روزنامه شرق نوشت: سیر صعودی قیمت مسکن در بازار ایران از نیمه دوم دهه ۹۰ به بعد شتاب خیره‌کننده به خود گرفته است. میانگین قیمت هر مترمربع مسکن تهران در پایان سال ۹۰ حدود دو‌میلیون‌و صد هزار تومان بود که در اسفند سال ۱۴۰۰ به ۳۵میلیون‌و صد هزار تومان رسیده است.
رشد تقریبا ۱۷ برابری قیمت مسکن در یک دهه در حالی رخ داده است که رقم پایه حقوق در سال ۹۰ فقط حدود ۳۳۰هزار‌و ۳۰۰ تومان بود و رقم پایه حقوق در سال ۱۴۰۰ حدود دو‌میلیون‌و ۵۵۴ هزار تومان به تصویب رسید. به‌این‌ترتیب رقم پایه حقوق شهروندان ایرانی در یک دهه گذشته فقط حدود ۷.۷ برابر شده؛ اما قیمت مسکن در این سال‌ها حدود ۱۷ برابر شده است و به‌این‌ترتیب قدرت خرید شهروندان ایرانی با سرعت خیره‌کننده کاهش داشته است. کاهش قدرت خرید در بازار مسکن به رشد سریع نسبت مستأجران و زاغه‌نشینان دامن زده است.
در‌این‌میان کارشناسان عوامل مختلفی برای تورم قیمت مسکن در ایران برشمرده‌اند که اصلی‌ترین این دلایل رشد نرخ تورم عمومی و اوضاع نامساعد اقتصاد کشور بوده است. آنها می‌گویند که مسکن بخشی از اقتصاد کشور است و از وضعیت آن متأثر می‌شود.
از سال ۹۶ که زمزمه‌های خروج آمریکا از برجام شنیده شد قیمت مسکن همگام با نرخ تورم عمومی رشد درخور‌توجه داشته است.
سقوط ارزش ریال در این سال‌ها باعث شد که میل سرمایه‌گذاری در بازار مسکن و با هدف حفظ ارزش پول بیشتر شود و قیمت مسکن رشد خیره‌کننده داشته باشد. از سوی دیگر کاهش قابل ملاحظه ساخت‌وساز در این سال‌ها موجب شد که عرضه مسکن متناسب با تقاضا نباشد.
وزارت راه و شهرسازی تخمین می‌زند که سالانه یک میلیون واحد مسکونی در بازار ایران مورد نیاز است؛ اما ساخت‌وساز مسکن در طول سال‌های گذشته نه‌تنها تقریبا حدود یک‌سوم این نیاز بوده بلکه در سال‌های اخیر کاهش داشته است.
تقاضای انباشته بازار مسکن و برآورده‌نشدن نیاز سالانه مسکن، همگی باعث شده است که قیمت مسکن در ایران رشد قابل ملاحظه‌ای داشته باشد و دست تعداد زیادی از شهروندان ایرانی را از سرپناه مناسب کوتاه کند.
- 9
- 6
