به گزارش ایسنا، مجموعه ورزشی گلورا بانگ کارنو جاکارتا کاملا خالی است و تنها یک طرف ورزشگاه جمعیت نشسته اما مسوولان برگزار کننده بازیهای پاراآسیایی ۲۰۱۸ مراسم افتتاحیه را درست در زمان اعلام شده آغاز کردند.
مراسم با مراسم سنتی کشور میزبان و شمارش معکوس و آتش بازی به طور رسمی آغاز شد.
مراسم همراه با برنامههای مختلف سنتی کشور میزبان بود و سپس با خوشآمد گویی به دوست داران ورزش، ورزشکاران، مسوولان و حاضران ادامه پیدا کرد.
برگزار کنندههای مراسم افتتاحیه با پیام خوش آمدگویی رییسجمهور اندونزی جشن آغاز سومین دوره بازیهای پاراآسیایی را ادامه دادند.
نمایشگری بزرگ در میانه ورزشگاه نصب شده بود که ابتدا شعار "ما یکی هستیم" روی آن نقش بسته بود و سپس در زمان پخش سرود ملی اندونزی پرچم این کشور را نشان داد.
از این نمایشگر در طول مراسم برای نشان دادن ویدئوهای مختلف از این کشور استفاده میشد.
دو نمایشگر بزرگ نیز در اطراف ورزشگاه نصب شده که مراسم را به صورت زنده برای حاضرین ناشنوا ترجمه میکنند.
مراسم افتتاحیه بازیهای پاراآسیایی جاکارتا کاملا برمحور هرآنچه که این کشور در آن قدرت دارد برنامهریزی شده است.
از روزهای قبل مراسم افتتاحیه این صحبت در میان بسیاری از حاضران شنیده میشد که شاید اندونزی بعد از پایان بازیهای آسیایی خواسته یا ناخواسته بازیهای پاراآسیایی را جدی نگرفته است. البته رنگ و بوی مراسم افتتاحیه توانست این موضوع را رد کند اما نمیشود از برخی اتفاقها به سادگی گذشت.
صندلیهای خالی ورزشگاه کاملا مشهود است و بعد از ۳۰ دقیقه از آغاز مراسم همچنان صندلیها خالی است و مردم این کشور به ورزشگاه نیامدهاند.
از طرفی میز و صندلیهایی که در اختیار رسانهها قرار گرفته کاملا نشان دهنده این است که ورزشگاه بعد از بازیهای آسیایی مورد توجه نبوده و خاک فراموشی بر روی آنها نشسته است.
با شروع رژه کاروانهای ورزشی افغانستان اولین کشوری بود که وارد ورزشگاه شد. بحرین دومین کشوری بود که رژه خود را برگزار کرد و سپس بوتان با دو ورزشکار خود رژه رفت.
صندلیهای ورزشگاه همچنان خالی بود و نشان می داد که اطلاع رسانی مسوولان برگزاری مناسب نبوده. حتی بسیاری از حاضرین پیش از آغاز مراسم فکر می کردند که قرار است افتتاحیه راس ساعت ۱۸ برگزار شود در حالی که مراسم ساعت ۱۹ بود.
عکاسان و خبرنگاران زیادی مراسم افتتاحیه بازیهای پاراآسیایی را تحت پوشش خبری قرار دادهاند و جایگاه خبرنگاران کاملا پر شده است.
پس از کاروان هند، نوبت به ورزشکاران ایران رسید که با پرچمداری ساره جوانمردی راس ساعت ۱۹:۳۵ وارد ورزشگاه شدند.
سیامند رحمان قهرمان پاراآسیایی، جهان و پارالمپیک بعد از پرچمدار در رژه حضور داشت.
مرتضی مهرزاد مرد بلند قامت والیبال نشسته ایران نیز در میانه کاروان ایران کاملا به چشم میآمد و با قامت بلند خود حرکت میکرد.
رژه کاروان ورزشی ایران که با نام "خودباوری و امید" در بازیهای پاراآسیایی شرکت کرده پنج دقیقه طول کشید.
وهب همدانی فرزند شهید حسین همدانی که سرپرست نمادین کاروان ایران است نیز در رژه حضور داشت.
ورزشکاران کره جنوبی و کره شمالی همانند بازیهای آسیایی در یک گروه و زیر پرچمی مشترک و با نام کاروان کره وارد ورزشگاه شدند و رژه رفتند. پرچم طراحی شده کاروان آنها نیز با تصویر جغرافیایی دو کره طراحی شده بود.
در مراسم رژه کاروان های ورزشی ترانهای از هر کشور پخش میشد که در جریان رژه کشور پاکستان نوبت به ترانه ایرانی رسید و و ترانهای ایرانی پخش شد. اوج ترانهها، ترانهای از محسن چاووشی خواننده پرهوادار ایرانی بود که مراسم افتتاحیه را برای ایرانیان جذابتر کرد.
کاروان ورزشی فلسطین متشکل از دو ورزشکار بود که با ورود به ورزشگاه به شدت مورد تشویق حاضران قرار گرفت و ورزشگاه به وجد آمد.
پس از رژه کاروان ورزشی کشورهای مختلف زمان حضور ورزشکاران اندونزی رسید تا برابر هواداران کشور خود رژه بروند. رژه آنها با اجرای یکی از ترانههای مشهورشان همراه بود و با همراهی شدید هواداران مواجه شد.
شور و حال حاکم بر ورزشگاه در جریان مراسم افتتاحیه بازیهای پاراآسیایی ٢٠١٨ هرلحظه بیشتر و بیشتر میشد که رژه کاروان طولانی میزبان نیز بر این شور و حرارت افزوده بود.
کاروان اندونزی که آخرین کشور رژه رونده بود دوبار محل رژه را با فریادهای "اندونزی اندونزی" تماشاگران در ورزشگاه همراه بود.
مسوولان ورزشی و کشوری میزبان نیز در جایگاه ویژه با تکان دادن پرچم کشورشان خود را در شادی این مراسم شریک میکردند.
- 19
- 6