میزبان یک مسابقه است.  جایزه بزرگ در تگزاس و فرمول یک، از نظر محبوبیت پشت سر مسابقات سرعت بومی مانند NASCAR، و بسیاری از لیگ های پرطرفدار دیگر مانند NBA، NFL و سایر ورزش ها است. یک روز قبل از مسابقات آستین، وقتی همیلتون می خواهد وارد اتاقش شود می گوید: «در آمریکا، مردم اغلب از من می پرسند فرمول یک چیست؟»

سال های زیادی بازار آمریکا باعث رنجاندن فرمول یک شده است، حتی زمانی که این ورزش در سراسر جهان یکی از پرطرفدارترین ورزش ها شد. این مسابقات اغلب در ساعات نه چندان خوب از تلویزیون پخش می شود و به ندرت در لیست برنامه شبکه ها قرار می گیرد، و همین مسئله باعث می شود که به سختی بیننده داشته باشد. اما این روند ممکن است تغییر کند.

در ماه سپتامبر، شبکه لیبرتی (Liberty Media)، وابسته به ایالات متحده که توسط جان مالون میلیاردر کنترل می شود، فرمول یک را در یک معامله به ارزش هشت میلیارد دلار خرید. این خرید، تفکرات بسیار خوش بینانه ای به وجود آورد، چرا که یک گروه مالک داخلی که در مجموعه اش با طیف وسیعی از تکنولوژی و سرگرمی ها تجارت می کند، به خوبی می داند چگونه فرمول یک را در آمریکا بر سر زبان ها بیندازد.

جیس کری، که نایب سابق روپرت مرداک بود و لیبرتی، در ماه سپتامبر به عنوان مدیر جدید فرمول یک معرفیش کرد، می گوید: «بازار ایالات متحده مهم است. منطقه ای پر از فرصت برای ماست».

همیلتون، برای این تلاش حیاتی است. این پسر دورگه، اولین راننده سیاه پوست در فرمول یک است که در محله ای معمولی در شمال لندن، به جای گاراژ طلاکاری شده که به طور معمول راننده های قهرمان را در آن پرورش می دهند، بزرگ شد. بعد از اولین مقام قهرمانیش در سال ۲۰۰۸، در حالی که تنها ۲۳ سال داشت، همیلتون مانند یک هنرمند مشهور، به طور منظم در هفته مد حضور دارد و صفحه اینستاگرامش پر از عکس هایی است که با ریحانا و جاستین بیبر گرفته است. آهنگ های هیپ هاپ ضبط کرده و در آخرین Call of Duty نقش آفرینی کرده است. «او یک سفیر برای فرمول یک است»، این حرف را رقیب تیم، کریستین هورنر، رییس تیم ردبول گفته است.

در فصل ۲۰۱۶ رقابتی پرخطر بین همیلتون و هم تیمیش در تیم مرسدس، نیکو رزبرگ، شکل گرفت. با اظهارات مکررانه همیلتون، مبنی بر مشکلات موتور در مسابقاتی که می باخت. در ۲۷ نوامبر، در مسابقه پایانی فصل در ابوظبی، همیلتون در تلاشی برای جا گذاشتن رزبرگ، سرعتش را کاهش داد به این امید که احتمال برنده شدنش را افزایش دهد.

همیلتون مسابقه را برد، اما رزبرگ در مسابقات قهرمان جهان، او را مغلوب کرد و سپس بازنشستگی غیرمنتظره اش را اعلام کرد. همیلتونی که بسیار رقابت پذیر است، مدل خوبی برای شکست دادن و تشویق شدن نبود. هورنر می گوید: «همیلتون، مارمیت (Marmite: نوعی ماده غذایی) است. مردم با یا عشقش هستند ، یا از او نفرت دارند».

این شکست برای همیلتونی که حس می کند قهرمانی جهان را با وجود رانندگی خوبش از دست داد، به منزله محرک است. در ماه دسامبر، او طی مصاحبه تلفنی با مجله تایمز، از خانه اش در موناکو گفت: «هفته های دردناکی بود. الان زمانی است که می خواهید تغییر کنید، تلاش کنید که تمام چیزهای منفی را پشت سر بگذارید و روند مثبت رو به جلو را پیش بگیرید. مطمئنم بسیار خوب پیش می رود.»

مسیر همیلتون به سمت قهرمانی اتومبیلرانی، از سن شش سالگی شروع شد، زمانی که بازی با ماشین های کنترل از راه دور را در تعطیلات آخر هفته ها شروع کرد. استعدادش او را به برنامه کودکان بریتانیایی بلو پیتر رساند، و در آن سمباقه سرعتی، میزبان و یک تعدادب چه های بزرگ تر از خودش را شکست داد. (کلیپی در یوتیوب موجود است که در همیلتون، دست راست کوچکش را به نشانه پیروزی بالا می برد). او به سرعت فارغ التحصیل شد تا به کارتنیگ برود.

 همیلتون می گوید اولین باری که داشت در کارتینگ این طرف و آن طرف می رفت، تکنیک ترمز را امتحان کرد- پشت سر گذاشتن رقیبان در گوشه های زمین با حداکثر سرعت، که هنوز هم از آن استفاده می کند- می گوید: «حس خوشایند آن روز را کاملا به یاد دارم».

وقتی دو ساله بود، پدر و مادرش از هم جدا شدند. پدرش، آنتونی، با وجود چندشغله بودن، حرفه اتومبیلرانی او را مدیریت کرد. آن ها در صحنه تمام سفیدپوست کارتینگ بریتانیا ایستادند. همیلتون که پدربزرگ و مادربزرگ پدریش اهل گرانادا هستند، می گوید: «ما خانواده ای سیاه پوست بودیم که امکانات، ماشین، و تریلر داشتیم».

او هنوز هم به پیروزی و پشت سر گذاشتن دیگران در مسابقات سرعت جوانان ادامه می داد. «والدین دیگر شرکت کنندگان پیش من می آمدند و می گفتند تو به اندازه کافی خوب نیستی، باید زمین  مسابقه را ترک کنی. من می گفتم اما من پسر شما را شکست دادم، شما در مورد چه حرف می زنید؟» او طعنه های نژادپرستانه را به یاد می آورد و می گوید در مدرسه از بین تعداد انگشت شمار سیاه پوستان انتخاب شد. و دیگر وقت مبارزه کردن رسیده بود.

«یادم است که در صندلی عقب ماشین پدرم نشسته بودم و کمربند ایمنی را باز کردم و گفتم می توانم کاراته بازی کنم؟ شش سالم بود. به من زور می گفتند و من از قضیه نفرت داشتم.

رفتم و کاراته انجام دادم و یادگرفتم که چطور از خودم دفاع کنم». در مسابقه اتومبیلرانی در سال ۱۹۹۵، همیلتون ده ساله با ران دنیس دیدار کرد، رییس تیم مسابقه ای مک لارن، و به او گفت که می خواهد روزی با یکی از اتومبیل های او مسابقه دهد. دنیس، اسم او را در برنامه رانندگان جوان مک لارن نوشت و او شکوفا شد. در سن ۲۱ سالگی، همیلتون با ورود به یکی از بزرگ ترین فصل های مسابقه و از دست دادن قهرمانی با تنها یک امتیاز اختلاف، نام شناخته شدهای در فرمول یک شد.

غریزه و سرسختی همیلتون از آغاز آشکار بود. اوتمار زافنویر، افسر ارشد عملیاتی در تیم صحرا فورس هند، به یاد می آورد که مشغول تماشای مسابقه خیابانی در موناکو بود که همیلتون را دید که به دنبال فرناندو آلونسو، هم تیمیش در مک لارن می رود، کسی که دو بار قهرمان جهان شد و راه چنان باریک بود که عبور از آن بسیار دشوار بود. همیلتون نفر دوم بود، پشت سر فرناندو بود و هم چنان فشار وارد می کرد. زافنویر می گوید: «هر کس دیگری در آن شرایط بود، می گفت من هیچ شانسی برای عبور از این جا ندارم، این جا موناکو است، من تازه کارم، او قهرمان جهان است. به مقام دوم خودت قانع باشد. اما لوییس نه. و این چیزی است که او را از دیگران متمایز می کند.»

او در سال ۲۰۰۸ موفق به کسب عنوان قهرمانی شد. دو سال بعد، پس از پنجم شدن، همیلتون، پدر ش را از سمت مدیریت اخراج کرد. «این لحظه حساسی بود و هنوز هم سخت ترین چیزی است که با آن رو به رو شدم. بزرگ شدن در کنار کسی، دیدن این که آن ها هر روز زمین و آسمان را به خاطر تو جا به جا می کنند، و یک روز تو بگویی من دیگر نمی خواهم تو بخشی از این جریان باشی».

آن دو فصل سخت بود و بسیار بد و با پنجم شدن همیلتون در سال ۲۰۱۱ همراه بود. اما او می گوید که این حرکت ارزشش را داشت. «این لازم بود و برای رو به جلو حرکت کردن بسیار نقطه مثبتی است. من دیگر ۳۲ ساله هستم. پول هایم را هدر نمی دهم. مواد مخدر مصرف نمی کنم. هنوز هم ارزش هایی که با آن ها بزرگ شدم را حفظ می کنم».

لوییس تمیش را تغییر داد؛ از مک لارن به مرسدس، برای فصل ۲۰۱۳ و قبل از گرفتن عناوین جهانی ۲۰۱۴، و ۲۰۱۵ و دوم شدن در این فصل. تخمین زدند که ارزشش بیش تر از ۲۰۰ میلیون دلار است. اما آسیب ها باقی مانده اند. همیلتون در مورد رابطه اش با پدرش می گوید: «روز به روز بهتر می شود».

خودسری عجولانه همیلتون، خیلی از مردم را به اشتباه انداخت. لیندزی وان که قهرمان اسکی در المپیک و از دوستان نزدیک اوست، می گوید: «خیلی ها ناز او نفرت دارند. این دیوانه کننده است. وقتی اولین بار او را دیدم، شایعات بسیاری مبنی بر متکبر بودن او شنیده بودم. او حتی از راه دور هم مغرور نیست». لوییس اغلب به سرتاسر دنیا سفر می کند، و با دوستان مشهور خود در برنامه های خاصی شرکت می کند. اگرچه اکنون مجرد است، رابطه طولانی مدتش با ستاره پاپ، نیکول شرزینگر، جریان ثابت روزنامه ها بود.

کارهایش باعث آزرده شدن بسیاری از اعضای قدیمی فرمول یک می شد، دنیس، رییس و مربی سابقش، در سال ۲۰۱۵ می گفت: «اگر او در مک لارن مانده بود، این گونه رفتار نمی کرد، چرا که اجازه اش را نداشت». پاسخ همیلتون، مانند اشاره به جدول رتبه بندی هاست: سه عنوان قهرمانی و ده پیروزی در مسابقات این فصل، به علاوه، علاقه اش به موزیک و مد، مانع از سوختنش در مسیر مسابقه می شود.

می گوید: «واقعا هیچ چیزی نمی تواند مانع من شود. من به انرژی اهمیت می دهم، و وقتی با کسی ملاقات می کنید، به طور طبیعی انرژی را حس می کنید، خوب یا بدم».

رییس فعلی او اعتراضی ندارد. توتو وولف، رییس تیم مرسدس بنز می گوید: «مردم می خواهند برای دیگران چارچوب تعیین کنند؛- تو باید این گونه باشی، این گونه رفتار کنی، این طور باید روی این ورزش تمرکز کنی-، همه این ها غلط است. اگر پرواز به سرتاسر دنیا و  حضور در نمایش های مد، بیرون رفتن با دوستانش و انجام کارهای عجیب و غریب، برای لوییس خوب است و به کارش لطمه نمی زند، ما هم باید این را بپذیریم. ما بیش از حد دیگران را قضاوت می کنیم.»

از محل اقامتش در سوییتی لوکس، جیانلوک دی توندو که مدیر بازاریابی هاینکن است، برای کابوی های تشویق کننده دالاس که جمعیت را قبل از مسابقه آستین سرگرم می کنند، دست تکان می دهد. جت های جنگنده بر فراز آسمان پرواز می کنند. گروه رژه دانشگاه تگزاس، شیپور می نوازند. دی توندو، دارد بر روی این قسمت آمریکا برای برقراری فرمول یک، شرط بندی می کند.

در ماه ژوئن، هاینکن با پیوستن به برندهایی نظیر رولکس و امارات، تبدیل به شریک جهانی این ورزش شد. «ما از نظر احساسی بسیار به این مارکت وابسته ایم»، دی توندو، در مورد ایالات متحده می گوید. زمین اینجا بسیار با اروپا متفاوت است. دی توندو می گوید: «آمریکایی ها یا عاشقش هستند و یا اصلا به آن اهمیتی نمی دهند.» به تپه های مشرف به مسیر مسابقه نگاه می کند و می گوید: «این جا، جایی است که ما نیاز به هواداران درجه دوم داریم».

از زمان آغاز به کار همیلتون در سال ۲۰۰۷، درآمد سالانه جهانی فرمول یک با ۵۳% افزایش، تا ۱.۸۳ میلیارد دلار در ۳۱ جولای ۲۰۱۶ رسید. شمال و جنوب آمریکا روی هم، تنها ۱۰.۶ % از این مقدار به حساب می آیند. اما نشانه هایی از رشد دیده می شود.

پخش مسابقات در NBCN، یک شبکه ورزشی، به طور متوسط ۴۲۹ هزار بیننده در این فصل داشت، که بیش ترین تعداد طی ۲۱ سال برای یک شبکه پخش فرمول یک در امریکا بوده است. مسابقه آستین، که در سال ۲۰۱۲ آغاز شد، رکورد تعداد شرکت کنندگان در سال ۲۰۱۶ را ثبت کرد؛ تقریبا ۲۷۰ هزار طی سه روز این رقم به طور قطع با اجرای تیلور سوییفت، در شب قبل از مسابقه و کنسرت آشر پس از آن، افزایش چشم گیری داشت.

اما خیلی ها از جمله همیلتون، معتقدند فرمول یک به این چیزها نیاز دارد. همیلتون می گوید: «نحوه اجرای فرمول یک، چندان خوب نیست. نحوه اجرای سوپربال و ورزش های دیگری که آمریکایی ها دوست دارند، خیلی خیلی بهتر است. اگر شما فقط کمی از آن الگو را در اجرای فرمول یک پیاده کنید، مطمئنا هواداران خیلی بیشتری را جذب خواهید کرد.»

چیس کری، رییس جدید فرمول یک، قصد دارد فرمول یک را تبدیل به نامی تجاری و جایگزینی مجلل برای دیگر پیست های مسابقه کند. او می گوید: «NASCAR، ورزش تی شرت ها و آبجوهاست. فرمول یک، ورزش ستاره ها و آدم های مشهور است. این شامپاین است». اگر این گونه است، پس همیلتون، دوم پرینیون (Dom Prignin)، (نوع خاص و گران قیمتی از شامپاین) است.

برنی اکلستون والامقام،مدیرعامل ۸۶ ساله فرمول یک، می گوید: «ما به شش عدد همیلتون ینازمندیم».

لوییس، سال پرآشوب ۲۰۱۶ را «پرمشقت ترین دوران» می داند. سه بار موتور اتومبیلش خراب شد، در حالی که اتومبیل هم تیمیش رزبرگ، تمیز و بی مشکل می راند. و آن فینال پر از حرف و حدیث برگزار شد، که در آن همیلتون سرعتش را کم کرد تا اتومبیل های دیگر بتوانند به رزبرگ برسند. با این امید که او را به مکان چهارم برسانند و باعث فهرمانی همیلتون شوند. رزبرگ دوم شد و همیلتون برای خودسری فراخوانده شد. وولف، رییس مرسدس به او گفت: «خودسری، در هیچ تیم و هیچ کمپانی خوب عمل نمی کند».

چند هفته بعد همیلتون می گوید اصلا از کاری که کرد پشیمان نیست، خصوصا از وقتی مطمئن شد که امیدهای قهرمانیش به خاطر نارسایی موتور اتومبیلش از بین رفتند. «کار تیمی این است که هر دو راننده را با فرصت برابر آماده کند. و متاسفانه من شانس برابر نداشتم. چون مشکلاتی برای من وجود داشت که برای طرف دیگر نداشت. در نتیجه استرس من آن قدر زیاد شد که باید از هر ذره از فرصتم استفاده می کردم. در آخر، تنها کاری که می توانستم انجام دهم همان بود. من هیچ کار خطرناکی نکردم، هیچ کسی را در معرض خطر قرار ندادم. دوباره هم آن کار را انجام می دادم. شما آن جا هستید که بجنگید.»

بعد از این سقوط، همیلتون در سال ۲۰۱۷ با تمام وجود برای قهرمانی خواهدجنگید. «من در وضعیت بسیار خوبی هستم. برای رفتن به سال بعد آماده ام. وقتی قهرمانی را از دست دادم، انگیزه ام برای پس گرفتنش در سال بعد، دو برابر شد. حالا انرژیم دوچندان است».سوال این است که آیا آمریکا هم به مسابقه می آید؟

ماهنامه دنیای فوتبال

ترجمه نسیم فرزین