چرا گربه‌ها خُرخُر می‌کنند؟

شاید گمان کنید خُرخُر کردن گربه‌ها به سادگی خندیدن آدم یا دم تکان دادن سگی خوشحال است، اما خُرخُر کردن گربه‌ها پیچیده‌تر از این‌هاست.

گربه‌ها فقط هنگام خوشحالی خُرخُر نمی‌کنند، بلکه براساس گفته متخصصان تغذیه حیوانات خانگی شرکت پورینا، هنگام اضطراب یا ترس نیز این صدا را تولید می‌کنند.

طبق شواهد، خُرخُر کردن فقط وسیله برقرار کردن ارتباط نیست، بلکه سازوکاری دفاعی و راهی برای حفظ آرامش در شرایط مواجهه با تنش یا درد، مثل زمان مراجعه به دامپزشک یا هنگام زایمان، نیز هست.

از آن‌جا که بچه‌‌گربه‌ها در هنگام تولد نابینا و ناشنوا هستند، به لرزش ناشی از خُرخُر برای ارتباط با مادر و خواهر و برادرانشان احتیاج دارند.

بسامد پایین صدای خُرخُر گربه‌ها باعث ایجاد رشته ارتعاشاتی در بدن‌شان می‌شود که تنفس را آرام می‌کند، التیام‌بخش زخم‌ها و عضله‌ساز است، و در عین حال درد را تسکین می‌دهد.

خُرخُر کردن نه تنها به آرامش گربه کمک می‌کند، بلکه برای سلامت گربه‌داران نیز مفید است. گربه‌داران در اثر ارتباط داشتن با گربه‌ و شنیدن صدای خُرخُر آرامبخش این جانور، ۴۰ درصد کمتر از دیگران در معرض سکته‌های قلبی ناشی از فشار خون پایین قرار دارند.

گربه‌ها چطور خُرخُر می‌کنند؟

طبق تحقیقات، در هنگام دم و بازدم گربه‌‌ها، ماهیچه‌های‌ تارهای صوتی‌‌شان به حرکت در می‌‌آید و صدای خُرخُر بر اثر برخورد هوا با این ماهیچه‌های مرتعش ایجاد می‌شود.

احتمالا نمی‌دانستید که گربه‌سانانی که خُرخُر می‌کنند، توانایی غرش ندارند و گربه‌سانانی که می‌غرند، توانایی خُرخُر کردن ندارند. دلیلش آن است که استخوان کوچک درون تارهای صوتی گربه‌‌سانان غرنده، استخوان انعطاف‌پذیری است. در نتیجه گربه‌سانان بزرگ می‌توانند غرش‌های عمیق سر دهند، اما در گربه‌های خانگی آن استخوان به هیچ وجه انعطاف ندارد و فقط هوا را در دم و بازدم به ارتعاش درمی‌آورد.

محققان همچنین به تازگی نوعی جدیدی از خُرخُر به نام «خُرخُر التماسی» را کشف کرده‌اند که بیش‌تر شبیه ناله یا گریه نوزاد است و همین باعث می‌شود ناخودآگاه به کمک حیوان بشتابیم.

پس میو کردن چیست؟

در فرهنگ لغات گربه‌ای، غیر از خُرخُر، ۱۶ الگوی صدایی دیگر نیز وجود دارد که میوها، هیس‌ها یا فخ‌فخ و جیغ کشیدن در هنگام دعوا از آن جمله‌اند.

گربه‌ها در حالت عادی با باز و بسته کردن دهان خود صدای «میو» یا «مَئو» تولید می‌کند و این صداها می‌توانند دوستانه یا درخواستی باشند.

البته گربه‌های بالغ فقط برای برقرار کردن ارتباط با انسان‌ها میو می‌کنند، چون احتمالاً با پایان دوره شیرخوارگی، مادرشان دیگر به صدای میومیو آن‌ها پاسخ نمی‌دهد.

گَری ویتزمَن، نویسنده کتاب «چطور با گربه‌ها حرف بزنیم»، می‌گوید: «گربه‌ها فهمیده‌اند که چندان از معنای دم تکان دادن یا گوش خواباندن آن‌ها سردرنمی‌آوریم، برای همین به این خوبی سر صحبت را با ما باز می‌کنند.»

در آینده نزدیک، یعنی در عرض ۱۰ سال آینده، دیگر نیازی نخواهد بود بفهمیم گربه‌ها سعی دارند چه چیزی به ما بگویند، زیرا مترجمان زبان حیوانات در حال ساختن افزاره‌هایی هستند که امکان صحبت کردن با حیوانات خانگی‌ را میسر می‌کند.

تحلیل صدای سگ‌های دشتی با استفاده از نرم‌افزار هوش مصنوعی و برای تشریح رنگ و گونه‌های حیوانات شکارچی را می‌توان در مورد حیوانات خانگی هم به کار گرفت.