به گزارش خبر آنلاین، چندین نفر از بانوان در ورزشگاه ۱۲ هزار نفری آزادی!از مردم عادی گرفته تا خبرنگاران و همسر بازیکنان در جایگاهی ویژه نشسته بودند.با این حال این شایعه خیلی به گوش می رسید که فقط ۳۰ نفر از این بانوان از بین مردم عادی هستند و بقیه به صورت گزینشی انتخاب شده اند!
یعنی برای اینکه فدراسیون جهانی والیبال،ایران را از میزبانی محروم نکند ۳۰۰ نفر از بانوان را که با تایید فدراسیون والیبال انتخاب شده اند را به سالن آورده اند تا بگویند آنها همان کسانی هستند که به صورت اینترنتی بلیت خریده اند و به ورزشگاه آمده اند!
هیجان خاصی بود که تجربه می کردند.همراه با آقایان موج مکزیکی می رفتند،همراه با آنها تشویق ایسلندی می کردند و بغضی را فریاد می زدند که سال ها در سینه حبس بود.هر چند که بر چسب سفارشی بودن را به آنها زدند اما از اینکه به عنوان اعضای کوچکی از خانواده بزرگ بانوان در سالن بودند احساس غرور می کردند.
این بانوان حرف نمی زنند!
بازی والیبال ایران و بلژیک تمام شده بود.همه در حال خروج بودند.به محلی که بانوان حضور داشتند رفتیم تا شاید بتوانیم با آنها حرف بزنیم اما هیچ کدام شان تمایلی به حرف زدن نداشتند.آخرین باری که پای یکی از بانوان به ورزشگاه رسیده و با خبرنگاران حرف زده بود،انتهایش به محرومیت از حضور بانوان ختم شده بود.
شاید به همین دلیل هم بود که آنها تمایلی به حرف زدن نداشتند.شاید هم پیش شرط شان برای ورود به سالن این بوده که به درخواست های خبرنگاران برای انجام مصاحبه پاسخ منفی بدهند.حتی بانوانی که پرچم بلژیک را به همراه داشتند و خارجی بودند هم با خبرنگاران حرف نزدند.
تا اینکه یک نفر که با فرزندش که گوشه پارکینگ آزادی بود جواب ما را داد.وقتی از او گفتیم چطور به سالن آمده اید خیلی راحت جواب داد:«برادرم کارمند وزارت ورزش و جوانان است.بلیت آورد،من و دخترم هم آمدیم.»از او سوال کردیم که به شما سفارشی نکرده اند برای اینکه در سالن تشویق نکنید یا همراه آقایان موج مکزیکی نروید که او گفت:«نه،اتفاقا کلی هم خوش گذشت.
صدایم هم گرفته است.»این بانویی که والیبال ایران و بلژیک را از نزدیک دید تنها نفری بود که در این باره اظهار نظر کرد،اگر نه سایر نفراتی که از سالن بیرون می آمدند یا توسط نیروی انتظامی به سمت درهای خروجی هدایت می شدند و یا خودشان خیلی محکم می گفتند:«حرف نمی زنیم.»
واقعا نمایشی بودند؟
روزی که "آری گاراسا"رییس فدراسیون جهانی والیبال قراردادی را با سازمان ملل امضا کرد و قول داد تا در سالن هایی که بانوان حضور ندارند هیچ مسابقه ای برگزار نشود،همه فدراسیون های تحت عضو ملزم به این شدند که به بانوان اجازه بدهند تا مسابقات را از نزدیک تماشا کنند.طبیعی بود که با توجه به محدودیت های موجود در ایران پذیرش چنین شرطی با مشکل روبرو شود!
از همان سالی که ایران میزبان لیگ جهانی شد همواره مشکلات زیادی در این زمنیه به وجود آمده است.حتی در مقطعی درهای آزادی را روی بانوان خبرنگار بستند و غیر از داوران و ناظران والیبال،پای هیچ بانوی دیگری به آزادی نرسید.با این حال در بازی با بلژیک ۳۰۰ نفر از بانوان در کنار جایگاه وی آی پی نشستند و این مسابقه را ازنزدیک تماشا کردند.
بانوانی که به زعم خیلی ها گزینش شده انتخاب شده بودند و کاملا آگاه بودند که رفتاری خارج از عرف انجام ندهند.یکی از مسئولان فدراسیون والیبال که تاکید زیادی داشت نامی از او برده نشود در یکی دو جمله کوتاه در این مورد گفت:«ما تعدادی بلیت فروختیم.معنی گزینشی را نمی فهمم،یعنی چه؟در چنین فضایی همین که این تعداد از بانوان می آیند و بازی را نگاه می کنند خوب است.حالا همسر بازیکنان باشد یا آدم عادی.»
کیش و بانوان گزینشی در جزیره
ایران دو سال است که میزبان تور جهانی والیبال ساحلی را بر عهده دارد.در این دو سال همواره نیروی انتظامی جزیره مانع از ورود بانوان به ساحل شده است و جالب اینجاست که وقتی بازی ها تا آستانه لغو و البته محرومیت ایران پیش می رود،با برگزاری جلسات مختلف چند نفر از بانوان ساکن جزیره را در جایگاه مخصوصی می نشانند و مشکل حل می شود! سال ۹۴۵ که رییس فدراسیون جهانی به سیم آخر زد و هرگز زیر بار این نمی رفت که اجازه بدهد رقابت ها بدون حضور بانوان برگزار شود.
در نهایت وقتی سماجت های او تمام ندنی بود در کمتر از چند دقیقه عده ای از بانوان روی صندلی ها نشستند تا قائله ختم به خیر شود.او عنوان کرده که در دو سال آینده که ایران میزبان است اجازه برگزاری بازی ها بدون تماشاگر را نخواهد داد.
محمود افشاردوست:این رویه ادامه خواهد داشت
دبیر فدراسیون والیبال درباره موضوع ورود بانوان به ورزشگاه می گوید:«خوشبختانه این موضوع هم در آرامش و با نظم خاصی انجام گرفت. فدراسیون در این زمینه مطیع دستورالعمل های صادر شده و مجوزهایی است که به فدراسیون و نیروهای امنیتی مسئول داده شده است. ما برای تعداد مشخصی فضا در نظر گرفته بودیم که بر اساس همان ظرفیت هم خانم ها وارد ورزشگاه شدند و بدون مشکل بازی را تماشا کردند. این روند در بازی های آتی هم ادامه خواهد داشت.»
روایت حضور در سالن والیبال از زبان همسر یک ملی پوش
بین ما آدم غریبه کم بود
همسر یکی از والیبالیست ها که در سالن حضور داشت و بازی با بلژیک را از نزدیک تماشا کرد درباره این تجربه می گوید:«اتفاق مهمی که امسال افتاده است این است که برخوردها خیلی مناسب شده است.من از همه ماموران نیروی انتظامی و حراستی های سازمان تشکر می کنم اما در سال های قبل خیلی از رفتارها مناسب نبود.امسال از سال قبل بهتر بود.کسی گیر نمیداد که چرا دارید تشویق می کنید.
ما راحت تشویق می کردیم.واقعا برای اولین بار فکر کردیم به چیزی که می خواستیم رسیده ایم و بدون هیچ مشکلی در مملکت خودمان داریم یک بازی والیبال را تماشا می کنیم.باید از همه کسانی که شرایط این کار را فراهم کردند تشکر کنم.»
او در پاسخ به این سوال که بانوانی که آمده بودند افراد عادی جامعه بودند یا نه این واکنش را نشان داد:«قیافه خیلی ها که آشنا بود و دور و بری های خودم را که می شناختم.بیشتر کسانی که آمده بودند خانواده ورزشکاران،دختران والیبالی و فوتبالی،مربیان و داوران بودند.آدم غریبه خیلی کم بود.تا جایی که من می دانم هر ورزشکار ۳ سهمیه بلیت داشت که می توانست به خانواده اش بدهد.»
همسر ملی پوش والیبال در پایان به یک نکته عجیب اشاره کرد و گفت:«در موقع ورود به سالن خانمی از من سوال کرد که چطور می تواند به ورزشگاه ورود کند که به او گفتم باید بلیت داشته باشی.جالب اینجاست که همان خانم را در سالن دیدم.به او گفتم چطور آمدی داخل که گفت ۴۰ هزار تومان دادم بلیت خریدم!نمی دانم از کجا خریده بود اما در سالن حضور داشت!»
حمید رضا یادگار
- 17
- 1
