بانوی رکابزن کوهستان: امیدوارم در بازی های آسیایی تاریخ سازی کنم

فرانک پرتوآذر در گفت‌وگو با ایسنا، درباره‌ی این که از شانس‌های کسب مدال دوچرخه سواری کوهستان در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ محسوب می‌شود و همه در انتظار تاریخ‌سازی او هستند، بیان کرد: همه چیز امکان‌پذیر است. هدف من هم این است با آمادگی کامل در بازی‌ها شرکت کنم و بهترین نتیجه را بگیرم. زمانی که در اروپا اردو داشتیم، امکانات خیلی خوبی آن‌جا بود و هدفم این بود بهترین استفاده را از آن امکانات ببرم و هر روز بهتر از روز قبل شوم تا برای حضور در رقابتی که چهار سال منتظر رسیدنش بودم، پیشرفت کنم. باید از کسانی که برایم زحمت کشیدند هم تشکر کنم و امیدوارم بتوانم تاریخ‌سازی کنم و برای بانوان سرزمینم الهام بخش باشم.

پرتوآذر در پاسخ به این پرسش که تمام رکابزنان نگرانی‌هایی بایت نرسیدن تجهیزات و دوچرخه‌های جدید خود داشتند، آیا این مساله برطرف شده است؟ تصریح کرد:  خدا را شکر من توانستم یک دوچرخه با کمک اداره کل ورزش و جوانان استان فارس، فدراسیون و وزارت و ورزش و هم‌چنین با لطف شما (ایسنا) فراهم کنم. داشتن این دوچرخه خیلی مهم بود چون دوچرخه قبلی‌ام فرسوده بود. بقیه تجهیزات هم با نظر سرمربی تیم ملی تهیه شده است.

دارنده مدال برنز آسیا در مورد این که رقیبان ایران در بهترین شرایط برای بازی‌های آسیایی آماده می‌شود؛ آیا او به این مساله فکر می کند یا خیر؟ گفت: الان واقعا بدترین کار این است که به این فکر کنم بقیه چه امکاناتی دارند چون استرس ایجاد می‌کند. ترجیح می‌دهم به چیزهایی فکر کنم که به من برای آماده شدن جهت حضور در بازی‌های آسیایی کمک می‌کند.

این بانوی رکابزن ایران در پاسخ به این پرسش که هر زمان بحث کنترل دوپینگ در ایران مطرح می‌شود، تمام نگاه ها به سمت رشته دوچرخه سواری است؛ چرا باید چنین مساله‌ای در مورد این رشته وجود داشته باشد؟ تاکید کرد: فکر می کنم اتفاقاتی که افتاده بیش‌تر به دلیل ناآگاهی بوده نه از روی قصد. چون دوپینگ برای ورزشکاران در آینده عوارض بدی دارد. من در مورد رشته کوهستان می‌توانم بگویم که در آن تکنیک خیلی مهم است و باید ورزشکار تکنیک داشته باشد و نمی‌توان گفت با دوپینگ موفقیت ۱۰۰ درصد به دست می‌آید.

او در مورد کم بودن مسابقات تدارکاتی تیم ملی برای حضور در بازی های آسیایی نیز گفت: ما مشکل ویزا داشتیم وگرنه مسابقات بیش‌تری برای‌مان در نظر گرفته می‌شد. البته همین که در مسابقات جهانی شرکت کردیم و در اروپا اردو داشتیم خیلی خوب بود چون امکانات و تجهیزات بالایی آن‌جا وجود داشت و خیلی چیزها یاد گرفتیم. ما حتی تست‌هایی دادیم که زیر نظر کسانی بود که دوچرخه سواران جهانی داشتند و آنالیز شدیم. درواقع کار ما به بازی‌های آسیایی ختم نمی‌شود و بعد از آن می‌خواهیم قوی ظاهر شویم و سهمیه المپیک بگیریم.