مرد، فایل فروش آپارتمان تا ۸۰متر را باز می‌کند و می‌گوید: «خوش‌شانس هستید. بیشتر از ۲۰مورد آپارتمان برای بازدید شما موجود است، حتما یکی از آن‌ها را انتخاب می‌کنید.»
اما این زن و شوهر جوان بیش از ۳ماه است که هرغروب، بیش از پنج‌خانه را بازدید می‌کنند و هنوز به یک انتخاب ۵۰ درصدی هم نرسیده‌اند.
مرد فایل به‌دست می‌گوید:«سخت نگیرید. با این میزان دارایی شما نمی‌توان هم خانه دو‌خوابه پیدا کرد هم طبقات پایین، هم با پارکینگ. باید یکی‌دوتا از شروط‌تان را حذف کنید.»
اما امکان‌پذیر نیست. تاکنون دوبار دزد خدمت خودرویشان رسیده‌است، مادر یکی از آن‌ها توان بالارفتن از پله را ندارد و تا به حال دوفرزندشان که کوچک هستند می‌توانند در یک اتاق سر کنند، اما بزرگ‌ترکه شدند حتما باید به فکر یک خانه سه‌خوابه باشند.
زن گردنش را از روی درد، تکانی می‌دهد و می‌گوید:« لطفا نزدیک بزرگراه نباشد. حتی پنجره‌های دو جداره هم جلوی آن حجم صدا را نمی‌گیرد.»
مرد فایل به‌دست با لبخندی گزنده می‌گوید:« نیمی از برج‌های منطقه یک، کنار بزرگراه هستند، هیچ‌کس هم اعتراضی ندارد.»
زن سرش را بر می‌گرداند و می‌گوید:« این انتخاب برج‌نشین‌هاست. به من ربطی ندارد. »
از ۲۰مورد آپارتمان فروشی زیر ۸۰ متر موجود در فایل، فقط دو مورد برای بازدید انتخاب می‌شود.
زن هنوز خسته است. آهسته زیر لب می‌گوید: «فایده ندارد، یکی از خانه‌ها نزدیک دبیرستان است. به درد ما نمی‌خورد. »
نیمی از مردم تهران برای خرید خانه از همان ابتدا راهی بنگاه نمی‌شوند. درصد بسیاری از آن‌ها خانه‌های موردنظر خود را از درون گوشی‌های تلفن‌همراه با اپلیکیشن‌های متعدد جست‌وجو می‌کنند. قیمت می‌دهند، متراژ، منطقه، تعداد خواب، طبقه، تعداد واحد درهر طبقه و ساختمان، آسانسور، پارکینگ، انباری، بالکن، نوساز‌بودن یا چند‌سال ساخت بودن و... درنهایت فهرستی بلند‌بالا از آپارتمان‌های خالی موجود در شهر نمایان می‌شوند که نیمی از آن‌ها نیز توسط بنگاه‌های مسکن پیشنهاد شده‌اند.
در این میان عکس‌دارها، کلیک خور بیشتری دارند. چراکه متقاضی خرید خانه در یک نظر – راست یا دروغ – نمایی کلی از فضای خانه را مشاهده کرده و بعد تصمیم می‌گیرد، اما درنهایت همه آن‌ها، چه خریدار و چه فروشنده از میز مذاکره و اتاق شیشه‌ای بنگاه املاک سر در می‌‌آوردند.
یکی از بنگاه‌داران املاک می‌گوید: «به تعداد آدم‌های موجود روی زمین، سلیقه برای انتخاب خانه وجود دارد. گاهی پیش می‌آید از نحوه ورود افراد به داخل بنگاه، حساب کار دست‌مان می‌آید که طرف چه‌طور مسکنی را جست‌وجو می‌کند. باورتان نمی‌شود چندوقت پیش یک واحد آپارتمان عالی و مهندسی‌ساز را برای یک خریدار سخت‌پسند قولنامه کردیم، اما دو‌هفته بعد طرف فسخ کرد. زیرا در تحقیقات محلی‌اش متوجه شد که در همسایگی خانه جدیدش همسایگانی زندگی می‌کنند که چند‌بار نیروی‌انتظامی زنگ خانه‌شان را زده‌است. منظور این است که گاه قیمت و متراژ و تعداد واحد ملاک نیست، حتی کلاس و موقعیت همسایگان نیز برای انتخاب خانه، ملاک می‌شود.»
نزدیکی به مدرسه خوب، نزدیکی به مدرسه بد
باور کردنی نیست، اما مدرسه یک فاکتور گاه مثبت و گاه منفی در انتخاب منزل مسکونی برای خرید است. مدارس نمونه‌مردمی و گاه مدارس دولتی معروف که ثبت‌نام در آن‌ها مشروط به قرار گرفتن در محدوده تعریف‌شده از سوی آموزش و پرورش هستند، گاه بسیاری از والدین حساس را وا می‌دارد برای موفقیت بیشتر فرزندان‌شان محدوده مسکن خود را تغییر داده و به هر قیمتی در محدوده مدرسه موردنظر ساکن شوند. بررسی آمار آذرماه بانک مرکزی در بخش توزیع مناطق شهر تهران بر حسب سهم از تعداد معاملات انجام شده، گزارش می‌دهد که منطقه ۵ سهم ۹/۱۴درصد از کل معاملات بیشترین تعداد قراردادهای مبایعه‌نامه را به خود اختصاص داده‌است. این در حالی است که منطقه پنج یکی از مناطق مورد توجه والدین برای انتخاب مدارس خاص و معروف است. بعد از منطقه پنج این مناطق دو و سه هستند که بیشترین توجه و تمرکز والدین را برای انتخاب مدارس به خود می‌دهند.
براساس همین گزارش بانک مرکزی، ابتدا منطقه ۴ با ۴/۱۱درصد و سپس منطقه دو با ۹/۹درصد بیشترین سهم را در انعقاد مبایعه‌نامه داشته‌اند، اما نزدیکی به مدرسه همیشه امتیاز مثبت تلقی نمی‌شود. بسیاری از فروشندگان واحدهای ساختمانی ناچار هستند به علت همجواری با یک مدرسه قیمت هر متر آپارتمان خود را گاه تا ۵/۱میلیون تومان به نسبت دیگر ساختمان‌های منطقه کاهش دهند. چراکه همجواری یا نزدیکی به مدرسه برای بسیاری از خریداران خوشایند نیست.
نورزیاد، صدا کمزن به‌محض ورود به آپارتمان لوکس و تازه‌ساز، به تلخی رو به نماینده فروش می‌کند و با طعنه می‌پرسد، واقعا فراموش کردید برای این خانه پنجره بسازید؟
نماینده بخش فروش واحدهای لوکس برج... با کلماتی بی‌ربط تعداد چراغ‌های سالن را نشان داده و تاکید می‌کند که با طراحی مهندسی شده و جایابی درست منبع‌های تامین کننده نور واقعا نیازی به پنجره و نور بیرون نیست. از سوی دیگر کارشناسان تاکید می‌کنند که پنجره حتی اگر دوجداره باشد آلودگی بیرون را به داخل خانه منتقل می‌کند و...
زن داغ و خشمگین شده‌است. حرفی برای گفتن ندارد. ناگهان صدای زنگ آیفون شنیده می‌شود. زن با تعجب می‌پرسد، کسی زنگ زده‌است؟
نماینده محترم فروش تاکید می‌کنند، صدای زنگ واحد بغلی است.
نورگیربودن ساختمان یکی از ۱۰فاکتور اصلی و مهم خریداران خانه است. هرچند که در ساخت‌‌و‌سازهای جدید آرام آرام ارتفاع سقف‌ها کم و کمتر شده و پنجره‌ها کوچک‌تر و کوچک‌تر و دیوارها به هم نزدیک‌تر، اما با همه این‌ها بسیاری از متقاضیان خرید خانه گاه از فاکتور آسانسور، انباری، بالکن عبور می‌کنند، اما نورگیر بودن ساختمان ازجمله فاکتورهایی است که نمی‌توان به‌سادگی از آن گذشت.
یکی از متقاضیان خرید خانه می‌گوید:« گاهی به مدرک تحصیلی طراحان و سازندگان این ساختمان‌ها و برج‌ها شک می‌کنم. چطور می‌شود دو برج ۹ طبقه در کنار هم به‌گونه‌ای ساخته شوند که من به‌سادگی بتوانم سریال مورد علاقه واحد کناری خود را از درون خانه خودم تماشا کنم؛ یعنی امکان‌پذیر نبود پنجره‌ها به‌گونه‌ای جایابی می‌شدند که هم حریم خانه حفظ می‌شد هم اندکی نور وارد خانه می‌شد؟»
دیگری می‌گوید:« ۱۷سال در یک آپارتمان ساده و معمولی زندگی‌می‌کردیم، هوس کردیم کمی تغییر فضا و شرایط دهیم. پس دنبال خانه گشتیم. هر چه بیشتر گشتیم بیشتر ایمان آوردیم که خانه ۱۷سال ساخت ما بهتر از خانه‌های نوساز و جدید است. دیوارها نازک، بدون کمد، آشپزخانه‌های بی‌هویت، انباری‌های یک متری، بالکن‌های غیرقابل استفاده، نور بد، کوچه‌های شلوغ و پارکینگ‌های سخت و تنگ، واقعا چرا خانه‌های جدید را این‌گونه می‌سازند؟»
یکی دیگر از متقاضیان خرید آپارتمان می‌گوید: «بعد از ۶ ماه تلاش سرانجام از سر خستگی یک آپارتمان را برای خرید انتخاب کردیم. بعد از مبایعه‌نامه متوجه شدیم به علت سقف کوتاه پارکینگ یا ناچاریم خودروی خود را عوض کنیم یا در کوچه پارک کنیم.»
غیراستاندارد بودن طراحی‌ها و نقشه‌های ساختمان‌ها از دیگر شکایات خریداران واحدهای مسکونی است. یکی از این خریداران به موارد زیادی از مشاهدات خود اشاره می‌کند که به‌درستی نشان می‌دهد نظارت درست و استانداری در طراحی و ساخت واحدها اعمال نشده‌است.
می‌گوید:« یک واحد نوساز را به من نشان‌دادند به متراژ ۱۲۰متر، سه‌خوابه، هر اتاق خواب فقط ۶ متر مربع بود. یعنی درون هر اتاق فقط یک تخت یک‌نفره جا می‌شد. بعد سرویس مستر و سرویس بهداشتی عمومی در کنار هم قرار گرفته بودند. آشپزخانه در انتهایی‌ترین نقطه خانه قرار داشت و یک تیرآهن کج از وسط یکی از پنجره‌ها عبور کرده بود. در ضمن نیمی از انباری واحدها نیز در راه‌پله منتهی به پشت‌بام احداث شده بودند. سوال من این است که این ساختمان که در حال‌حاضر متری ۵/۸ میلیون تومان برای فروش گذاشته شده چطور پایان کار گرفته است؟»
اعتراضات زیاد است. شاید برای همین است که بسیاری از متقاضیان ترجیح می‌دهند آپارتمان‌هایی با عمر هفت تا ۱۰سال را خریداری کنند. به‌نظر آن‌ها ساختمان‌های قدیمی خوش‌نقشه‌تر بوده و اصول مهندسی بهتری در آن‌ها رعایت شده است.
یکی از طرفداران این ساختمان‌های قدیمی می‌گوید:« تنها ایراد این ساختمان‌ها نداشتن آسانسور است. وگرنه هیچ مشکلی ندارند. کمدهای بزرگ و متعدد، دیوارهای محکم و تناسب در اندازه اتاق‌خواب‌ها و سالن نشیمن بسیار درست و حساب شده‌است. در حالی که این استاندارد را امروز فقط در آپارتمان‌های لوکس بالای متری ۱۵میلیون تومان مشاهده می‌کنیم و اگر قرار باشد آپارتمان نوساز متری ۶میلیون تومانی بخریم حداقل‌های یک خانه خوب در آن رعایت نشده است.»
از سوی دیگر یکی از خریداران می‌گوید: «قدیم آپارتمان‌‌ها یا تک واحد بودند یا حداکثر دو واحد در هر طبقه، امروز من آپارتمانی را دیدم که در هر طبقه هشت‌واحد وجود داشت. آدم یاد کندوی زنبور‌عسل می‌افتد. همیشه با خودم فکر می‌کنم ساعت‌هفت تا هشت‌صبح در این آپارتمان چه خبرها که نیست.
تعداد واحدها در هر طبقه همانند نورگیربودن ساختمان از جمله فاکتورهای کلیدی برای انتخاب است. بسیاری از خریداران قبل از بازدید با شنیدن تعداد واحدهای متعدد در هر طبقه قید بازدید را می‌زنند. قرار نداشتن مغازه در زیر ساختمان، همجوار نبودن با ساختمان‌های اداری و تجاری، قرار نداشتن در کنار خیابان اصلی و چهارراه، ساکت بودن منطقه، محدوده و خلوتی و فراوانی جای پارک برای میهمان‌ها، نزدیکی تقریبی به پارک یا مترو، دسترسی آسان به میادین تره‌بار شهرداری و فروشگاه‌های موادغذایی، مراکز درمانی و گاه ایستگاه‌های تاکسی برای نقاط مختلف شهر ازجمله فاکتورهایی است که در کنار استاندارد بودن اندازه اتاق‌های خواب و سرویس‌‌های بهداشتی معمولی و فرنگی و حتی متراژ راه‌پله‌ها، کمدهای دیواری قابل‌استفاده و کافی بودن کابینت‌های طراحی شده در آشپزخانه، مورد توجه خریداران منازل مسکونی قرار می‌گیرد.
در این میان نباید از حساسیت بسیاری از خریداران نسبت به رنگ شیشه‌های ساختمان، نمای آن و حتی وضعیت کفش‌های رها‌شده همسایگان در مقابل در ورودی خانه بی‌اعتنا بود. شاید به‌همین علت است که بسیاری از متقاضیان خرید خانه، مجتمع‌های بزرگ مسکونی را ترجیح می‌دهند. زیرا ناچار نیستند هر ماه دعوای پرداخت شارژ، کثیفی راه‌پله‌ها، خرابی شوفاژخانه و... را داشته باشند. انگاری دیگر حوصله مصائب آپارتمان‌نشینی را نداریم.
- 18
- 5
