چگونگی بازتعریف رابطه دولت و بخش‌خصوصی/اقتصاد باید تاب‌آور شود

به گزارش مهر، بررسی موفقیت‌ها و شکست‌های اقتصادی دولت‌ها در ادوار مختلف نشان می‌دهد، هر بار دولتمردان خواسته و توانسته‌اند ظرفیت و توانایی مردم را در قالب تشکل‌های بخش خصوصی به درستی به کار بگیرند، موفقیت‌های بزرگی در اقتصاد کشور حاصل شده و هرگاه این تفکر نادرست بر دولتی، مستولی بوده که به تنهایی و صرفا با بودجه، تجربه، امکانات دولتی می‌تواند تحولی در اقتصاد ایجاد کند، نتیجه، چیزی جز شکست نبوده‌است.

تردیدی نیست که لازمه استفاده از ظرفیت‌های مردمی و بخش خصوصی، ایجاد زمینه‌های لازم و مناسب برای مشارکت و فعالیت این بخش در تصمیم‌سازی‌ها و کنش‌های اقتصادی است. این همان اصلی است که با "بهبود فضای کسب‌وکار" از آن یادمی‌شود و در دنیای امروز، یکی از مهم‌ترین ارکان و اصول حکمرانی خوب تلقی‌می‌شود.

سیدحامد واحدی، عضو هیات رئیسه و خزانه‌دار اتاق بازرگانی تهران در این زمینه می‌گوید: در سال جدید که به نام اقتصادمقاومتی، تولید و اشتغال نامگذاری شده باید کارهای عملی برای به نتیجه رساندن اقتصاد مقاومتی انجام شود و مهم‌ترین گام در این زمینه، بهبود فضای کسب و کار در کشور است؛ موضوعی که خود مثنوی هفتادمَن است که باوجود تصویب قانونی ویژه یعنی قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار چندسالی است به سرانجام نرسیده است.

وی می‌افزاید: اگرچه اقتصاد ایران در سال جاری براساس آمارهای رسمی مرکز آمار با رشد بیش از  ۷.۲ درصدی مواجه شده؛ ولی نکته مهم این است که این رشد وابسته به نفت بوده و همچنان شاهد رکود در صنایع کوچک و متوسط هستیم؛ صنایعی که تا چرخ آنها نچرخد، اقتصاد ایران رونق حقیقی و خروج از رکود را تجربه نخواهد کرد.

به گفته واحدی، چرخیدن این چرخ‌ها نیز تنها از رهگذر بهبود شرایط کسب و کار و حمایت از تولید داخلی می‌گذرد. به اعتقاد من سال ۹۶ می‌تواند «سالی نو» برای اقتصاد ایران باشد؛ اگر با همگرایی و عزم ملی دولت، بخش خصوصی و مردم، برای رسیدن به خواسته هایمان قدم برداریم.

همچنین غلامحسین‌شافعی، رئیس‌اتاق‌ بازرگانی ایران نیز در این رابطه معتقد است: عدم درک یکسان از مفهوم اقتصاد مقاومتی یکی از مشکلات در ارائه راهکارها برای رسیدن به اهداف از پیش تعیین‌شده آن است. موضوع اقتصاد مقاومتی مدت‌ها است در کشورهای توسعه‌یافته، با عنوان تاب‌آوری اقتصادی مطرح است.

به گفته وی، تاب آوری اقتصادی به این معناست که شوک‌های احتمالی وارد شده به اقتصاد را پیش‌بینی و چگونگی تاب آوردن بر شوک‌ها را تبیین کنیم.

شافعی معتقد است: تاب آوری اقتصادی یعنی اینکه بعد از این مراحل واکنش‌های مناسبی در مقابل این شوک‌ها داشته باشیم. در این میان، کشورهای غیرتوسعه یافته در اثر هر شوک اقتصادی، فرصت‌های رو به جلو را از دست می‌دهند. بزرگ‌ترین کانون آسیب‌پذیری اقتصاد ما وابستگی به نفت است؛ بنابراین تقویت تولید، تقویت خدمات مولد تولید داخل و صادرات سه راهی است که بتوان مفهوم اقتصاد مقاومتی را در مقابل شوک‌های احتمالی نگه داریم.