سختی های ورزش بانوان/ سخت ترین مانع برای ورزش کردن بانوان نگاه متفاوت مردم است!

بدنسازی،فیتنس و زیبایی اندام زنان؛جدا از همه مشکلاتی که آنها برای ورزش کردن در رشته مورد علاقه شان دارند رفتارهای اجتماعی،برخوردهای نامناسب بعضی از مردان و نگاهی که سایر زنان در کوچه و خیابان،خانه،دوست و آشنا و فامیل دارند هم برای آنها آزار دهنده است.اگر در خیلی از چیزها پیشرفت کرده باشیم هنوز برای خیلی ها جا نیفتاده است که زنان هم می توانند بدنساز باشند،می توانند کاری کنند تا اندام شان شکل بگیرد و می توانند هر طور که دوست دارند به ورزش مورد علاقه شان بپردازند.

با این حال نگاه ها همچنان سنگین است و بعضی از زنان بدنساز حتی جرات نمی کنند تا صفحه ای شخصی در یکی از شبکه های اجتماعی باز کنند!هجوم بعضی از مردان به صفحات آنها،فحاشی و ناسزا و بی ادبی هایی که می کنند باعث می شود از این کار پشیمان شوند.بعضی ها پیشنهاد بی شرمانه می دهند و بعضی ها گمان می کنند که هر طور که بخواهند می توانند با این ورزشکاران حرف بزنند و رفتار کنند.اما اگر پای حرف های آنها بنشینید می بینید که قویتر از آنچه هستند که بشود باورش کرد.مژگان بختیاری یکی از آنهاست.خودش تلاش زیادی کرده و حالا مربی ای است که شاگردان زیادی را در این رشته ورزشی دارد.

او بی پرده از سختی ها حرف می زند و آنجای که لازم باشد حتی حرف هایی می زند که شاید خیلی از زنان ما جرات بیان آن را نداشته باشند:«باید این حرف ها را بزنم،خیلی از خانم های ما آگاهی ندارند و برای اینکه ره صدساله را چند ماهه طی کنند دست به هر کاری می زنند،پودرهای غیر استاندارد می خورند،مکمل های فیک مصرف می کنند و بارها مشاهده شده که هورمون های زنانه آنها به هم می ریزد و صداهایشان مردانه می شود.من باید این حرف را بگویم تا خیلی ها که نمی دانند به آگاهی برسند.»

مژگان بختیاری؛مربی فیتنس بانوان است و حسابی هوای شاگردانش را دارد،آن هم به این دلیل که خیلی از آنها آگاهی ندارند و می خواهند راه صدساله را یک شبه طی کنند.به همین دلیل است که سراغ پودرها،مکمل ها و داروهای ممنوعه می روند و بدون آنکه از تبعات آن با خبر باشند این مواد را استفاده می کنند.جدا از تغییر درهورمون ها و کلفت شدن صدا مشکلاتی دیگری هم به وجود می آید که ممکن است روی نازایی بانوان تاثیر بسزایی داشته باشد.البته همه اینها در یک کفته ترازو است و آنچه بیشتر بانوان را در این رشته تهدید می کند نگاه های بدی است که در جامعه به آنها می شود.

تغییر فرم ظاهری بدن،انجام حرکاتی که خیلی ها آنها را مختص مردان می دانند و البته پیشنهادهایی که گاها بی شرمانه هستند باعث می شود تا کفه دیگر ترازو سنگین تر شود.بختیاری از این می گوید که باید همه آنهایی که مربی هستند دست در دست هم بدهند تا فضایی امن را برای بانوان را به وجود بیاورند.فضایی که در آن دیگر کسی به خودش اجازه ندهد به آنها بی احترامی کند و بانوان بتوانند در محیطی امن هر ورزشی را که دوست دارند انجام بدهند.

سختی های ورزش بانوان

اگر بخواهیم از نظر تمرینی و اینطور مسائل بگوییم، دیگر فرقی الان بین آقایان و بانوان وجود ندارد. اما از نظر تهیه مکمل برای مثال در همین رشته بدنسازی واقعا مشکلاتی وجود دارد. مخصوصا برای تهیه کردن مکمل‌های مورد نیاز. حتی مشکل اصل نبودن مکمل‌ها را هم داریم.

مثلا الان اگر شما با یک مربی خانم صحبت کنید یا حالت صدایش تغییر کرده و مردانه شده و یا تغییر چهره در صورتش کاملا مشهود است. ریزش مو، ناباروری و کلی مشکلات دیگر هم وجود دارد.اینکه الان خیلی‌ها روی می‌آورند به سمت مکمل‌ها به این دلیل است که دوست دارند خیلی زود شبیه چیزی شوند که در ذهن‌شان دارند. با دیدن عکس‌های مدلینگ‌های خارجی بیشتر به این باور می‌رسند. در حالیکه آنها اصلا حرفه‌شان ورزشی نیست و مشغول کار مدلینگ هستند.

بیشترین ضربه هم جایی خورده می‌شود که همزمان چند استروئید و پتایید با هم مصرف می‌شوند. خوشبختانه دکتر بهداشتی در آخرین کتابی که از خودشان منتشر کردند درباره ترکیب این‌ها گفتند و حداقل کسی اگر می‌خواهد استفاده کند، این کتاب و نکات مربوط به ترکیب مردن مکمل‌ها را بخواند.

نکته مهم این است که برای رسیدن به اندام مناسب تغذیه ۷۰ درصد نقش دارد و مکمل ۳۰ درصد. جالب اینجاست آنقدری که مکمل در ایران طرفدار دارد در جای دیگر اینطور نیست. کلا نه در جامعه ما بلکه در جوامع دیگر هم خانم‌های بدنساز را از نظر ظاهری نمی‌پسندند. در ایران هم خوب است که این جا بیافتد که خانم‌های به جای داشتن اندام‌های مردانه بدنسازی شده، ورزشکار باشند و بدن‌شان را به زیباترین شکل بسازند. نه با دارو و استروئید و چیزهای دیگر. چراکه عوارض مکمل‌های مصرف شده هیچوقت از بین نمی‌رود.

اکثر خانم‌ها اما اینطور چیزها را هم به جان می‌خرند. البته که ما در ایران وقتی هیچ ورزشی برای بانوان در رابطه با این رشته نداریم، ارزشی ندارد که آینده زندگی خودشان را به خطر بیاندازند. دخترانی که هرکدام فردا می‌توانند مادر یک فرزند و خانم یک خانواده باشند. متاسفانه این اتفاق پول خیلی خوبی برای مربیان و تولیدکننده‌ها دارد و در مقابل تقاضا هم بالا می‌رود. هیچکس نمی‌داند این مکمل‌ها چطور حتی ساخته می‌شوند. من خودم دیدم که دبه‌های مکمل‌ها را از جایی مثل شهریار می‌خرند و بعد از جاهای دیگر با پودرهای مختلف پر می‌کردند و اصلا هیچ مجوزی برای کار ندارند.

نگاه متفاوت آقایان

نگاه بدی در جامعه ما وجود دارد.اگر این نگاه تغییر کند بدون شک خیلی از مشکلات حل خواهند شد. اگر آقایان سعی کنند خانم‌های ورزشکار را به چشم همان ورزشکار ببینند نه یک زن در جامعه اسلامی. من خودم به شخصه در صفحه شخصی‌ خودم فیلم‌هایی از تمریناتم قرار می‌دادم. با این وجود که حجابم کامل بود. اما باز هم در کنار یک‌سری تشویق‌ها حرف‌هایی هم زده می‌شد که تعجب برانگیز بود.

مثلا خیلی از خانم‌های می‌نوشتند چرا اینطور ورزش می‌کنی؟ کار تو باعث شده همسرمان به ما بی توجه باشد! یعنی این نگاه حسادت گونه در بین خود خانم‌ها نیز وجود داشته باشد. خیلی اوقات حتی مربیان نسبت به هم حسادت دارند و مدام سعی در تخریب کردن هم دارند. جدا از آن آقایانی هستند که سعی در تخریب کردن بانوان مشغول فعالیت دارند. به هر حال حیف است اگر این چند مربی باانگیزه خانم که در این رشته فعالیت می‌کنند دلسرد شوند.

حسادت های زنانه

بیشتر حسادت خود مربیان به یکدیگر یا توهین‌های خیلی بد از سوی خود خانم‌ها و حتی آقایان. این‌ها بحث‌های اجتماعی است و بحث‌های درون باشگاهی هم زیاد است که مثلا به مربی بهای خاصی نمی‌دهند و هیچ مربی‌ای درآمد خوبی هم ندارد. من حتی به آنجا رسیدم که گفتم دیگر کار نمی‌کنم. چون باشگاه درک این را ندارد که سرپا ماندنش به دلیل وجود همین مربیان است.

حداقل رفتار باشگاه‌دار‌ها با مربیان باید تغییر کند. اگر این اجازه داده شود که خانم‌ها هم با لباس پوشیده بتوانند به شاگردان خود آموزش دهند و آنقدر سخت‌گیری وجود نداشته باشد، خیلی از مشکلات حل می‌شود. اگر سعی شود آموزش‌ها حتی به سطح برسد که کارشناس خانم در تلویزیون کار کند تا دید مردم هم بیشتر شود و تغییر کند. تا الان چون همیشه مربیان آقا این کار را انجام می‌دادند و هنوز هم همینطور است. اگر این اتفاق رسانه‌ای می‌شد مطمئنا نگاه‌ها نیز تغییر می‌کرد.

مشکلات فضای مجازی

گاهی دیدم که بعضی مربیان خانم ناگهان "پیج شان" را تغییر می دهند و می نویسند تابع قوانین جمهوری اسلامی ایران.من فکر می کنم این هم شامل همان اخطارهایی است که فدراسیون می دهد.البته من چنین مشکلی نداشته ام چون فیلم هایم را با حجاب می گذارم که الان دیگر آن ها را هم برداشته ام خیلی ها می آیند و برای ما پیام می گذارند.البته من خونسرد هستم و سعی می کنم آرام پاسخ بدهم.خیلی هایشان به دایرکت هم می آمدند و سعی می کردم قانع شان کنم که تصورات تان غلط است.

خیلی از آن خانم ها الان شاگرد خود من هستند و جذب شدند. مثلا به آن ها می گفتم شما اگر بدن خودت را بسازی شوهرت به کس دیگری نگاه نمی کند.همین خانم راغب شد و آمد شاگرد من شد. جامعه ما جوری است که ما اگر یک مربی آقا را فالو کنیم برایمان حرف در میاورند و این مشکل البته در خود خانواده بدنسازی وجود دارد.مثلا من آقای وحید اکبریان را به عنوان یک استاد فالو و لایک میکردم.ایشان من را بلاک کردند.وقتی علت را پرسیدم گفتند چون مردم حرف در میاورند این کار را کردم که برای من کامنت نگذاری.متاسفانه دیدگاه ها در خود خانواده پرورش اندام منفی است.

توصیه به خانم ها برای مصرف مکمل ها

پایه اصلی این ورزش تغذیه است. ۷۰ درصد کار ما به تغذیه مربوط می شود که شامل مکمل ها هم می شود و ۳۰ درصد باقیمانده ورزش است.شما اگر از رونی کلمن هم برنامه بگیری ولی تغذیه ات مناسب نباشد به نتیجه نمی رسی. درست است که تمرین مهم است اما تمرین اولویتی است که بسیار مهم است و باید به آن توجه شود.از نظر مکمل باید بگویم که خانم ها می توانند یک سری از این مکمل ها را مصرف کنند زیرا بعضی مواد فقط از طریق مکمل وارد بدن می شوند.

مواردی مثل ویتامین سی و امگا ۳ را همه نمی توانند از تغذیه کسب کنند و به همین دلیل باید از مکمل استفاده کنند. این مکمل ها باید از داروخانه ها تهیه شوند و زیر نظر وزارت بهداشت باشند. گفته می شود که مکمل ها درجه یک و دو و سه دارند اما به هیچ وجه اینطور نیست. مکمل ها یا اصل هستند یا فیک. مکمل هایی که شرکت های اروپایی تولید می کنند برای همه یکسان است و فرقی نمی کند که به ایران بیایند یا روسیه.مگر اینکه شبیه آن را در چین یا ایران بزنند.

ضمنا باید به بانوان آموزش داده شود که مکمل اصل چیست.هر مکملی که بسته بندی قشنگی داشت و خوش زرق و برق بود اصل نیست. خانم ها شاید سررشته چندانی در بحث مکمل ها ندارند به ویژه شاگردان مبتدی. یکی از مکمل هایی که بدن خانم ها را مردانه می کند استرویید است که من به هیچ وجه اجازه استفاده از آن را به شاگردانم نمی دهم و خودم هم مصرف نمی کنم. شاگردانم گاهی التماسم می کنند که فقط برای یک دوره این مکمل را مصرف کنند اما اصلا چنین اجازه ای به آن ها نمی دهم.

سخت ترین مانع برای ورزش کردن بانوان

سخت ترینش دیدگاه مردم است و مسائلی مثل حسادت خانم ها به یک دیگر و تخریب هایی که انجام می شود ورزشکاران را اذیت می کند.برای مربی هم نبود آرامش در محل کار واقعا مانع بزرگی است. جدای از مسائل مالی که یک باشگاه باید آن را تامین کند، خواسته هایی که یک باشگاهدار آقا از یک مربی خانم دارد بسیار نابه جا است.

این وقیحانه ترین خواسته ای است که یک مدیر باشگاه آقا می تواند از یک مربی خانم داشته باشد که الان متاسفانه زیاد شده. خیلی از همکاران من بخاطر عدم وجود آرامش روانی کارشان را از دست داده اند.بنظرم باید بتوانیم یک محیط سالم را برای مربیان و ورزشکاران خانم ایجاد کنیم.در بعد اجتماعی هم همان دیدگاهی که وجود دارد باید با کمک مسئولین و فدراسیون تغییر کند.ما می خواهیم مربیان بتوانند در یک فضای مناسب به شاگردان خود آموزش دهند.ما تابع قوانین هستیم و نمی گوییم که مثلا حجاب نداشته باشیم.

بیمه و احتیاج به آموزش

بیمه ورزشی برای ورزشکاران خانم خیلی مهم است. چون ما حقوق ثابتی نداریم. از رسانه ها هم می خواهم که در شناساندن این ورزش کمک کنند چون بدنسازی بانوان واقعا ورزش مظلومی است.نباید ورزشکارانی که در رشته بدنسازی فعالیت می کنند را تخریب کنند و بگویند با قرص و آمپول به اینجا رسیده. در بحث آموزش هم ما احتیاج به کار داریم.مربیانی داریم که از لحاظ تجربی بسیار قوی هستند اما علم ۲۰ سال پیش را دارند.مربیان باید علم خود را به روز کنند.

هوای هم را داشته باشیم

ما اگر هوای هم را خودمان داشته باشیم کسی نمی تواند از بیرون بین ما تفرقه بیندازد.امیدوارم خانواده پرورش اندام هوای هم را داشته باشند و مسائلی مثل آموزش گسترش یابد. ورزشکاران و مربیان ما باید مطالعه کنند و کتاب بخوانند تا علم شان به روز باشد.باید غرور کاذب را کنار بگذارند.امیدوارم اهالی این ورزش هوای هم را داشته باشند و مسئولین هم هوای این ورزش را داشته باشند.

*******

زهرا علیپور مربی تخصصی رشته پیلاتس

رقابت کاذب بین بانوان ایرانی زیاد است

زهرا علیپور؛او مربی پیلاتس است و از زاویه دید خودش به ورزش بانوان و رشته هایی که این روزها طرفداران زیادی دارد نگاه می کند.او درباره مشکلاتی که ممکن است در این راه برای بانوان وجود داشته باشد حرف می زند.از اینکه خیلی از این مشکلات به دلیل رقابت های کاذبی است که بین خود بانوان وجود دارد.

*نظر شما درباره مشکلاتی که برای ورزش کردن بانوان وجود دارد چیست؟

نبود فضای ورزشی مناسب،کمبود منابع مالی از سوی خانواده ها،نبود فرهنگ سازی و از مهم تر زمان باشگاه ها.بیشتر خانم ها این روزها شاغل هستند و در بیشتر محله ها،به خصوص در نقاط پایین شهر باشگاه ها بعد از ظهرها مختص به آقایان است.

*سختی هایی که در رشته خود شما هست و ....

امکانات ورزشی،تجهیزات مختص به رشته های مخصوص بانوان و ... در ایران خیلی کم است.همیشه پای مسائل مالی در میان است و بارها مشاهده شده که آقایان عنوان کرده اند که ورزش کردن به بانون نمی آید!اما ما تلاش مان را می کنیم و خدا را شکر تا اینجای کار هم به خوبی پیش آمده ایم.

*خود بانوان و همکاران شما چطور؟احساس می کنیم که یک رقابت کاذبی بین همکاران شما وجود دارد.

رقابت کاذب که شدید است.خود خانم ها هم باید روی خیلی از مسائل پا بگذارند.خیلی از مشکلات در حاضر داخلی شده است.خود من هزاران سختی کشیدم تا به جایگاهی که الان هستم برسم.با این حال چون عاشق ورزش بودم مشکلاتش قشنگ بود و سختی هایش را دوست داشتم تا به هدفم رسیدم.بانوان باید هدف خودشان را مشخص کنند.ورزش فقط نشان دادن زیبایی اندام نیست.اخلاق و سلامتی هم دو بازوی مهم دیگر هستند که نقش اساسی را در ورزش کردن بازی می کنند.

*فکر می کنید برای رهایی از این مشکلات و برای اینکه بانوان ما بتوانند به راحتی ورزشی که دوستش دارند رو انجام بدهند چیست؟

باید یک سری از تفکرات کهنه دور ریخته شود و خون تازه ای به رگ های جامعه تزریق شود تا خیلی از مشکلات حل شودورزش کردن بانوان به منطقه ای که در آن زندگی می کنند هم بستگی دارد.اگر فضا مناسب باشد خانم ها گرایش زیادی دارند که فارغ از همه هیاهوی زندگی خودشان به ورزش کردن بپردازند.دراین دو دهه فرهنگ سازی زیادی انجام شده است و دیگر نمی شود مثل دهه شصت زندگی کرد.این تغییر بدون شک روی تربیت فرزندان ما هم تاثیر خواهد داشت.

*******

زهرا نورعلیزاده - مربی بادی پامپ

در بین سخره گرفتن آقایان،خانم ها هوای هم را ندارند

یکی از بزرگترین مشکلاتی که ما هنوز در رشته بدنسازی داریم این است که خانم ها قبل از اینکه سلامتی شان به خطر بیفتد و مثلا اضافه وزن پیدا کنند شروع به ورزش نمی کنند. می توانم بگویم ۸۰-۹۰ درصد آن هایی که پیش ما می آیند دچار یک عارضه ای شده اند و ما خیلی باید محتاطانه با آن ها برخورد کنیم تا آن شخص سلامتی اش را دوباره به دست آورد و بتواند پا به پای ما تمرین کند.در همین حال یکی از مهم ترین مشکلاتی که وجود دارد بحث چربی سوزی در خانم هاست.متاسفانه بعضی ها فکر می کنند با نخوردن و یا مصرف دمنوش ها و قرص های لاغری فرایند چربی سوزی انجام می شود.

من همیشه مجبورم به آنها توضیح بدهم که عضله سازی باعث نمی شود حجم عضلانی آن ها مثل آقایان شود.فکر می کنم این توضیحات برای هر ورودی جدید در جلسه اول چیزی حدود ۴۰ دقیقه است تا آن ها بتوانند با تمرینات من همراه شوند و دست از گرسنگی کشیدن بردارند و رو به تغذیه سالم بیاورند.توضیحات دیگر این است که شما باید به اندازه توانتان وزنه بزنید و قانع شان کنم که مسیر درست این است.

بخش دیگری از مشکلات بانوان در این رشته به آقایا ن مرتبط است.آقایان هنوز ما را دست کم می گیرند. ما را با نگاه هایشان مسخره می کنند و مثلا من وقتی می گویم ۲۰۰ کیلو پرس پا می زنم به من می خندند.در حالی که یک خانم را باید با یک خانم مقایسه کنند نه یک خانم را با قدرت بدنی یک آقا. هنوز هم خیلی از حرکات ما مثل ریتمی کار کردن را به سخره می گیرند. ریتمی کار کردن ما دلیل بر ناتوانی مان نیست.

آقایون انگار همه ورزش را در وزنه زدن می بینند اما ما با این کار بازدهی را بالا می بریم. آقایان هنوز فکر می کنند که ما توانایی نوشتن یک برنامه مناسب برای بدن را نداریم و مکمل ها را نمی شناسیم. ما با این دید آقایان مشکل داریم.باید قبول کنند که خانم ها چیزی کمتر از آن ها ندارند. ما بانوان رزمی کاری داریم که آقایان به گرد پای آن ها هم نمی رسند.متاسفانه بین همکاران خانم هم این مشکلات هست.بعضی مربیان واقعا دانش کافی را ندارند.فکر می کنند با دو سه جلسه کلاس رفتن مربی می شوند در حالیکه ضعف کاری شان هنگام برنامه نوشتن و تمرین دادن مشخص می شود.

اینکه بدن را نمی شناسند و به آسیب ها توجه نمی کنند.هنوز مربیانی هستند که به ورزشکار می گویند دو ساعت پس از تمرین هیچ چیزی نخورد.فقط برای اینکه وزن ورزشکار پایین بیاید و خود ورزشکار هم کیف کند که وزنش پایین می آید اما نمی داند که دارد عضله از دست می دهد. جالب تر اینجاست که حرف همکار دیگر را قبول نمی کنند. خانم ها انگار زیاد پشت هم نیستند.

یک سری حرکاتی انجام می دهند که در شأن یک مربی نیست. این که من بتوانم بدن خودم را بسازم یک حرف است و اینکه بتوانم بدن دیگری را با برنامه و علم خودم بسازم حرف دیگری است.زمانی که من روی بدن دیگری کار می کنم،تجربه و علم من حرف اول را می زند.بعضی ها خیلی آموزش را سر سری می گیرند و وقتی فکر می کنند که خیلی بلدند، کار را شل می کنند و وجدان کاری شان را پایین می آورند.این مشکل از پایه است. وقتی یک نفر به ما مراجعه می کند ما می توانیم با چند سوال به توانایی ها و علایق او پی ببریم و او را به سمت رشته مورد علاقه اش هدایت کنیم.

این که هرکس از در بیاید داخل و ما او را بفرستیم به بدنسازی یا تمرینات دیگر واقعا درست نیست. اینکه ما نتوانیم شخص را به سوی ورزش مناسب هدایت کنیم بزرگترین مشکل است. اگر راهنمایی اشتباه صورت بگیرد ممکن است طرف به کل از ورزش زده شود. فکر می کنم باید بتوانیم بفهمیم یک شخص در چه رشته ورزشی ای می تواند خوب کار کند.در دیگر کشورها از سنین پایین با توجه به توانایی عضلانی بچه ها آن ها را در مسیر درست قرار می دهند. اتفاقی که تا به حال در ایران نیفتاده و هیچکس به فکر آن نیست. حالا من می خواهم در مورد خانم ها صحبت کنم.

خانم ها باید قبل از اینکه دچار اضافه وزن و یا مشکل مفصلی شوند به فکر ورزش باشند. کار درست را آن شخصی انجام می دهد که در هنگام سلامتی ورزش کند. کاش اولویت اول خانم ها سلامتی با ورزش کردن باشد. یعنی قبل از اینکه دچار مشکل شوند به ورزش روی بیاورند. روزی نیم ساعت تا یک ساعت برای ورزش کافی است.با این کار یک عمر سلامت خودشان را تضمین می کنند.کاش به جای تبلیغ برای مصرف دمنوش و قرص لاغری ورزش کردن تبلیغ شود تا برای بانوان جا بیفتد. خیلی مشکلات ریز هستند و وقتی در کنار هم قرار می گیرند تبدیل به مشکلات بزرگ می شوند.

من خیلی افسوس می خورم بخاطر بعضی رژیم های غذایی که هدفشان کم کردن وزن ناگهانی خانم هاست.البته ورزش خانم ها پیشرفت های خوبی داشته مثلا در پارک ها من می بینم که خانم ها برای ورزش صبحگاهی حاضر می شوند و به حرکات کششی می پردازند اما مشکل اینجاست که بیشتر این حرکات به صورت خودجوش است و مربی حضور ندارد و یا اگر مربی هست تمرینات مناسبی نمی دهد چون علمش را ندارد.در وهله اول باید به مردم در خصوص این مشکلات آگاهی داده شود و بعد تلاش شود که مشکلات حل شوند.

مرتضی رضائی