به گزارش روزنامه هفت صبح، الکساندر نوری سرمربی ایرانی تبار وردربرمن خوب موقعی به ایران آمد. استقبال گرامی از او شد و حسابی به او خوشامد گفتند. شاید چون همه حال خوبی داشتند و خودشان را برای جشن صعود به جام جهانی آماده می کردند.
این یک روی ماجراست. روی دیگر رفتار خود الکساندر نوری نسبت به ایران است. او با اینکه در ایران متولد نشده اما بارها نسبت به کشورش ابراز علاقه کرده و برای فرزندانش نام های فارسی انتخاب کرده. یا مثلا مهیار منشی پور پوکسوری که در فرانسه اسم و رسمی دارد اما چند بار مثل زمان زلزله بم به ایران سفر کرده و بارها از حس خوبش نسبت به ایران گفته.
با این حال ورزشکاران دورگه یا دوملیتی دیگری هستند که در سطوح عالی مسابقه می دهند اما نه نامی از ایران می آورند و نه اصلا ما آنها را می شناسیم. شناخت آنها و رشته ای که در آن فعالیت می کنند هم البته جالب توجه است. خیلی از ما اصلا خبر نداریم که چندین ایرانی تبار در رشته هایی مثل راگبی، بیسبال و هاکی روی یخ در سطح بین المللی در حال فعالیت هستند و افتخار کسب می کنند.
۱. مهیار منشی پور
به او لقب «تایسون کوچک» داده اند. بوکسور ریزنقشی که تا همین چند سال پیش وسط رینگ مبارزه می کرد و موفقیت های چشمگیری به دست می آورد. مهیار منشی پور متولد ۱۳۵۴ در بم کرمان است. شهری که سه دهه بعد، در زمان زلزله بم و برای کمک به همشهری هایش به آنجا بازگشت. حالا هم گاهی به ایران سر می زند. تابستان سال پیش دختر شش ساله اش را به ایران آورده بود تا با زادگاه پدرش آشنا کند و حتی چند جلسه تمرینی هم برای جوانان متقاضی برگزار کرد.
مهیار در سن ۱۷ سالگی به فرانسه مهاجرت کرده بود. رفت که آنجا پزشکی بخواند اما به تریبت بدنی تغییر رشته داد و همزمان تبدیل به یک بوکسور حرفه ای شد. با ۵۵ کیلو وزن و ۱۶۴ سانتی متر قد.
او بین سال های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ قهرمان بلامنازع اتحادیه جهانی بوکس بود. در فرانسه و اروپا هم حرف اول را می زد. بعدها تبدیل به یک مدیر ورزشی در فرانسه شد. مسئولیت های کلیدی مدیریتی در ورزش این کشور بر عهده او گذاشته شده و حتی در مقطعی شایعه شده بود شاید او در کابینه سارکوزی وزیر ورزش شود. مهیار منشی پور سفیر صلح یونسکو هم هست.
۲. رضا مددی
در جهان و بین طرفداران رشته «ام ام ای» به «گرگ عصبانی» مشهور است اما در ایران او را با نام «رضا مددی» می شناسند. مبارزی که در «قفس» حریفانش را ناک اوت می کند. خرداد ماه سال ۱۳۵۷ در نارمک تهران متولد شد. بعدها مستندی از زندگی او ساختند با نام «از نارمک تا ریودوژانیرو».
رضا مددی تا دوران نوجوانی در ایران بود و بعد به سوئد مهاجرت کرد. در دوران نوجوانی به باشگاهی در محله باغ فیض می رفت و رشته کشتی را در آنجا شروع کرد. بعدها به سمت رشته هنر ورزشی ترکیبی و مسابقات ام.ام.ای کشیده شد. قهرمانی در اروپا و سوئد حاصل موفقیت های او در سال های اوجش است.
مددی چند سال از این مسابقات کنار رفت اما ۱۰ سال بعد دوباره بازگشت که این بار نتوانست موفقیت های پیشینش را تکرار کند. او چند سال پیش جان یک پدر و دختر خردسال را که در حال غرض شدن در یک دریاچه بودند نجات داد. رسانه های سوئدی این ماجرا را با آب و تاب منعکس کردند و رضا مددی به یک قهرمان در افکار عمومی این کشور تبدیل شد.
۳. ارغوان رضایی
ارغوان رضایی در فرانسه متولد شده تا اواسط دهه ۸۰ شمسی در ایران چهره شناخته شده ای نبود. او در سال های اوج فعالیت حرفه ای خود به ایران سفر کرد و روی جلد خیلی از نشریات آن زمان رفت.
رضایی بین سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۰ به پدیده تنیس زنان جهان تبدیل شد و حتی به رتبه ۲۱ فدراسیون جهانی تنیس هم رسید. محبوبیت روزافزون او در ایران چند سال پیش با یک چالش جدی مواجه شد. ارغوان رضایی در حاشیه یک مراسم رسمی که از نخبگان خارج از کشور دعوت شده بود راکت های خود را به محمود احمدی نژاد رییس جمهور وقت اهدا کرد. همین باعث به وجود آمدن حاشیه هایی برای او شد تا جایی که مجبور شد مصاحبه کند و بگوید راکت هایش را به نیت تقدیم کردن به مردم ایران اهدا کرده و نه شخص رییس جمهور وقت.
چند سالی هست از ارغوان رضایی نه در مسابقات حرفه ای خبری هست و نه در رسانه های ایران. آخرین خبری که از او داریم شکایتش از پدرش ارسلان رضایی به اتهام اخاذی و تهدید به مرگ است که البته ظاهرا مدرک قابل اعتنایی هم نتوانسته ارائه بدهد. قبل تر یک بار پدر او نامزد غیررسمی اش را تهدید به برخورد فیزیکی کرده بود و به همین دلیل از حضور در ورزشگاه ها منع شده بود.
۴. منصور بهرامی
یک تنیسور حرفه ای ایرانی الاصل باشگاه ایرانی های مشهور در فرانسه را کامل می کند. منصور بهرامی ۶۱ سال پیش در اراک به دنیا آمد. از سال های پیش از انقلاب در ایران تنیس بازی می کرد و چند مقام در سطح آسیا کسب کرده بود. او در سال ۱۳۵۹ اما به فرانسه مهاجرت کرد. اوج افتخارات او در سال های پایانی دهه شصت رقم خورد که به رتبه ۱۹۲ تنیسورهای جهان رسید. او در سال ۱۳۹۳ وقتی با دنیای حرفه ای تنیس خداحافظی کرد یک تور ویژه پیشکسوتان این رشته راه اندازی کرد که با استقبال بین المللی مواجه شد.
بهرامی حالا به علت انجام حرکات نمایشی و ضربات هنرمندانه اش با راکت و توپ تنیس هنوز هم طرفدار دارد.کلیپ هایی از حرکات او در سرویس های اشتراک ویدئو مرتب منتشر می شود و هزاران بازدیدکننده دارد. در جریان اختلافات ارغوان رضایی و پدرش نام منصور بهرامی هم به میان آمده بود.
ارسلان رضایی می گفت دخالت های بهرامی باعث شده میان او و دخترش شکراب شود. منصور بهرامی البته این اتهام را رد کرد و گفت کلا سالی یک یا دو بار بیشتر ارغوان رضایی را نمی بیند. یک بار هم به درخواست خود پدر ارغوان قصد پادرمیانی داشته تا اختلافات آنها حل شود که نتیجه نداده است.
۵. الکساندر نوری
استقبال خوبی از او به عمل آمد شاید چون خوب زمانی به ایران آمد. الکساندر نوری سرمربی ایرانی تبار تیم فوتبال وردربرمن آلمان برای تماشای دیدار ایران و ازبکستان به ایران آمد. با کارلوس کی روش دیدار کرد و رسانه ها حسابی او را تحویل گرفتند.
الکساندر نوری متولد ۱۳۵۸ در آلمان است. در دورانی که فوتبالیست بود خیلی موفقیت چشمگیری کسب نکرد. مهم ترین باشگاهی که در آن بازی کرد همین وردربرمن بود که الان سرمربی آن شده. در دوران مربیگری اما با سرعت خیره کننده ای پیشرفت کرد. از سال ۲۰۱۱ در یک باشگاه گمنام آلمانی کمک مربی شد و سه سال بعد همین مسئولیت را در وردربرمن به او سپردند.
در سال ۲۰۱۶ یک شکست سنگین باعث برکناری سرمربی قبل تیم شد و الکساندر نوری بر حسب یک اتفاق جایگزین او شد. نوری نتایجی فراتر از حد انتظار کسب کرد و در نهایت به عنوان تیم هشتم جدول بوندس لیگا فصل را به پایان رساند.
پدر او اصالتا اهل رشت و مادرش آلمانی است. خودش در آلمان به دنیا آمده و عجیب اینکه نام های فارسی مینو و آریان برای فرزندانش انتخاب کرده. نتایج وردربرمن در این فصل آنقدر قانع کننده بود که مدیران این باشگاه قرارداد او را تا سال ۲۰۱۹ تمدید کردند.
۶. تورج هوشمندزاده
اگر عکس تورج هوشمندزاده را به کسی نشان بدهید احتمالا باور نمی کند که او یک ایرانی است. اندام و رنگ پوست او شباهتی به ایرانی ها ندارد. هر چقدر تورج در ایران شناخته شده نیست اما امریکایی ها او را خوب می شناسند. البته با نام TJ. شاید به این دلیل که رشته ورزشی او در ایران طرفداری ندارد.
تی.جی بازیکن حرفه ای لیگ فوتبال آمریکای ان.اف.ال بود. او از یک پدری ایرانی و یک مادر سیاهپوست آمریکایی به دنیا آمده است. او حالا یک مجری و کارشناس تلویزیونی است اما در دوران فعالیت حرفه ای افتخارات زیادی کسب کرده بود. او در سال ۲۰۰۷ به عنوان بهترین دریافت کننده لیگ حرفه ای فوتبال آمریکایی انتخاب شد و سابقه حضور در تیم ستارگان آمریکا هم دارد.
تی.جی در سال ۲۰۰۹ با یک قرارداد ۴۰ میلیون دلاری به تیم سیاتل سی هاکس پیوست. آخرین تیم هوشمندزاده که الان ۳۹ سال سن دارد هم اوکلند رایدرز بود. اگرچه راگبی در ایران طرفدار ندارد اما تعداد ورزشکاران ایرانی تبار که در آمریکا در سطح اول فعالیت کرده اند جالب توجه است. نام هایی مثل شهریار پوردانش، اریک بختیاری، آندره حیدری و حمید محمودی همگی متولد ایران هستند و الان در آمریکا و کانادا فوتبال آمریکایی بازی می کنند.
۷. فرید پوردرویش، میکا زیبانژاد و دیگران
عجیب تر از موفقیت ایرانی ها در فوتبال آمریکایی، حضورشان در رشته های مثل هاکی روی یخ و بیسبال است. رشته هایی که همیشه در ایران مهجور و ناشناخته است. میکا زیبانژاد الان ۲۴ سال سن دارد و اصلیت ایرانی- فنلاندی دارد. او در سوئد بزرگ شده و الان در تیم هاکی روی یخ نیویورک رنجرز در لیگ ملی آمریکا NHK بازی می کند و با لباس تیم ملی سوئد به میدان می رود.
در بیسبال هم فرید پوردرویش را داریم که از پدری ایرانی و مادری ژاپنی متولد شده. او در تیم بیسبال تگزاس رنجرز بازی می کند و با تیم ملی ژاپن به المپیک پکن و جام جهانی بیسبال هم رفته است. او با نام «یو درویش» در رسانه های بین المللی شناخته می شود.
در فوتبال بهرنگ صفری مدافع تیم بازل سوییس و آریا جسور هاسه گاوا دورگه ایرانی ژاپنی را داریم. در شنای زنان لیلا وزیری هست که با پرچم آمریکا مسابقه می دهد و چند مقام جهانی دست یافته. یک دونده سرعت ایرانی- مراکشی به نام آدام جمیلی را داریم که برای انگلستان مسابقه می دهد و در مسابقات ۲۰۱۴ اروپا مقام قهرمانی کسب کرده بود و چندین نام دیگر که اسم و عکس آن ها همیشه برای ما غریبه است.
علی رستگار
- 12
- 2
