حقایقی که نظر شما را در مورد هنر باله و بالرین‌ها تغییر می‌دهد

بسیاری از مادران جوان دوست دارند فرزندان آنها با هنرهای ارزشمندی همچون رقص باله آشنا شوند. اما همان‌طور که در فیلم‌ها و عکس‌ها دیده‌اید این هنر حرکتی به تمرین، توان بدنی بسیار بالا و روحیه خاصی نیاز دارد.

باله ترکیبی از حرکات نرمشی و کششی است و نخستین بار در قرن ۱۵ میلادی در کشور ایتالیا ابداع و اجرا شد. این رشته تکنیک‌ها و تمرین‌های منحصربه‌فرد خود را دارد که با اصطلاحات ویژه‌ای آموزش داده می‌شود همانند حرکات آکروباتیک –پانتومیم و حرکات منظم دست و پا.

رقص باله به تمرکز و نظم زیادی نیاز دارد. به خاطر کار گروهی و اهمیت بالایِ هماهنگی، بالرین‌ها باید وحدت ویژه‌ای با هم داشته باشند و در کارهای گروهی تعامل و مشارکت خوبی را از خود نشان دهند.

علاوه بر این، باله سبب تقویت قدرت ماهیچه‌ها می شود. این حرکت موزون باعث هماهنگی و یکنواختی اعضای بدن و تناسب اندام می‌شود.

از آنجایی که این رقص به تمرکز و دقت بالایی نیاز دارد، باعث آرامش و کاهش اضطراب و نگرانی در فرد می‌شود. همچنین برای درمان بیماری‌های استخوانی – مفصلی و ستون فقرات موثر است. این رقص در سلامت ذهن و روح و افزایش اعتماد به نفس و روحیه تعامل با دیگران هم نقش مهمی ایفا می‌کند.

باله به رشته ژیمناستیک بسیار شباهت دارد که از جمله تشابهات ظاهری آن می‌توان به بدن عضلانی – پاها و انگشتان راست و کشیده اشاره کرد.

البته باله فقط به زیبایی نمایش‌های این هنر محدود نیست و مشکلات، مصائب و واقعیت‌هایی در پشت پرده آن وجود دارد که احتمالا چیزی از آنها نمی‌دانید. مثلا شاید جالب باشد بدانید برخی بالرین‌ها یک هفته قبل از اجرای خود به طور کامل روزه می‌گیرند و از خوردن و آشامیدن خودداری می‌کنند. برای آشنایی با موارد بیشتر در ادامه همراهمان باشید.

۱- گام‌های اولیه در هنر باله

بیشتر کودکان از سنین ۴ تا ۸ سالگی رقص باله را آغاز می‌کنند اما واقعیت این است که کودکان در سنین پایین‌تر نیز توان انجام این حرکات کششی و نرمشی را دارند. در سراسر جهان کودکان از سه سالگی اجازه حضور در این کلاس‌ها را دارند. یادگیری این هنر در سن پایین این مزیت را دارد که فرد در بزرگسالی می‌تواند روی تمامی اعضای بدن خود کنترل کافی و صحیح داشته باشد و بتواند با موزیک بسیار هماهنگ حرکت کند.

۲- فرم‌های بدنی موردنیاز

یکی از مهم‌ترین «ویژگی‌های تکنیکال» برای رقص باله، قدرت کششی پاهاست. این ویژگی را می‌توان با تمرین و پشتکار بدست آورد، اما در صورتی که آناتومی بدن فرد آمادگی و زیرساخت لازم را داشته باشد.

بیشتر بالرین‌ها بین ۱۶۰ تا ۱۷۰ سانتی‌متر قد دارند. وزن متناسب بدن آنها باید ۴۰ تا ۷۰ کیلوگرم باشد. این امر به وزن ماهیچه‌ها و استخوان‌ها بستگی دارد. اما این را باید بدانید که این میزان از لاغری و نحیف بودن به معنای ضعیف بودن بالرین‌ها نیست. آنها از قدرت بدنی بالایی برخوردار هستند.

بلندی پاهای بالرین‌ها نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. این حرف یک باور غلط نیست و کاملا صحت دارد. شاخص پاها باید ۴۹ تا ۵۲ درصد باشد: برای تعیین این درصد باید بلندی بدن در حالت نشسته را تقسیم بر قد تمام بدن و ضربدر ۱۰۰ درصد کنید.

۳- رژیم غذایی بالرین‌ها

اینکه بالرین‌ها رژیم غذایی بسیار محدودی دارند صحت دارد. آنها برای حفظ تناسب اندام و پایین نگه داشتن وزن بدنشان باید از بسیاری غذاها و خوراکی‌ها چشم‌پوشی کنند. به طور مثال، یک هنرمند باله هرگز نمک مصرف نمی‌کند. یا مثلا برای صبحانه فقط غلات و سریال می‌خورد. آووکادو، سبزیجات و دانه‌های روغنی طبیعی همچون تخمه بیشترین مصرف را در میان بالرین‌ها دارند.

اما این مسایل به این معنی نیست که یک بالرین هرگز پنکیک پنیری نمی‌خورد. آنها از مواد چاق کننده همچون نوتلا چشم‌پوشی می‌کنند.

رقصنده‌های باله عموما قهوه نمی‌نوشند، فراورده‌های آردی، گوشت، لبنیات، تخم‌مرغ و شکر نمی‌خورند و همه تمرکزشان روی میوه‌ها، سبزیجات و غلات است. برخی از آنها که خیلی خود را محدود می‌کنند موز و گوجه‌فرنگی را نیز به طور کامل از سیستم غذایی خود حذف کرده‌اند.

شاید عجیب باشد بدانید که این رقصنده‌ها با این همه محدودیت غذایی که در زندگی دارند، در برخی از اجراهای خود همچون «دریاچه قو» به مدت ۷ روز پیش از اجرا روزه می‌گیرند.

البته گهگاهی برای تفریح و خوشگذراندن چیپس، آجیل، پنیر، شیرینی و کیک هم می‌خورند. اما چنین کاری بسیار کم اتفاق می‌افتد.

۴- پشت صحنه

پاهای رقصنده‎ها همیشه با دردی زیاد همراه است. آنها روزانه ۷ ساعت بدون وقفه و حتی بدون صرف ناهار تمرین می‌کنند. برنامه‌ریزی تمرینی این رقصنده‌ها به موقعیتشان به عنوان هنرمند بستگی دارد: مَستر، سولو، سپاه باله.

زنان بالرین همیشه مشغله تمرینی بیشتری نسبت به مردان دارند زیرا در تمامی نمایش‌های باله، این زنان هستند که در نقش سپاه باله هنرنمایی می‌کنند. تمرینات این افراد گاهی حتی بیشتر از ۹ ساعت نیز به طول می‌انجامد.

جلسه‌های تمرینی فشرده گاهی سبب بروز جراحت‌های جدی می‌شود. رقصنده‌های باله اغلب از سوتغذیه رنج می‌برند و دچار بیماری‌ها و اختلال‌های غذایی هستند. همچنین تراکم کلیسم استخوان‌های آنها نیز همیشه با مشکل و ضعف همراه است.

بالرین‌ها برای محافظت از بدن خود مجبور هستند دایما تحت ماساژ قرار بگیرند. این ماساژها بر اساس برنامه‌ریزی و هدف مشخصی صورت می‌گیرد.تقریبا همیشه پس از تمرینات سنگین یا اجراها آنها به ماساژ ریلکس‌کننده نیاز دارند تا التهابات و دردهای زیادی که متحمل شده‌اند را آرام کرده و بتوانند استراحت کنند.

سریع‌ترین روش برای استراحت راه رفتن در هوای آزاد، تمرین تنفس، حمام نمک دریایی و روغن‌های اساسی و شرکت در کلاس‌های خواب است. آنها باید دست‌کم یک روز در هفته به خودشان خواب و استراحت عمیق هدیه کنند.

وقتی رقصنده‌ها گریم سفید رنگ روی صورت خود نداشته باشند، اجراها جاذبه‌ی زیادی نخواهد داشت و به همین خاطر در چنین مواقعی رقصنده‌ها از وسایل تزئینی یا لباس‌ها خاص برای روح بخشیدن به اجرای خود استفاده کنند.

در بیشتر مواقع بالرین‌ها موها خود را در بالای سرشان گوجه می‌کنند. تکرار این مدل برای مدت طولانی سبب آسیب دیدن موها می‌شود.

میک‌آپ‌های و گریم‌های سنگین روی صورت این افراد نیز روی پوستشان تاثیر منفی زیادی دارد. به همین خاطر آنها سعی می‌کنند در دیگر زمان‌های زندگی خود (وقتی در تمرین یا اجرا نیستند) از هیچگونه وسیله آرایشی استفاده نکنند.

زندگی هر روزه یک بالرین همیشه با بی‌خوابی، خستگی مزمن، دردهای زیاد و تمرینات سخت همراه است.

پشت صحنه اجراهای باله همانند اجرای اصلی سخت و فشرده است و آنها همه مراحل را در تمرینات خود نیز انجام می‌دهند، از لباس پوشیدن گرفته تا آرایش مو و صورت.

برخی رسوم و سنت‌ها رقص باله را سخت‌تر از آنچه هست می‌کنند.

رقصنده‌های باله برای تناسب هر چه بیشتر چهره و حرکات بدن خود از مژه‌های مصنوعی بسیار بلند، رژلب‌های مات و برجسته کردن گونه‌ها استفاده می‌کنند.

میک‌آپ کلاسیک باله حدود ۳۰ دقیقه طول می‌کشد اما برخی نقش‌های نمایشی به گریم بیشتر از یک یا دو ساعت نیاز دارند.

۵- مادر بودن

مادر بودن برای یک رقصنده باله به هیچ عنوان کار آسانی نیست. شما نمی‌توانید همزمان هم مادر باشید هم وزن خود را زیر ۵۰ یا ۶۰ کیلوگرم نگه دارید. برای مادر شدن به تغذیه خاصی نیاز دارد و باله هم محدودیت غذایی بسیار بالایی دارد. اما یک بالرین می‌تواند به طور موقت از تمرینات دست بکشد، مادر شود و پس از اینکه فرزندش کمی بزرگ شد، دوباره روی صحنه برگردد.

البته برخی بالرین‌های موفق باله و مادر شدن را در مقابل هم نمی‌بینند و همزمان با اجراهای باله، باردار شده و زایمان هم کرده‌اند.