«نابغه» شطرنج جهان: زودتر از ۲۲ سالگی قهرمان دنیا می‌شوم

به گزارش تسنیم، کسب ۶ مدال طلا  در ۱۵ سالگی آن هم در یک تورنمنت فقط در توان افراد نابغه است و این نابغه کسی نیست جز علیرضا فیروزجا. نوجوان لاغر اندام شمالی پس از درخشش در رقابت‌های شطرنج جام ملت‌های آسیا میهمان خبرگزاری تسنیم بود و از آرزوهایش برای سال‌های نه‌چندان دور سخن گفت؛ آرزوهایی که به نظر می‌رسد با ادامه همین روند، رسیدن به آنها دور از دسترس نخواهد بود.

ابتدا کمی بیشتر از خودت بگو تا آنهایی که تو را نمی‌شناسند، بیشتر با نابغه شطرنج ایران آشنا شوند.

علیرضا فیروزجا هستم، متولد ۲۸ خرداد ۱۳۸۲ در بابل. شطرنج را از ۸ سالگی آغاز کردم که باعث آن هم دایی‌ام بود. با او در خانه‌شان شطرنج بازی می‌کردم و حتی در همان سن بسیار کم پیروز می‌شدم. همین مسئله باعث شد پدرم مرا به هیئت شطرنج بابل ببرد تا شرایط حرفه‌ای‌تری را تجربه کنم.

چرا رشته‌های دیگر ورزشی را انتخاب نکردی، آن هم در شرایطی که ورزش‌هایی همچون کشتی، فوتبال و ... بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند؟

من کلاس فوتبال و شنا هم می‌رفتم، اما حضور در کلاس‌های شطرنج باعث علاقه‌ام به این رشته شد.

اولین مدالی که گرفتی، در چه سالی بود؟

در ۹ سالگی قهرمان مسابقات زیر ۱۰ سال در استان مازندران شدم.

 شاید اولین تصویری که از تو منتشر شد، مسابقه‌ای بود که با علی دایی داشتی. در واقع آن مسابقه باید بیشتر شناخته شدنت شد. ایده آن بازی از طرف چه کسی بود؟

پدرم با ارتباطاتی که داشت، شرایط آن بازی را فراهم کرد. اتفاق خوبی برایم بود که شناخته شوم. دایی برخورد خوبی داشت، او تا حدودی با شطرنج آشنا بود و حرکات خوبی انجام می‌داد.

زمانی که شطرنج را آغاز کردی، چه کسی را به عنوان الگو برگزیدی؟

وقتی شطرنج را شروع کردم، تنها کسی که می‌شناختم، کاسپاروف بود. الان اما چهره‌های زیادی را مد نظر دارم که می‌توان به کارلسن و کرامنیک اشاره کرد.

 به نام مگنوس کارلسن اشاره کردی. به نظرت می‌توانی به سطح این شطرنج‌باز مطرح نروژی برسی؟

چرا که نه، اگر همین گونه جلو بروم، مسابقه بدهم و فدراسیون مربی بگیرد، می‌توانم به سطح اول دنیا برسم. این رویایی است که می‌توانم به آن دست پیدا کنم.

 شرایطی را نیاز داری تا به این رویا برسی؟

ما مربی خارجی داریم، اما نیاز است که یک نفر به صورت ثابت در کنارمان باشد. بیشتر از این موضوع، نیاز به مسابقه داریم.

ریتینگ فیروزجا در ۱۱ سالگی بهتر از ریتینگ کارلسن در همان سن بود؛ این موضوعی بود که چندین رسانه خارجی به آن پرداختند. تصورت نسبت به آینده‌ات چیست؟

مطمئنم که می‌توانم قهرمان جهان شوم، فقط باید همین روند را ادامه بدهم.

کارلسن در ۲۲ سالگی قهرمان جهان شد. می‌توانی زودتر از این به چنین مقام بزرگی برسی؟

یکی از اهدافم این است که قبل از ۲۲ سالگی قهرمان جهان شوم و فکر می‌کنم توانایی این را دارم.

نکته‌ای که همواره در مسابقات شاهدش هستیم، حضور پدرت در کنار تو است، هر چند در جام ملت‌های آسیا بدون حضور او مسابقه دادی.

همیشه با پدرم به رقابت‌های مختلف رفته‌ام و حتی در کنار او، استاد بزرگ شطرنج شدم. در همدان هم مسابقات طولانی بود و می‌شد که دوری پدر را تحمل کرد. در مجموع حضور او تاثیر زیادی روی من دارد.

 پیگیر رشته‌های دیگر هم هستی؟

بله، فوتبال جهان را دنبال می‌کنم و طرفدار یوونتوس هستم.

می‌گویند هر جا که شطرنج باشد، به چیز دیگری توجه نمی‌کنی.

واقعاً همین طور است و تا زمانی که قهرمان جهان نشوم، توجهم به چیز دیگری جلب نخواهد شد.

 درآمدت از شطرنج خوب است؟

من امسال در مراسم تقدیر که برگزار شد، ۱۰۷ سکه دریافت کردم که این بیشترین درآمدم بوده است. هرگز به خاطر پول وارد شطرنج نشدم و این چیزها فکر هم نمی‌کنم. الان در خط مقدم مبارزه‌ای هستم که آن را آغاز کردم و به تنها چیزی که فکر می‌کنم، قهرمانی جهان است.

چقدر برای این رشته هزینه می‌کنی؟

هزینه رقابت‌هایی که در تقویم فدراسیون باشد، از طرف این نهاد پرداخت می‌شود، البته فدراسیون برای رویدادهای دیگر هم کمک می‌کند. در یک سال اخیر که ریتینگم بالا رفته، میزبان‌ها بیشتر همراهی می‌کنند. همچنین با توجه به پست بین‌المللی پهلوان‌زاده رئیس فدراسیون، شرایط بهتری فراهم می‌شود.

بحث درباره المپیکی شدن شطرنج، چندین بار مطرح شده است. در صورت تحقق این موضوع، به نظرت می‌توانی مدال‌آور المپیک باشی؟

فکر می‌کنم با توجه به عملکردم در بخش‌های سریع و برق‌آسا، این هدف دور از دسترس نباشد، البته به شرط آنکه شطرنج المپیکی شود.

امکاناتی که در اختیارت است، به‌روز است؟

بله، خوشبختانه از این بابت مشکلی نیست و تلاش می‌کنم با در اختیار داشتن جدیدترین روش‌ها و کتاب‌ها و تمرین زیاد، بتوانم سطح بالایی داشته باشم. هزینه کتاب‌ها زیاد است و حداقل هر کدام ۵۰ دلار می‌شود که سعی می‌کنم بخرم.

برسیم به رقابت‌های جام ملت‌های آسیا؛ تورنمنتی که ۶ مدال طلا در آن کسب کردی و ستاره مسابقات بودی. پیش از شروع، تصور این درخشش را داشتی؟

هدفم قبل از شروع مسابقات، دقیقاً این بود که همه مدال‌های طلا را بگیرم، چون دو سال قبل فقط ۲ مدال طلا کسب کردم، اما این بار می‌دانستم که در بخش تیمی شرایط خوبی داریم و در انفرادی هم خودم باید بدرخشم.

عملکرد سایر کشورها چگونه بود؟

هند همان تیمی را به ایران آورد که در المپیاد جهانی ۲۰۱۴ سوم شده بود، اما توانستیم در هر سه بخش شکست دهیم که افتخار بزرگی بود. چین هم حریفی سرسخت بود و رقابت تنگاتنگی داشتیم.

پس از این درخشش‌ها، آیا پیشنهاد قبول تابعیت کشوری دیگر به تو شده است؟

نمی‌خواهم اسم ببرم، اما چنین پیشنهاداتی شده است، ولی برایم اهمیتی ندارد، چون به آنها حتی فکر هم نمی‌کنم.

تیم ایران در یکی، دو ماه آینده باید در المپیاد جهانی شرکت کند. این بار چه نتیجه‌ای خواهید گرفت؟

امسال قوی‌تر از دوره قبلی هستیم و فکر می‌کنم بتوانیم حداقل جزو ۱۰ تیم برتر باشیم.

تمرکز بر روی شطرنج باعث می‌شود که زیادی وقت رفتن به مدرسه نداشته باشی. آیا در این موضوع دچار مشکل شده‌ای؟

خوشبختانه مسئولان مدرسه همکاری لازم را دارند و با آنکه به تورنمنت‌های مختلف می‌روم، اما فرصت لازم برای امتحانات را به من می‌دهند.

با این همه افتخار، خارجی‌ها لقب خاصی به تو داده‌اند؟

بله، آنها مرا با لقب «نابغه» صدا می‌کنند که برای خودم بسیار جالب توجه است.

به نظرت کم‌کم تبدیل به بِرند شطرنج می‌شوی؟

در گذشته همه، شطرنج را با نام نفراتی همچون احسان قائم مقامی و پوریا درینی می‌شناختند. آنها بزرگان این رشته هستند و اگر از ظرفیت آنها استفاده شود، قطعاً شطرنج ایران روزهای درخشانی را به خود خواهد دید. من همچنین در سال ۹۶ در کنار نفراتی مثل حسن یزدانی، نامزد بهترین ورزشکار مازندران بودم که این برایم اتفاق خوبی بود.

چه درخواستی از مسئولان ورزش داری؟

فدراسیون این روزها عملکرد خوبی دارد، اما به لحاظ بودجه در مضیقه است. درخواستم فقط برای حل مشکلات است تا شاهد درخشش بیشتری باشیم.

حرف پایانی.

می‌خواهم از همه پیشکسوتان، مسئولان و به ویژه خانواده‌ام تشکر کنم که کمک زیادی به رشد من کرده‌اند و امیدوارم با قهرمانی در جهان، جواب زحمات آنها را بدهم.