به گزارش ایسنا، سال‌های بسیاری است که رویای کارخانجات نساجی در قائم‌شهر به اتمام رسیده است و روزهای خوشی با هزاران کارگر، روزهایی که قائم شهر به شهر تولید و اشتغال شهرت داشت امروز دیگر در پایان راه است.
حداقل دو دهه است که طعم کار و اشتغال در قائم‌شهر با طمع گس تجمع کارگران، بی پولی، مدیریت ضعیف و نابودی خانواده‌های کارگر یکی شده است.
سال‌ها است که خیابان کارگر همان خیابانی که دو واحد از بزرگترین واحدهای تولیدی نساجی کشور در آن قرار دارند به جای اینکه شاهد تردد خودروهای پارچه و پنبه باشند، شاهد تجمع کارگران است.
نه اینکه روزهای خوش نباشد که هست اما پایان مدیریت و فعالیت خوب در حوزه نساجی قائم‌شهر به حوزه فروش زمین‌ها و کسب درآمد شخصی از زمین‌ها و اموال نساجی و نیز هیات مدیره های انتصابی ختم شده است.
یکی از کارگران نساجی شماره یک قائم شهر که در روزهای اخیر برای دریافت حقوق معوقه خود تجمع کرده است به ایسنا می گوید: نساجی شماره یک، زمانی از میان رفت که در دهه‌های گذشته پارچه‌های وارداتی جای پارچه‌های نساجی را گرفت و از اینجا این واحدها دچار مشکل در پرداخت حقوق و مزایا شدند. این واحدها برای ترمیم اوضاع، دستگاه هایی را وارد کشور کردند که چون کارشناسی برای کار کردن و راه اندازی نبود در نساجی قائم شهر بلااستفاده ماند.
وی می افزاید: تعدادی از این دستگاه‌ها را دستکاری کردند و امروز کار می کند اما واگذاری به بخش خصوصی مشکل این بخش را دو چندان کرد. در یکی دو سال اخیر که این واحد صنعتی به شهرداری قائم شهر واگذار شد مشکلات بیشتر شده است. به این دلیل که واحدی که زیر نظر صنایع بود می شد از طریق مسئولان این بخش، مشکلات اش را حل کرد اما حضور شهرداری در عرصه مدیریتی نساجی این توان را نیز گرفته است.
این کارگر نساجی قائم شهر با بیش از ۲۰ سال سابقه کاری می گوید: کارخانه نساجی قائم‌شهر در زمینی چهار هکتاری قرار دارد که در دو هکتار آن سالن تولید احداث شده و مابقی فضای سبز و ساختمان اداری است. امروز در این واحد ۱۰۰ نفر در بخش ریسندگی و رنگ ریزی و تعداد حدود ۶۰ نفر نیز در بخش های دیگر کار می کنند. نساجی قائم‌شهر امروز به تولید نخ و تهیه پارچه کفنی برای قم و مشهد اقدام می‌کند.
وی درباره مشکلات نساجی می‌گوید: نداشتن کارشناس بازاریاب وارد به بخش نساجی از مشکلات مهم این بخش است، مدیریت سالم و دانا به مسائل روز نیاز امروز نساجی است. امروز در این واحد چندین تحصیل کرده حوزه نساجی حضور دارند اما مدیرانی عموما نا آگاه نسبت به این بخش به کار گرفته می‌شوند.
احداث ایستگاه آتش نشانی شهرداری در زمین کارخانه
این کارگر نساجی قائم‌شهر می‌افزاید: در واگذاری نساجی به شهرداری قائم‌شهر که تقریبا یک سال پیش صورت گرفت نیز به نفع کارگران اقدامی نشد. شهرداری تا پنج سال حق فروش و حق اخراج کارگران را ندارد و اگر کارگری خارج شد باید جایگزین کنند و نیز این شهرداری حق تصرف در املاک کارخانه را ندارند اما متاسفانه شهرداری قائم‌شهر در کارخانه نساجی ایستگاه آتش نشانی دایر کرده است و می گوید اجاره آن را به نساجی می‌دهیم.
رحیمی شهردار وقت می گفت برای این ایستگاه ۳۰۰ میلیون تومان هزینه شده است اما نمی‌دانم در پارکینگ خودروهای کارگران و کارمندان نساجی که امروز ایستگاه آتش نشانی شده این رقم چگونه هزینه شده است.
وی به بخش دیگری از مشکلات این بخش اشاره می‌کند و می گوید: مدیران کارخانه نساجی هر سال تغییر می‌کند، طی چهار سال چهار مدیر برای کارخانه انتخاب شده است در حالی است که به وضعیت تولید رسیدگی نمی‌شود.
وی تاکید می‌کند: امروز دستگاه‌ها فرسوده است و نیاز به لوازم یدکی دارند. دستگاه‌ها با ظرفیت پایین کار می‌کنند.مدیران ناآگاه به وضعیت نساجی پنبه امانی می‌آورند و کار می‌کنند که این تجارت پنبه است و همه می‌دانند به ضرر کارخانه است. نتیجه این گونه مدیریت این شده است که یک سال است حقوق کارگران به صورت اندک اندک و جیره‌بندی پرداخت می‌شود. در این شرایط صاحب خانه یک کارگر به درب کارخانه می‌آید و فحاشی می‌کند و یا کارگری که فرزندش بیماری سرطان دارد بدون دریافت حقوق نمی‌داند چگونه او را درمان کند.
مهدی محمدی فرماندار قائم‌شهر نیز درباره وضعیت کارخانه نساجی شماره یک به ایسنا می‌گوید: در نساجی شماره یک قائم شهر، شورای اسلامی شهر به دلایلی که در دیدار معاون وزیر صنعت صورت گرفت از در اختیار داشتن نساجی پشیمان هستند. شورای شهر اعلام کرده است که نساجی زیان انباشته و بدهی از قبل مانده دارد و قادر به ادامه دادن مدیریت این کارخانه نیستند که سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران قرار شد با حضور نمایندگانی از مازندران و نیز معاونان وزیر این وضعیت را بررسی کند.
وی با اشاره به اینکه شورا و شهرداری قائم‌شهر قادر به ادامه مدیریت کارخانه نیستند و تمایلی به این امر ندارند از این رو بخشی از مشکلات به حقوق معوق مربوط می‌شود، می‌افزاید: در بررسی مشکلات مربوط به واحدهای نساجی اشکال کار این است که مدیران کارخانه پول می گیرد و حقوق پرداخت می‌کنند در حالی که این کمک های دولتی باید صرف سرمایه در گردش این واحدها شود و با آن کارگر مشغول به کار شده و حقوق بگیرد.
فرماندار قائم شهر ادامه می دهد: در کمک‌های آتی به نساجی نیز این امر مورد توجه خواهد بود که کمک های دولتی باید صرف سرمایه در گردش و تامین مواد اولیه باشد و نیز مدیران نساجی شرایط رقابتی بازار و تولید را نیز در نظر بگیرند و در این زمینه مدیریت داشته باشند.
محمدی تاکید می کند: متاسفانه نگاه به کارخانه های نساجی سیاسی است و هر فردی به دنبال سود بردن خود از این واحد است در حالی که باید برای کارگر و کارخانه کار کرد. زمان‌های زیادی برای وضعیت نساجی جلسه گذاشته ایم و تلاش کردیم با فشارهای سیاسی نساجی از بازی های سیاسی خارج شود.
وی می افزاید: ۱۸سال است تجهیزاتی از سوئیس وارد کارخانه نساجی شده اما هنوز پلمپ است و اینها مشکلاتی است که باید رفع شود.
نصرالله دریابیگی دبیراجرایی خانه کارگر مازندران است؛ وی به ایسنا می‌گوید: نساجی مازندران تنها کارخانه‌ای از واحدهای نساجی در شهرستان قائم‌شهر است که ماندگار است. این واحد و نساجی شماره یک قائم‌شهر هر دو مشکل نقدینگی و حقوقی و مشکل عدم پرداخت دو ماه و نیم دستمزد کارگران را دارند. کارگران این واحدها نیز مشکل معیشتی و نیز درمانی دارند زیرا دفترچه های بیمه این کارگران به دلیل مشکلات نقدینگی توسط سازمان تامین اجتماعی تمدید اعتبار نمی‌شود.
وی می‌افزاید: نساجی شماره یک حدودا ۲۳۰ کارگر دارد و به نظر می‌رسد باید اصلاحات دقیق در این واحدها و اصلاحات ساختاری آن صورت گیرد.
دریابیگی با بیان اینکه مشکل این واحدها کارگران نیستند بلکه واحدهای نساجی جولانگاه سیاسی برخی افراد است، اظهار کرد: خط و خطوط سیاسی در مدیریت نساجی دیده می شود اینکه گروه ها و جناح ها باید دقت کنند کارخانه محل تولید و اقتصاد بوده و محل بازی سیاسی نیست. امروز هر فردی به دنبال هیات مدیره ای به نفع خود است تا برای انتخابات همراه او باشدو این به کارخانه صدمه زده است.
وی می افزاید: به نظرم اگر نهاد کارگری قوی در یک واحد صنعتی تشکیل شود و کارگری که کار نمی‌کند را امر به معروف کرده و سپس در کمیته انضباطی به وضعیت او رسیدگی کند وضعیت را بهبود می‌بخشد. اینکه فلان کارگر وابسته به فلان فرد است در کارخانه ای که مدیریت آن متخصص است معنا ندارد. اما این شرایط در قائم شهر حاکم است که باید اصلاح شود.
دبیر اجرایی خانه کارگر مازندران و عضو سابق شورای اسلامی شهر قائم شهر ادامه می دهد: در زمان واگذاری نساجی به شهردار گفتم مدیران شهری که مورد احترام هستند را به عنوان هیات مدیره کارخانه منصوب نکنید، بهترین‌های صنعتی و متخصص باید مدیر شوند. مدیر کارخانه نباید جوابگوی مطالبات سیاسی احزاب و گروه‌ها باشد، کارخانه محل تولید کارخانه و مدیریت در جهت افزایش تولید است.
وی تاکید می‌کند: در جلسه‌ای رضیان نماینده مردم قائم‌شهر که آیت الله معلمی امام جمعه شهرستان نیز حضور داشتند گفتند بنده به عنوان عضو شورای شهر عضو هیات مدیره شوم اما من مخالفت کردم و گفتم اعضای هیات مدیره باید متخصص در تولید و بازاریابی باشند تا کارخانه به این وضعیت دچار نشود.
دبیراجرایی خانه کارگر مازندران با تاکید بر اینکه چرا مدیریت این واحدهای تولیدی به گونه ای شده است که کارگر مجبور است در خیابان مطالبات خود را بگیرید، قانون کار اعتراضات کارگری را مجاز می داند اما این برای جامعه زشت است که کارگر فقر خود را در خیابان فریاد بزند. مشکلات کارگران باید در جلسات سه جانبه رفع شود.
دریابیگی می گوید: بخش دیگری از مشکلات کارخانه نساجی مربوط به تحریم‌ها است؛ اینگونه نیست که تحریم ها مستقیم اثر داشته باشد بلکه در تحریم شما یک کالا یا مواد اولیه را ده برابر گران تر می‌خرید، نقش دلال ها در این حوزه پررنگ تر است. دلیل بعدی طرح هدفمندکردن یارانه ها است که جز بساط فقر برای واحدهای تولیدی چیز دیگری نداشت. قرار بود ۳۰ درصد درآمد هدفمندی به واحدهای تولیدی اختصاص یابد که صورت نگرفت و در عوض قیمت آب، برق، گاز و خدمات این بخش افزایش یافت.
وی می‌افزاید: واردات کالاهای خارجی به بخش تولید در ایران ضربه زده است امروز مدیر کارخانه نساجی کت و شلوار ترکیه ای می‌پوشد و مبلمان اتاق وی وارداتی است در حالی که باید کالای ایرانی در واحدهای تولیدی مصرف شود تا بتوانیم از تولید خودمان استفاده کنیم.
الناز پاک نیا
- 12
- 5
