این روزها در فوتبال بانوان کشورمان شاهد شکوفایی یک استعداد جدید هستیم که از او به عنوان مهندس و دیوید بکهام فوتبال بانوان یاد می شود. الهام فرهمند، دختر فوتبالیست ۲۳ ساله ای که در شهر فلاورجان، چشم به جهان گشود و ساکن اصفهان می باشد.
وی در حال حاضر در تیم آینه سازان میهن نجف آباد حضور دارد و در دوازده بازی خود در فصل جاری، موفق به دادن چهارده پاس گل شده است. الهام فرهمند، که با وجود چند بار دعوت شدن به اردوی تیم ملی، هنوز خود را یک ملی پوش نمی داند و اعتقاد دارد که برای ملی پوش دانستن یک بازیکن، باید چندین سال شاهد حضور وی در تیم ملی باشیم. به واسطه درخشش این بازیکن جوان در تیم باشگاهیش و نیز اتفاق اخیری که برای وی رخ داد، سراغ الهام فرهمند رفته و گفت و گویی را با او ترتیب دادیم که ماحصل آن را می توانید در ادامه بخوانید:
فوتسال، آغاز راه مهندس فوتبال بانوان!
برای اولین بار در سال ۱۳۸۳ ورزش را به صورت جدی آغاز کردم و چندین سال به عنوان بازیکن فوتسال فعالیت داشتم، تا این که در سال ۸۹ هیئت فوتبال استان اعلام کرد که قصد تیم داری در رقابت های دسته اول فوتبال بانوان را دارد. من هم جزء انتخاب شدگان برای این تیم بودم و به همراه بازیکنان فوتبال استان، در قالب تیم منتخب استان اصفهان، سال ۸۹ در مسابقات دسته اول فوتبال بانوان حضور یافته و به لیگ برتر هم صعود کردیم و این گونه شد که از فوتسال به سمت فوتبال گرایش پیدا کرده و در آن ماندگار شدم.
شاید مهم ترین دلیل این کار، نبود تیم های حرفه ای فوتسال در آن دوره بود که موجب شد من برای پیشرفت در ورزش حرفه ای، رشته فوتبال را برای ادامه کارم انتخاب کنم و البته این نکته را نیز باید متذکر شوم که سبک بازیم بیش تر به فوتبال می خورد تا فوتسال!
گل کوچیک در دوران کودکی!
من در سنین کودکی به همراه پسران هم سن و سالم در کوچه گل کوچیک بازی می کردم و از همان دوران علاقه زیادی به فوتبال داشتم. چند سال به همین روال ادامه یافت تا این که به سن تکلیف رسیدم و کم کم با ثبت نام در کلاس های مربوط به دختران، ورزش را زیر نظر مربیان خانم ادامه دادم.
واکنش خانواده در قبال دختر فوتبالیست شان
خوش بختانه خانواده من هیچ مشکلی با این قضیه نداشتند و از همان ابتدا تاکنون پشت من بوده و جزء مشوقین اصلیم به شمار می روند. امیدوارم که در سال های آینده نیز شرایط به گونه ای رقم بخورد که بتوانم در کنار رضایت اعضای خانواده ام، رشته ورزشی مورد علاقه خودم رادنبال کنم. ان شاءالله که همه خانواده ها اجازه دهند که فرزندان شان، به خصوص دختران به سمت هر رشته ای که علاقه دارند بروند، چرا که علاقه، نیمی از راه است و هر کسی که با علاقه وارد یک رشته ورزشی شود، می تواند به راحتی در آن موفق شود.
مشکلات لیگ برتر بانوان از نگاه الهام فرهمند
بدون شک نبود اسپانسر، مهم ترین مشکل فوتبال بانوان در مقطع فعلی می باشد. البته این مشکل نیز بر می گردد به عدم پخش بازی های لیگ برتر بانوان از طریق تلویزیون، که باعث تمایل کم اسپانسرها برای حمایت مالی از تیم های این لیگ می شود، چرا که آن ها در صورت ورود به فوتبال بانوان، شانس زیادی برای دیده شدن ندارند و به همین دلیل ترجیح می دهند در فوتبال آقایان که شرایط برای دیده شدن خیلی بهتر است، سرمایه گذاری کنند. همین موضوع درنهایت به مشکلات مالی تیم ها منجر می شود و نتیجه آن می شود شروع لیگ برتر بانوان امسال با دوازده تیم و انصرف دو تیم در میانه های راه به دلیل مشکلات مالی و ادامه یافتن بازی ها با دهه تیم، که معمولا هر سال نیز با این گونه اتفاقات روبرو هستیم!
مورد عجیبی به نام تیم ملی!
در حال حاضر تیمی به نام تیم ملی فوتبال بانوان ایران، وجود خارجی ندارد و از آخرین اردوی این تیم حدود بیست ماه می گذرد! متاسفانه در طول سال های اخیر شاهد این بوده ایم که دو ماه مانده به آغاز تورنمنت ها بدون برپایی حتی یک اردو یا بازی دوستانه، صرفا یک تیم جت در امان ماندن از جریمه فیفا یا ای اف سی تشکیل می شود، که مطمئنا هیچ امیدی نمی توان به موفقیت آن داشت. این درحالی است که استعدادهای نابی در کشورمان حضور دارند که اگر به خوبی از آن ها حمایت شود، می توانیم حرف های زیادی در میادین بین المللی برای گفتن داشته باشیم
راز بزرگی به نام مبلغ قرارداد!
ما بازیکنان فوتبال بانوان، در تیم های باشگاهی مان از مبلغ قرارداد یکدیگر اطلاعی نداریم و اگر باشگاه متوجه شود که کسی مبلغ قرارداد خود را افشا کرده، وی را جریمه می کند، چرا که در صورت افشا شدن این موضوع، احتمال بروز اختلاف بین بازیکنان وجود دارد! در مورد میزان دریافتی هایمان می توانم این را بگویم که با مبلغ قرارداد یکی بازیکن نیمکت نشین تیم فوتبال لیگ برتر آقایان، می توان کل هزینه های دوتیم لیگ برتر فوتبال بانوان را در طول یک فصل تامین کرد!
حضور بانوان در ورزشگاه، از رویا تا حقیقت!
من به عنوان یک بازیکن فوتبال بانوان، این مسئله را یک مسئله بسیار طبیعی می دانم و به نظرم بایستی شرایط به گونه ای باشد که هم آقایان و هم خانم ها مجوز تماشای بازی های یکدیگر را داشته باشند البته یک سری شرایط برای این کار باید فراهم شود که مهم ترین آن، فرهنگ سازی در میان تماشاگران مان می باشد. اگر روزی شاهد این بودیم که در ورزشگاه ها خبری از فحش و ناسزا با داور یا بازیکن حریف نیست، باید کم کم شرایط را برای تحقق حضور بانوان در ورزشگاه مهیا بدانیم که باز هم باید تاکید کنم که این مورد، تنها یک مورد از فرهنگ سازی هایی است که در این خصوص بایستی انجام شود.
نابغه فوتبال غرب آسیا شدم، اما گویا فقط در ایران!
اولین بار از طریق رادیو و سپس در تلویزیون متوجه این موضوع شدم و سپس شاهد انتشار آن در وب سایت های ورزش بودم. از طریق دوستانم پیگیر موضوع شدم، ولی مورد مرتبطی را در وب سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا مشاهده نکردم. البته برخی از دوستان اظهار داشتند که این خبر پس از چند روز، از روی وب سایت AFC پاک شده است، ولی موردی که برایم کمی عجیب بود این است که تیم های فوتبال بانوان در غرب آسیا چندان فعالیتی ندارند و به نرم تنها راهی که می تواند برای صحت این موضوع قانع کننده باشد، پخش چند کلیپ از بازی هایم در یوتیوب باشد که در این مدت شاهد آن بوده ایم، وگرنه در سطح غرب آسیا، رقابت خاصی در این سال ها برگزار نشده که بخواهند از روی آن انتخاب را انجام دهند و بازی های لیگ برتر بانوان ایران هم که پخش تلویزیونی ندارد!
انتخابی که بیش تر از تاثر مثبت، بار منفی داشت!
اخباری که در مورد این انتخاب منتشر شد، بیش از این که روی من تاثیر مثبت داشته باشد، از نظر روانی روی من تاثیر منفی داشت و این تاثیر را کاملا در بازی تیمم مقابل ذوب آهن احساس کردم. البته دیگر به این موضوع فکر نمی کنم و تمرکزم را روی بازی های تیم باشگاهیم گذاشته ام تا با تداوم روند خوبم در فصل جاری، به اهدافی که در آینده دارم نزدیک تر شوم.
الان نه، ولی به زودی به لژیونر شدن فکر خواهم کرد!
خوش بختانه شاهد حضور یکی از بانوان والیبالیست کشورمان در یکی از تیم های خارجی هستیم که این می تواند زمینه را برای لژیونر شدن سایر بانوان ورزش کشورمان فراهم کند. من نیز یکی از اهداف خودم را لژیونر شدن تعیین کرده ام، امادر حال حاضر نه! ولی به زودی به آن فکر خواهم کرد و برای رسیدن به آن نیز از هیچ تلاش دریغ نخواهم کرد.
احساس خوب از لقب «مهندس»
لقب خوبی است و از این که چنین لقبی به من داده شده است بسیار خوشحالم. بعضی وقت ها، چنین القابی باعث افزایش اعتماد به نفس و تقویت نقاط قوت یک بازیکن می شوند و خدا را شکر این قضیه در مورد من نیز کاملا صدق می کند. من امسال تمرکزم را روی پاس گل دادن گذاشته ام و و خش بختانه تا به این جا نیز موفق به دادن چهارده پاس گل در دوازده بازی شده ام.
الکس مورگان و پول پوگبا، ستاره های مورد علاقه الهام فرهمند
الکس مورگان، ستاره تیم ملی فوتبال بانوان امریکا را بسیار دوستدارم و علاقه زیادی به سبک بازیش دارم و سعی می کنم همیشه از حرکات خوب وی الگوبرداری کنم. دستیابی به بازی ها و کلیپ های تیم های فوتبال بانوان خارجی بسیار سخت است و نمی توان بازی های شان را در کشورمان به صورت زنده تماشا کرد، ولی من همیشه سعی می کنم تا آن جا که مقدور است، کلیپ هایی را تهیه کرده وپیگیر فوتبال روز بانوان دنیا باشم. در فوتبال آقایان هم پول پوگبا از منچستر یونایتد را به خاطر این که هم پست من است را دوست دارم و بازی هایش را پیگیری می کنم.
نه از بُعد فنی، بلکه از هر لحاظ از کشورهای دیگر عقب هستیم!
نمی توان گفت که فقط فوتبال بانوان ما از لحاظ فنی از تیم های مطرح دنیا عقب است، ما از همه نظر از این کشورها عقب هستیم؛ بعد امکانات، بعد رسیدگی به سمائل روحی و روانی، بعد مالی و خیلی از مسائل دیگر را می توان مثال زد. در تیم های خارجی، بازیکنان هیچ دغدغه ای از لحاظ مالی ندارند و روان شناسان خبره ای نیز در کنار تیم ها حضور دارند که پیوسته در حال رسیدگی به مسائل روحی و روانی بازیکنان می باشند. ما از لحاظ استعدادها، فاصله چندانی با این کشورها نداریم، ولی از لحاظ سایر موارد، اختلاف فاحش است.
جوابم یک «نه» بولد شده است!
رعایت حجاب در داخل زمین و بازی کردن با پوشش مخصوص، مسئله ای است که ما با آن کنار آمده ایم و در صورت طراحی های مناسب و استفاده از اجناس باکیفیت در تهیه لباس ها، مشکلی در این زمینه احساس نمی شود. من تاکنون تجربه بازی بین المللی نداشته ام و نمی دانم که واکنش بازیکنان تیم های دیگر به حجاب بانوان ایرانی چیست، ولی مطمئنا در صورتی که با پیشنهاد یک تیم خارجی مطرح مواجه شوم که شرط آن ها برای عقد قرارداد، نداشتن حجاب باشد، جوابم یک «نه» بولد شده است!
شاید برای این آرزویم مرا مسخره کنند!
هنوز خودم را یکستاره نمی دانم و برای تبدیل شدن به ستاره راه زیادی را در پی شدارم. اهدافم را به دو بخش بلندمدت و کوتاه مدت تقسیم کرده و در راستای تحقق شان قدم بر می دارم. شاید برای این آرزویم خیلی ها مرا مسخره کننده، اما مهم ترین آرزو و هدفم، پوشیدن پیراهن تیم ملی در جام جهانی است، که با اندکی تلاش و جدیت می توان به آن دست یافت و به هیچ عنوان هدفی دست نیافتنی نیست.
ماهنامه دنیای فوتبال
- 19
- 1
