به گزارش تجارت نیوز طرح مجلس برای محدودیت اینترنت این روزها صدای بسیاری از کاربران ایرانی را درآورده است.
کاربرانی که معتقدند عاقبت این طرح، ایجاد یک شبکه داخلی اینترنت یا در واقع اینترانت است. اتفاقی که شبیه آن در چین رخ داده و حتی بعضی پا را فراتر گذاشته و داستان را با کره شمالی مشابهت سازی می کنند.
در برابر اخباری آمیخته با شایعات بین کاربران دست به دست می شود که از شهریور اینترنت ماهواره ای یا همان استارلینک به ایران می آید.
پدیده ای تازه در جهان که سبب دسترسی همه افراد به اینترنت آزاد و باسرعت زیاد می شود. از نظر این کاربران ورود اینترنت ماهواره ای به ایران به معنی شکست طرح صیانت مجلس، شکست فیلترینگ و تمام محدودیت هایی است که در ایران برای اینترنت اعمال می شود.
این حدس و گمانه ها زمانی تقویت شد که ابوالحسن فیروزآبادی، دبیر شورای عالی فضای مجازی هم به صدا و سیما آمد و خاطرنشان کرد که از شهریور ماه استارلینک به آسمان ایران هم می آید و مردم با خرید یک دستگاه گیرنده ۶۰۰ دلاری می توانند آن را دریافت کنند.
او حتی توضیح داد که خرید یک دستگاه برای یک مجتمع کافی و به صرفه تر است اما این اخبار تا چه اندازه با واقعیات همخوانی دارد؟
واقعیت این است که ورود اینترنت ماهواره ای به خاورمیانه و ایران صرف نظر از اینکه در فازهای بعدی توسعه و گسترش این پدیده اتفاق می افتد و سریع رخ نمی دهد برای کاربران ایرانی با چند چالش روبرو است.
نکته اول گرانی خدمات این نوع اینترنت است و برعکس تصور بسیاری از کاربران ایرانی صرفا به خرید یک دیش یا گیرنده خلاصه نمی شود.
شرکت اسپیس ایکس که از حامیان پروژه استارلینک است برای کاربران ای میلی ارسال کرده و در آن ایمیل نرخ خدمات خود را برای کاربران آمریکایی متشکل از ۴۹۹ دلار هزینه خرید دیش ماهواره ای و ۹۹ دلار هزینه ماهانه سرویس اعلام کرده است.
اگر همین اعداد را برای کاربران ایرانی در نظر بگیریم، با دلار ۲۵ هزار تومانی، کاربران ایرانی ناچار هستند ماهانه حدود ۲.۵ میلیون تومان حق اشتراک بپردازند.
صرف نظر از رقم گزاف هزینه این نوع اینترنت، مشترکان ایرانی در شرایط تحریم و مشکلات نقل و انتقال پول چگونه می خواهند حق اشتراک ماهانه خود را بپردازند؟
از این گذشته طراحان استارلینک اعلام کرده اند که استفاده از آسمان کشورها برای استقرار ماهواره ها باید مطابق قوانین جهانی و اجازه دولت ها باشد. آیا دولت ایران این اجازه را خواهد داد؟
هرچند که استارلینک خیلی پیش تر اشاره کرده بود که اینترنت آزاد و ارزان را برای کشورهای فقیر و محدود از نظر دسترسی به اینترنت اختصاص خواهد داد اما به نظر نمی رسد که این مساله در فازهای اول بهره برداری از این نوع اینترنت محقق شود.
نکته دیگر بحث های فنی ماجراست که برای استارلینک هم هنوز مبهم است. استقرار هزاران ماهواره برای دسترسی میلیاردها کاربر به اینترنت پرسرعت، چه مشکلاتی در اتمسفر زمین ایجاد می کند و آیا اصولا امکان پذیر است؟
و در آخر اینکه طرح صیانت از کاربران فضای مجازی هم به عقیده بسیاری از کارشناسان اغراق آمیز است و امکان اجرای آن ضعیف است.
آنها به تجربه شکست آمیز اپلیکیشن ارتباطی سروش اشاره می کنند که از نظر فنی و با وجود هزینه های گزاف نتوانست ۱۰ میلیون نفر کاربر را پشتیبانی کند.
همچنین پروژه های شکست خورده موتورهای جستجوی جایگزین گوگل مانند یوز و پارسی جو و با وجود هزینه های گزاف هم از این دسته هستند.
به جز این طرح شکست خورده ای میل ملی هم در همین جرگه قرار می گیرد و اصولا به نظر می رسد بدون تمام این زیرساخت ها و زیرساخت های ریز و درشت دیگر، اجرای اینترنت ملی به این سادگی که عموم مردم تصور می کنند، نیست.
- 13
- 2
