پارکینسون؛ دومین بیماری مخرب مغز

دکتر فرزاد اشرافی - متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب در گفت‌وگو با ایسنا،  بیماری پارکینسون را  دومین بیماری مخرب مغزی بعد از آلزایمر معرفی کرده و افزود: این بیماری وابسته به سن بوده و با افزایش سن احتمال ابتلاء به آن نیز بیشتر می‌شود. این بیماری جزو بیماری‌های حرکتی است و علائم شایع آن لرزش، کندی حرکات و سفتی اندام است.

اشرافی افزود: علائم به صورت یک طرفه در بدن شروع شده و با پیشرفت، بیماری به سمت دیگر بدن نیز منتقل می‌شود. همچنین لرزش دست در حالت استراحت و زمانی که بیمار مشغول به کاری نیست، در او دیده می‌شود. این لرزش فرکانسی بین سه تا پنج هرتز دارد و با فعالیت و انجام کارهای روزمره فرد از بین می‌رود. دومین حالت که کندی حرکات نام دارد، باعث کاهش سرعت عمل فرد می‌شود و عامل سوم که سفتی اندام است، باعث تغییر وضعیت قامت بیمار شده به نحوی که هنگام گام برداشتن به جلو خم می‌شود.

وی با اشاره به دردهای بیمار که ناشی از سفتی عضلات است، گفت: این درد ممکن است با مشکلات مفصلی اشتباه گرفته شود. البته درمان دارویی تأثیر بسزایی در کاهش درد فرد دارد.

اشرافی افزود: پیشرفت این بیماری باعث اختلال در راه رفتن، کاهش تعادل بیمار، کاهش دفعات پلک زدن بیمار، اختلال در بلع، مشکلات گوارشی و اختلال در فشارخون و خواب می‌شود. اما باید گفت همچنان علت ابتلاء به این بیماری ناشناخته است. بعضی متخصصان، مسمومیت با منوکسید کربن، مصرف الکل و مسمومیت با فلزات را که باعث تخریب در مغز می‌شوند را از عوامل تسهیل کننده ابتلاء به این بیماری معرفی می‌کنند، اما همچنان علت بروز آن ناشناخته است.

وی با بیان این که به جز برخی موارد خاص، می‌شود با معاینه فرد بیماری را تشخیص داد، افزود: تنها در صورتی که در معاینه به هر دلیلی نتوان تشخیص قطعی داد، نیاز به تصویر برداری مغزی است. این بیماری درمان قطعی ندارد، اما قابل کنترل است. در مواردی اگر درمان دارویی اثرگذار نباشد، می‌توان جراحی‌های مغزی انجام داده و از طریق الکترودگذاری در مغز، روند پیشرفت بیماری را کنترل کنیم.

این متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب، درمان‌های غیر دارویی را در کند کردن روند بیماری مؤثر دانست و افزود: انجام ورزش‌های هوازی، قدرتی، شنا، یوگا و دوچرخه سواری باعث کاهش سرعت پیشرفت بیماری می‌شود.

وی گفت: ابتلاء به پارکینسون در مردان اندکی بیش از زنان بوده و در جهان بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر به این بیماری مبتلا می‌شوند که این آمار در ایران حدود ۱۵۰ نفر از هر ۱۰۰هزار نفر است.