علی ارسلان بعد از آنکه تلاش یک دهه‌ای‌اش نتوانست او را به دوبنده تیم ملی ایران در مسابقات جهانی برساند، سرانجام تصمیم گرفت شانس خود را برای کسب مدال جهانی و المپیک در کشوری دیگر امتحان کند. او طبق قوانین اتحادیه جهانی و بدون هیچ مشکلی به تیم ملی صربستان پیوست و قرار است در مسابقات قهرمانی اروپا برای این تیم کشتی بگیرد.
اعلام خبر دوتابعیتی شدن ارسلان هنگامی که منتشر شد، شروع انتقادات جمعی از مربیان و قهرمانان سابق از شیوه انتخاب ملی‌پوشان از سوی سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بود.
واکنش برخی از اهالی کشتی نسبت به موضوع دوتابعیتی شدن علی ارسلان ناراحتی این کشتی گیر را به همراه داشت و او سکوتش را شکست.
گزیده ای از صحبت‌هایی که علی ارسلان با تسنیم در میان گذاشته را در زیر می‌خوانید:
* کاش دبیر ۱۰ سال پیش رئیس فدراسیون کشتی شده بود
قبل از آنکه صحبت‌هایم را شروع کنم، این را بگویم که ای کاش علیرضا دبیر ۱۰ سال پیش رئیس فدراسیون کشتی می‌شد. او خیلی هوای کشتی‌گیران را دارد، کجا ما می‌توانستیم با رئیس فدراسیون صحبت کنیم؟ حالا هر کشتی‌گیری می‌تواند مسائل و مشکلاتش را با رئیس فدراسیون درمیان بگذارد و او پیگیر کار همه بچه‌هاست.
موضوع بعدی اینکه آقایان مصاحبه کرده‌اند که علی ارسلان اصلا اول نشده، اصلا من هیچ جا اول نشدم، گله و ناراحتی من از این نبود، بلکه از ضایع شدن حقم بود. ناراحتی‌ام از نگاه با حب و بغض سرمربی تیم ملی با من بود. این را بگویم که من با محمدرضا گرایی رفیقم، او قهرمان المپیک و جهان است، اما من بعد از لیگ سال گذشته که گرایی را بردم، بازگشت خوبی به کشتی داشتم، اما آقای بنا گفته که من ارسلان دوپینگی را نمی‌خواهم.
*به کاویانی یک -یک باختم، ۱۰ صفر را از کجا درآوردند؟
درمورد اینکه می‌گویند ارسلان کجا اول شد که ما او را نبردیم، باید شفاف سازی کنم که راحت از مسئله دور نشده و با آن بازی نکنند. قبل از جام جهانی من یک-یک به امین کاویانی‌نژاد باختم، بنا چطور توانست یکِ من را ده کند؟ ۱۰ صفر را از کجا آوردند؟ بعد امین کاویانی‌نژاد درخواست داد به ۷۷ کیلو برود، چطور تمام افرادی که در آن مسابقه انتخابی دوم شدند به آسیایی رفتند حتی اشخاصی هم که نبودند روانه آسیایی شدند ولی اسم من که در اردوی آسیایی به عنوان فرد منتخب بود، از لیست درآمد و کاویانی‌نژاد از ۷۷ کیلو به ۷۲ کیلو آمد و در اردوی آخر جای من را گرفت. اگر این اسمش حب و بغض نیست، چیست؟ درحالیکه کاویانی‌نژاد و مربی‌اش هم راضی به برگشت به ۷۲ کیلو نبودند. محمد بنا به من می‌گوید «یک فن بزن بلکه به چشم من آمدی»، آقای بنا مگر من چه کار بدی کردم که هیچ وقت به چشمت نیامده‌ام؟ این دید منفی همیشه وجود داشت.
*قراربود با اولی در دانکلوف به وهبی امره بروم ۱۰ روز مانده به جام تختی برنامه عوض شد!
کاویانی‌نژاد را بردند آسیایی که ارسلان را نبرند. حتی نفراتی که در آن انتخابی نبودند هم سر از آسیایی درآوردند، برخی هم باخته بودند اما باز به آسیایی رفتند، اما یک اردو مانده به آسیایی محمد بنا من را خط زد. من را به جام دانکلوف فرستادند که بدون دادن هیچ امتیازی به حریفان آنجا اول شدم. روی تردمیل، محمد بنا وقتی به او گفتم چرا اسم من در لیست آسیایی نیست، گفت به دانکلوف برو، آنجا اول شوی تو را به وهبی امره می‌برم. گفت کاویانی می‌خواهد به ۷۷ کیلو برود، مختاری هم کشتی‌گیر ۷۲ کیلو نیست. من در بلغارستان اول شدم و قرار بود به وهبی امره بروم، ۱۰ روز مانده به جام تختی محمد بنا گفت باید اینجا هم کشتی بگیرم، درحالیکه اصلا قرار نبود در جام تختی کشتی بگیرم. تمام افرادی که در تختی بودند اذعان دارند مبارزه‌ای که باید ۴ و نیم شروع می‌شد، را ۴ برگزار کردند، این بهانه آوردن نیست، اما بدون گرم کردن روی تشک آمدم و ۸ -صفر به مختاری باختم.
*کشتی‌گیری که بخواهند با ۶ باخت هم کنار نمی‌رود
اصلا هشت-صفر نه، من ۸۰ صفر به مختاری باختم! چطور نفرات سوم جام تختی به وهبی امره که انتخابی جهانی بود، رفتند ولی ارسلان که دوم حقیقی شده بود و قرار هم نبود در جام تختی کشتی بگیرد که به جام وهبی امره برود، چرا به این مسابقه اعزام نشد؟ مسئله اصلا برد و باخت نیست، مسئله این است که محمد بنا کسی را که بخواهد با ۶ بار باخت هم کنار نمی‌رود و کسی را که نخواهد با ۶ بار برد هم نمی‌خواهد. ایراد هم از چرخه نیست، ایراد این دید مغرضانه نسبت به بعضی‌هاست، اینکه برخی با یک باخت کنار گذاشته می‌شوند.
*مگر حسن یزدانی هستم که همه را ۱۰ صفر ببرم
گفتند علی ارسلان کشتی گیر سینوسی است، چطور کشتی‌گیرانی که به من می‌بازند سینوسی نیستند؟ مگر من حسن یزدانی هستم که همه را ۱۰-صفر ببرم؟ یعنی توقع از همه این است که حسن یزدانی باشند؟ اگر اینطور بود که باید هر سال در جهانی‌ها ۲۰ طلا در آزاد و فرنگی می‌گرفتیم. کشتی برد و باخت دارد. حبیب اخلاقی مصاحبه کرده که کسانی که برنده شدند به جهانی رفتند، چطور اشخاصی که در جام تختی ۲۰۱۹ اوت شدند در دو وزن سر از جهانی درآوردند.
*انتقادم از بنا به معنی تایید کادرفنی و فدراسیون قبلی نیست، آنها را به خدا واگذار می‌کنم
انتقادم از این کادرفنی به معنی تایید کادرقبلی نیست. سال ۲۰۱۸ هم در فدراسیون رسول خادم، آن شورای فنی و سرمربی تیم ملی حقم را خوردند، هرگز آنها را هم نمی‌بخشم و همه را به خدا می‌سپارم.
*من را با ورزشکاران پناهنده مقایسه نکنید، می‌خواهند در دید عموم خرابم کنند
از اینکه من را با ورزشکارانی که پناهنده شدند، یکی کردند، ناراحتم. قانون اتحادیه جهانی شامل حال من شد. این حرف‌ها را زدند که من را در دید عموم خراب کنند. من به صورت قانونی به صربستان رفتم. اینکه آقای مجری تلویزیون گفت که کم آوردم، بهتر است اطلاعاتش را به روز کند. من ۱۱ سال، از ۲۰۱۰ در تیم‌های پایه و بعد هم بزرگسالان بودم. اینکه می‌گویند ارسلان کجا اول شد، امسال محمد بنا من را به جام ایوانوویچ صربستان فرستاد، تیم روسیه هم بود، کشتی گیر رنکِ یک دنیا از مجارستان هم آمده بود، که او را ۱۰-صفر بردم. علی ارسلان بدون یک امتیاز فنی با ۴ کشتی اول شد. حالا باز بگویند ارسلان کجا اول شد. نورچشمی‌ها با برنز جام تختی سال گذشته در وزن غیر المپیکی، سر از وزن المپیکی در توکیو درآوردند.
*چه کسی می‌تواند حق کشتی گرفتن را از من سلب کند؟
به محمد بنا گفتم می‌خواهم برای المپیک توکیو شانسم را در وزن المپیکی ۶۷ کیلو امتحان کنم، می‌گوید تو هیچ حقی در ۶۷ کیلو نداری، ۷۲ کیلو هم از سرت زیاد است. چه کسی می‌تواند این حق را از من سلب کند؟ چطور کشتی‌گیری که قبلا در ۷۲ کیلو بود و باید هم وزن کم کند، به ۶۷ کیلو می‌آید، ولی من نمی‌توانم؟ مشکل من دیدگاه است، دیدگاه مغرضانه‌ای که به من می‌گوید حق نداری به ۶۷ کیلو بیایی. تا امروز سکوت کردم اما برای روشن شدن خیلی از مسائل باید این حرف را می‌گفتم.
*دبیر کسی که خبر اشتباه دوپینگ من را به بنا داد مجبور به عذرخواهی در جمع کرد
من کشتی گیر تیم ملی ایران بودم، بیگانه نبودم که بابت اشتباهی که در اعلام نامم به عنوان دوپینگی، آقایان خوشحال شدند. پدرم که عارضه قلبی دارد، شنیدن این خبر برایش خیلی خطرناک بود. به اشتباه اعلام شد که تست من مثبت شده، محمد بنا در حالت مطمئن و خوشحال به من گفت که تستت مثبت شده، خودت بهتر می‌دانی چه شده، من چه چیزی را می‌دانستم؟ وقتی دوپینگی اتفاق نیفتاده بود. بعد از آنکه محمد بنا این را گفت، من همه حرف‌های دلم را به او گفتم، چون وقتی تست یکی درمی‌آید دیگر ورزشش تمام شده، بنا گفت بیا به دوپینگت اعتراف کن تا ۴ سالت دو سال بشود. من به کار نکرده چه اعترافی بکنم؟ به او گفتم از این مسئله خوشحالی، همین حرف‌هایی که به او گفتم دید مغرضانه محمد بنا نسبت به علی ارسلان چند برابر شد. دست دبیر درد نکند که کسی که این خبر اشتباه را به محمد بنا داد را مجبور کرد در جمع از من عذرخواهی کند. بنا قسم می‌خورد که کشتی‌گیر برایش فرقی ندارد، اما دارد. چطور یک عده با سومی در جام تختی شانس برای ملی‌پوش شدن شان بود ولی بنا منتظر باخت کسانی بود که از آنها بدش می‌آمد.
*عدالت در کشتی آزاد هست، اما در کشتی فرنگی نه
من باز هم می‌گویم چرخه انتخابی درست است، این دید مغرضانه سرمربی مشکل دارد، که می‌توانی یکی را به عرش برسانی و یک نفر را فراری دهی. باخت کسانی که نورچشمی هستند هرگز به چشم نمی‌آید. چند نفر هم باختند اما به آنها فرصت دوباره دادند اما من که قرار نبود به خاطر اولی در جام دانکلوف در جام تختی کشتی بگیرم، آنجا باختم، کنار گذاشته شدم چون نورچشمی نبودم. من خیلی دوست داشتم در فدراسیون علیرضا دبیر کشتی گیر باشم، چطور در کشتی آزاد عدالت به آن خوبی رعایت می‌شود، اما در فرنگی این اتفاق رخ نمی‌دهد؟
اصلا من همه جا باختم، مشکل من با این دید مغرضانه سرمربی تیم ملی است. تا امروز سکوت کردم و هیچی نگفتم چون نمی‌خواستم حاشیه درست شود اما حرف‌هایی به میان آمد که واقعیت نداشت.
*کمر مختاری را گرفتم، بنا گفت دو امتیاز دارد، مگر من بیگانه بودم؟
چطور یک کشتی گیر با کشتی خوب در لیگ سر از آسیایی درآورده و تا المپیک هم می‌رود ولی ارسلان کشتی‌های خوبش در لیگ دیده نمی‌شود. چون نورچشمی‌های شما را برد. ۱۰ جا مصاحبه کردند که ارسلان به مختاری باخته، چون ارسلان خیلی از خوب‌ها را برده، منتظر باختش هستی. مگر همین مختاری را در لیگ نبردم؟ اصلا نمی‌بردم، ما کشتی‌گیریم، برد و باخت بین مان اتفاق می‌افتد. با هم رفیقیم اما چرا دید شما به این شکل است؟ چرا وقتی در لیگ من کمر مختاری را گرفتم و او را به پل بردم، بنا گفت دو تا دارد (۲ امتیاز)، مگر من کشتی گیر بیگانه بودم؟ این کشتی که قبل از رفتن من به صربستان بود، آن وقت که کشتی‌گیر ایران بودم. چطور باید در اردویی می‌ماندم که سه سال یک آفرین هم نشنیدم و وقتی فن می‌زدم سرمربی رویش را طرف دیگر می‌کرد؟
*سال ۲۰۱۸ با تهدید تست سلامت مرا به امیدهای جهان بردند که خرابم کنند
بنا گفته مدالی ارزش دارد که زیر پرچم ایران باشد. مردانگی هم به این است که بچه مردم را فراری ندهی. وجدان می‌گوید که بچه‌ها را با رفتارهای مغرضانه از کشتی زده نکنی. حالا یکی مثل ارسلان شانس آورد و سرنوشت او را به صربستان برد، خیلی‌ها این شانس را نمی‌آورند و کشتی‌شان تمام می‌شود.
سال ۲۰۱۷ مگر علی ارسلان شانس اول دوبنده تیم ملی برای ۶۶ کیلو نبود؟ بهترین کشتی‌ها را گرفتم، استفانک را بردم، اما در انتخابی به محمد الیاسی باختم، حرفی زدم؟ جایی گفتم حقم را خوردند؟ تازه آن کادر دوست داشت که من را ببرد، ولی الیاسی اول شد. باختم و حرفی هم نبود، اما سال ۲۰۱۸ نه رئیس فدراسیون، نه شورای فنی و نه سرمربی وقت را نمی‌بخشم. کسی می‌دانست ارسلان نمی‌خواست به امیدهای جهان برود اما تهدیدم کردند به تست سلامت، به زور من را به امیدها بردند و باختم. مردم که اینها را نمی‌دانند. بعد از آنکه من را به جهانی بزرگسالان نبردند، ۱۰ روز خودم نبودم، برای خراب کردنم، به زور و تهدید به امیدهای جهان فرستادند.
*مربی تیم ملی که من را قضاوت کرده خودش دنبال آمدن به صربستان است
مربی تیم ملی که در مقام دفاع از کادرفنی تیم ملی، من را زیر سوال می‌برد که هیچ جا اول نشده‌ام، چطور خودش به هر دری می‌زند که به عنوان مربی به صربستان بیاید. طبق صحبتی که رئیس فدراسیون صربستان با من داشت، گفت این مربی ابراز علاقه کرده که به صربستان بیاید. چطور مربی که امروز من را قضاوت و از کادرفنی دفاع می‌کند خودش به دنبال آمدن به صربستان است.
*۶ فروردین برای صربستان در قهرمانی اروپا کشتی می‌گیرم
شرایطم خداراشکر خوب است، به زودی به اردوی تیم ملی صربستان ملحق می‌شوم. ۶ فروردین در مسابقات اروپایی کشتی می‌گیرم. تمام تلاشم این است که آنجا اول شوم. امیدوار هستم بتوانم زحمات همه مربیانی که در این سال‌ها برایم زحمت کشیدند را جبران کنم.
*از مردم فقط انرژی مثبت گرفتم، دلم در ایران است
مردم می دانند چه اتفاقاتی افتاده و کدام حرف‌ها نامعقول بوده است. من هیچ انرژی منفی از مردم کشورم بعد از رفتن به صربستان نگرفتم. همه حرف‌ها مثبت بود، امیدوارم بتوانم دل همه آنهایی که دوستم دارند را در جهانی پیش رو شاد کنم. هر جا بروم، دلم در ایران است و عاشق مردم کشورم هستم.
- 9
- 5
