رشد اقتصادی به‌تنهایی منجر به کاهش فقر نمی‌شود/ نقش کلیدی توسعه مهارت‌ها در ارتقاء بهروری اقتصادی و توسعه پایدار

به گزارش ایلنا از ژنو، در ادامه یکصدوششمین اجلاس سالیانه کشورهای عضو سازمان جهانی کار، علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در مقام مسئول گروه اعضای حوزه آسیا و اقیانوسیه سازمان جهانی کار در نشست مربوط به کشورهای این حوزه به ایراد سخنرانی پرداخت.

متن کامل سخنرانی علی ربیعی به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

ابتدا مایلم به همه وزرای محترم و هیات‌های عالی شرکت‌کننده در این گردهمایی از منطقه آسیا و اقیانوسیه خوش‌آمد عرض کنم. منطقه آسیا و اقیانوسیه به‌عنوان بزرگترین منطقه جغرافیایی جهان گوناگونی‌های بسیار سلایق و علاقمندی‌های متنوع و سطوح مختلف توسعه را در بر دارد. البته باید خاطرنشان کرد که علایق و موضوعات مشترک بسیاری نیز بین اعضای این گروه وجود دارد.

توسعه مشاغل و بنگاه‌های اقتصادی تضمین حقوق کار بسط حمایت‌های اجتماعی و ارتقاء گفت‌وگوی اجتماعی چهار رکن کار شایسته هستند. ما امروز گرد هم آمده‌ایم تا چگونگی ارتقاء کار شایسته برای توسعه پایدار در منطقه خود را مورد بحث قرار دهیم. بدیهی است برخورداری هرچه بیشتر مردم از مشاغل شایسته منجر به رشد اقتصادی فراگیرتر و غنی‌تر خواهد شد و چنین رشدی منابع بیشتری را برای ایجاد مشاغل شایسته فراهم می‌آورد. منطقه ما با بیش از ٤ و نیم میلیارد نفر جمعیت سال ٢٠١٦ نزدیک به ٦٠ درصد جمعیت و نیروی کار جهان را  در خود جای داده است.

موقعیت منطقه آسیا و اقیانوسیه به‌عنوان موتور رشد اقتصادی جهان  در سالیان اخیر ارتقاء یافته طوری‌که این منطقه دو سوم رشد کل را موجب شده بنابراین تحولات در این منطقه در اقتصاد جهانی و تدوین سیاست‌های مربوطه در جهان نقش اساسی ایفا می‌کند.

مایلم به استحضار حضار محترم برسانم منطقه ما به لحاظ ظرفیت‌های انسانی و طبیعی هنوز سهم مناسب از اقتصاد جهان برخوردار نشده، البته رشد و پیشرفت برخی کشورهای منطقه برای ما خوشایند و تحسین‌آمیز است. به هر حال نابرابری‌های تاریخی، ثروتمند شدن تعدادی از کشورها به قیمت فقیر شدن برخی کشورها، مشکلات بیکاری و فقر در برخی مناطق مسائلی است که اهتمام بیشتری از همکاری را طلب می‌کند. ما باید کنفرانس‌های منطقه‌ای را گسترش دهیم، دبیرخانه‌ها را فعال‌تر کنیم و بیش از دیگران به کار و همکاری بیشتر و تبادل دانش بیشتر نیازمندیم.

براساس گزارش اخیر چشم‌انداز اجتماعی اشتغال جهان، خالص اشتغال ایجاد شده در منطقه آسیا و اقیانوسیه در سال ٢٠١٦ بالغ بر ٢٠ میلیون نفر بوده که معادل با شد ١ و ١ درصدی می باشد. ضمنا شرایط مشابهی نیز برای سال ٢٠١٧  پیش‌بینی شده است. در این پیوند مایلم بر این نکته تاکید کنم که شاکله رشد اشتغال در منطقه ما یک مرحله گذار ساختاری را نشان می‌دهد که در حال شکل‌گیری است. بدین ترتیب سرمایه و نیروی کار از بخش‌های با ارزش افزوده کم، به سوی بخش‌های با ارزش افزوده زیادتر در حال انتقال است.

قابل ذکر است، با وجود رشد اقتصادی، در بسیاری از موارد فرصت‌های شغلی متناسب با میزان رشد ایجاد نمی‌شود. بنابراین در برخی کشورها در حال مواجه با پدیده‌ای موسوم به رشد با اشتغال نامتناسب هستیم. رشد اقتصادی در حالیکه مزایای بسیاری را برای منطقه ما همراه داشته با نقصان‌های عمده‌ای برای برقراری کار شایسته قرین بوده است. گزارش مذکور همچنین تصریح دارد که منطقه آسیا و اقیانوسیه ٦٣و نیم درصد شاغلان فقیر در جهان را در بر دارد. سهم اشتغال آسیب‌پذیر از کل اشتغال در این منطقه ٥٠/١ درصد در سال ٢٠١٦ بوده است.

نرخ بیکاری زیاد و نقصان‌های کار شایسته عوامل ناپایدار اقتصادی و ناآرامی اجتماعی هستند که کشورهای مبتلابه را به ورطه فقر و توسعه‌نیافتگی می‌کشاند. اشتغال نقش کلیدی در هدایت اقتصادها به‌سوی کاهش موثر فقر ایفا می‌کند. مایلم تاکید کنم که رشد اقتصادی به تنهایی قادر نخواهد بود منجر به کاهش فقر شود مگر آنکه این رشد به عنوان موتور ایجاد اشتغال عمل کند به‌گونه‌ای که از ظرفیت فراهم آوردن فرصت‌های بیشتر و برابر برای مردم برخوردار باشد.

در این پیوند توجه کافی به سیاست‌هایی که به موضوع علل ریشه‌ای عدم ارتباط بین رشد و اشتغال و بین رشد و برابری می‌پردازد می‌تواند در ایجاد موازنه برای افزایش اشتغال یاری‌رسان باشد. اگرچه وضعیت بیکاری جوانان در زیر منطقه‌های آسیا و اقیانوسیه متفاوت است اما همچنان چالشی بزرگ برای منطقه به شمار می‌رود. با توجه به این نکته مایلم تاکید کنم برای موفقیت برنامه‌های مربوطه سازمان بین‌المللی کار لازم است انواع مختلف نیازمندی‌های اعضا  در زمینه پرداختن به مسله بیکاری جوانان در نظر گرفته شود.

بازار کار جهانی به‌طور شگرفی تحت‌تاثیر پیشرفت‌های سریع فناوری و بالطبع ملزومات توسعه مهارتی مربوط قرار گرفته بنابراین امروزه توسعه مهارت‌ها یک ضرورت محسوب می‌شود و نقش کلیدی در ارتقاء بهروری اقتصادی و توسعه پایدار دارد در این خصوص لازم است استراتژی‌های در خوری به‌منظور به روز کردن مهارت‌ها و توسعه دسترسی به مهارت‌ها برای همت اقشار مردم طراحی شود.

پیمایش‌های صورت گرفته در منطقه آسیا و اقیانوسیه پیرامون گذر از تحصیل به کار نمایانگر آن است که جوانان در مشاغلی فعالیت می‌کنند که با تخصص‌های آنها همخوانی ندارد، بنابراین لازم است تلاش‌های خود را برای کاهش اثرات نا همخوانی مهارتی افزون کنیم.

از توجه شما سپاسگزارم