چرا شکل گیری زوائد مچ دست می تواند نگران کننده باشد؟

زمانه که زوائدی بر روی کف دست، مچ و یا انگشتان دست شکل می گیرد، عمدتا تصور می شود که بر اثر آسیب مختصر، ضربه، گزیدگی و یا کار زیاد به وجود آمده باشد. اما باید به این موضوع نیز توجه داشت که گاه جریان چیزی فرای چنین تصورات رایجی است و باید به مراتب جدی تر گرفته شود.

اصطلاح پزشکی که در مورد این عارضه از آن یاد می شود «کیست گانگلیون» یا hygroma بر روی مچ دست است. این زائده همانند یک کپسول است. بسیاری نیز می دانند که این امر یک عارضه ساده و طبیعی نبوده و نیازمند درمان است.

چه زمانی چنین زائده ای شکل می گیرد؟

در بیشتر مواقع چنین زوائدی بر روی مچ دست شکل گرفته و قابل لمس کردن و تشخیص ظاهری نیز است. در برخی از موارد نادر نیز می تواند به صورت های ذیل پیشرفت هایی را داشته باشد:

بر روی کف دست، در مرکز و نزدیکی انگشت شست

در سطح داخلی انگشتان و در بندهای انگشتان

دلایل شکل گیری این زوائد چیستند؟

دلایل شکل گیری این زوائد همیشه به راحتی قابل تشخیص نیستند. اما بر اساس علم نوین پزشکی فاکتورهایی در شکل گیری آنها دخیل هستند که عبارتند از:

ساختار استخوان ضعیف که به فرد به ارث رسیده

ضربه ای که اخیرا وارد شده، پیچ خوردگی و یا عدم درمان صحیح استخوان های شکسته

بیماری هایی که منجر به تورم و یا فساد سلول های مچ دست و مفاصل می شوند

حرکات مداوم و تکراری مچ (یکی از عوارضی که در بسیاری از موزیسین ها، خیاط ها و یا افرادی که بیش از اندازه با کامپیوتر کار می کنند، دیده می شود.)

نشانه ها

این زوائد بر روی دست ها گاه بدون هیچ دلیلی شکل می گیرند. در کل این زوائد انواع گوناگونی دارند و گاه حتی سال ها بدون تغییر باقی می مانند. برخی دیگر نیز تنها با گذشت چند روز، بسیار بزرگ می شوند.

ظهور زوائد دست با نشانه های ذیل همراه هستند:

دشواری در حرکت مفاصل، زمانی که انگشتان یا مچ را خم می کنید

پوست روی چنین زوائد عمدتا قرمز شده و با پوست ریزی همراه هستند

درد و احساس خارش در آن ناحیه و سلول های اطراف آن

با بزرگ تر شدن اندازه کیست، حساست پوست افزایش یا کاهش پیدا می کند و سبب ایجاد فشارهایی به رگ های خونی و انتهای اعصاب می شود.

درمان

برای اینکه بتوانید از شکل گیری یک تومور بدخیم در بدن پرهیز به عمل آورید بهتر است هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید و این کار را به تاخیر نیاندازید. به دلیل برخی از نشانه های طبیعی این عارضه عمدتا توسط پرشکان قابل تشخیص است. توصیه می شود که به جراح یا پاپزشک برای تشخیص عارضه مراجعه شود و برای درمان موثر اقدام شود.