به گزارش خبرآنلاین و به نقل از ستاد خبری هشتمین جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت، افتتاحیه این جشنواره صبح امروز با حضور دکتر حسام الدین علامه قائم مقام معاونت فرهنگی وزارت بهداشت در پردیس تئاتر تهران افتتاح شد.
این جشنواره در رشته‌های فیلم، تئاتر، موسیقی، ادبی و هنرهای تجسمی برگزار می شود و موضوع آن درباره ارتقای فرهنگ سلامت است. جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت، یکی از بزرگترین رویدادهای دانشجویی کشور محسوب شده و با شعار "سالم زیستن هنر است" تا اول اردیبهشت ماه ادامه دارد.
آثاری که در این جشنواره شرکت داده می‌شود عمدتا با موضوع سلامت هستند، به عنوان مثال یک اثر داستانی با موضوع اوتیسم یکی از شرکت‌کنندگان در این جشنواره است.
نویسنده این داستان که دانشجوی رشته پزشکی است، درباره این اثر اظهار کرد: داستانی که نوشته‌ام درباره یک پسربچه مبتلا به اوتیسم است. در این داستان به تجربه چند مادر که فرزند مبتلا به اوتیسم داشتند اشاره کردم، از منابع پزشکی و روانپزشکی استفاده کردم و یکسری آموزش‌هایی را ارائه دادم که مادران می‌توانند در خانه برای بهبود فرزندشان که مبتلا به اوتیسم است انجام دهند.
حیدری با اشاره به این که اوتیسم از دو سه سالگی شروع می‌شود، گفت: من هنگامی که در جریان برگزاری این جشنواره قرار گرفتم در بخش روان بودم، بیمار مبتلا به اوتیسم داشتیم و تصمیم گرفتم این موضوع را دستمایه داستانم قرار دهم چراکه فکر می‌کنم استفاده از قالب‌های فرهنگی و هنری برای ارائه و انتقال آموزش‌های پزشکی بسیار مفید است و فرهنگ و ادبیات می‌تواند دانش پزشکی را که شاید کمی پیچیده باشد، با زبان و بیان ساده‌تری به مردم منتقل کند.
این دانشجوی علوم پزشکی همچنین با بیان این که در این داستان، به علائمی اشاره کرده که کودک مبتلا به اوتیسم ممکن است آنها را از خود بروز دهد، درباره علائم این بیماری گفت: این بیماری طیف وسیعی دارد و تشخیص آن کار ساده‌ای نیست. ممکن است بچه‌ها حتی تا دو سالگی روند یادگیری معمول داشته باشند و کلمات را به خوبی فرابگیرند و استفاده کنند اما رفته رفته روند یادگیری آنها کمتر شده و علائمی را نشان دهند مانند این که نخواهند در آغوش کشیده شوند و در فضای محصور قرار بگیرند، نخواهند زیاد با دیگران ارتباط چشمی برقرار کنند، وقتی آنها را مورد خطاب قرار می‌دهید به شنیده شدن نامشان واکنش چندانی نشان ندهند، نوع نشستن و راه رفتن آنها ممکن است خاص خودشان باشد و ...
سحر حیدری اظهار کرد: درواقع اوتیسم، بیشتر از این که یم بیماری باشد، یک نوع اختلال است. مبتلایان به اوتیسم، در ذهن خودشان فضای متفاوتی دارند، بسیاری از والدین ممکن است تصور کنند این بچه‌ها به محبت بیشتری احتیاج دارند اما مساله محبت نیست، موضوع اینجاست که آنها به طرز خاص خودشان با دنیا و اتفاقاتش ارتباط برقرار می‌کنند.
او با بیان این که بهتر است از به کار بردن کلمه «درخودمانده» به جای اوتیسم جلوگیری شود، گفت: چند سال است برخی افراد، به جای کلمه اوتیسم، از معادل‌هایی مانند درخودمانده استفاده می‌کنند در حالی که این کار درست نیست و این کلمه بار روانی و معنایی منفی دارد که در روند بهبود و درمان این کودکان اختلال ایجاد می‌کند.
این دانشجوی پزشکی همچنین تاکید کرد: همانطور که اشاره کردم طیف این بیماری آنقدر گسترده است که از یک کودک مشابه بیش فعال را شامل می‌شود تا کودکی که بسیار آرام است. همچنین سیر این بیماری از خفیف است تا شدید، یعنی ممکن است افرادی در بزرگسالی متوجه اوتیسم شوند. چیزی که بسیاری از والدین نمی‌دانند این است که ممکن است این کودکان، مشابه بچه‌های بیش‌فعال باشند یا اما دچار اوتیسم باشند، بنابراین بهتر است با علائمی که نگرانشان می‌کند به پزشک مراجعه کنند و از این که خودشان تشخیص دهند فرزندشان دچار اختلال هست یا نیست اجتناب کنند.
او به لزوم در نظر گرفتن امکانات برای مبتلایان به اوتیسم هم اشاره و اظهار کرد: در ابتدا شاید این کودکان نیاز به خدمات ویژه‌تری داشته باشند و لازم باشد در مدارسی غیر از مدارس عادی تحصیل کنند اما بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم، با کاردرمانی، گفتاردرمانی و آموزش‌های لازم، الان در مدارس عادی تحصیل می‌کنند. در نظر گرفتن امکانات ویژه برای این کودکان از آنجا مهم است که بسیاری از صداها آنها را آزار می‌دهد، هزینه‌های درمانی و دارویی برایشان زیاد است، به امکانات کاردرمانی و گفتاردرمانی و ... احتیاج دارند و لازم است وزارتخانه‌های بهداشت و آموزش و پرورش توجه بیشتری به این دانش‌آموزان داشته باشند.
حیدری با اشاره به این که در کشورهای پیشرفته بسیاری از روند درمان را بیمه متحمل می‌شود، گفت: در حال حاضر نبود بعضی امکانات باعث می‌شود خانواده فرزندان مبتلا به اوتیسم، به خاطر فرزندشان مجبور به مهاجرت شوند اما اگر خدمات بیمه‌ای و آگاهی‌رسانی‌های بیشتر وجود داشته باشد، این خانواده‌ها می‌توانند زندگی راحت‌تری در کشورمان داشته باشند.
این دانشجوی شرکت کننده در هشتمین جشنواره فرهنگی وزارت بهداشت، با اشاره به این که اوتیسم، یک مشکل ژنتیکی است، درباره داستانی که با این مضمون نوشته توضیح داد: در این داستان، اطرافیان یک کودک مبتلا به اوتیسم، مادر و پدر را متهم می‌کنند که برای فرزندشان تربیت لازم را به کار نگرفته‌اند یا به او کم‌توجهی کرده‌اند یا این که بیش از اندازه به فرزندشان توجه نشان داده‌اند، در حالی که در پایان داستان متوجه می‌شوند اینطور نیست، دست از متهم کردن مادر و پدر برمی‌دارند و خود والدین هم با آگاهی بیشتری که به دست می‌آورند، رفتار صحیحی نسبت به فرزندشان ابراز می‌کنند که در بهبود او موثر است.
- 12
- 2
