به گزارش ایرنا، رتینوپاتی دیابتی( DR) شایعترین بیماری چشمی مبتلایان به دیابت است. شبکیه( رتین) در قسمت انتهای کره چشم قرار دارد. نور وارد شده به چشم باعث تشکیل تصویر روی شبکیه می شود. عکس ایجادشده روی شبکیه به علایم عصبی تبدیل می شود و علائم به وسیله اعصاب بینایی به مغز ارسال می شوند. دیابت باعث آسیب به شبکیه و ایجاد رتینوپاتی می شود. رتینوپاتی دیابتی در موارد شدید منجر به نابینایی بیمار می شود. در بیماری رتینوپاتی، رگ های خونی غیر طبیعی جدیدی روی پرده شبکیه رشد می کنند و باعث کاهش بینایی یا نابینایی کامل می شوند.
پژوهشگران جدیدا متوجه شدند با استفاده از نشانگرهای زیستی موجود در چشم میتواند آغاز تغییرات ناشی از بیماری دیابت در چشم که عامل نابینایی است، تشخیص داد.
در این روش با استفاده از هوش مصنوعی ، تصاویر پروضوح به دست آمده از شبکیه چشم با استفاده از الگوریتم های پیشرفته تجزیه و تحلیل می شود و امکان آسیب شبکیه بر اثر دیابت پیش بینی می شود.
پژوهشگران بر این باورند با ترکیب این روش با سایر روش های هوش مصنوعی میتوان اطلاعاتی را در لایه های مختلف شبکیه و بافت های چشم بدست‌آورد و با تجزیه و تحلیل آن توسط الگوریتم ها، بیماری را پیش از وجود تغییرات جدی تشخیص داد.
در رتینوپاتی دیابتیک با آسیب رگ های خونی، جریان خون کافی در اختیار سلول های عصبی شبکیه قرار نمی گیرد و کمبود اکسیژن منجر به مرگ این سلول ها می شود. در این حالت بدن سعی می کند تا با رشد رگ های خونی جدید، این مشکل را حل کند و از طرفی بیماری دیابت باعث می شود رشد عروق خونی به درستی انجام نگیرد و خونریزی کند و به شبکیه آسیب بزند. این آسیب منجر به رشد بافت اسکار در شبکیه می شود و بیمار به مرور زمان بینایی خود را از دست می دهد.
درمان رتینوپاتی
یک روش برای درمانی رتینوپاتی دیابتی، کاهش اکسیژن مورد نیاز برای رشد عروق خونی غیر طبیعی است. در این روش از لیزر برای سوزاندن سلول های عصبی بخش محیطی شبکیه استفاده می شود. از این روش اکسیژن موجود برای اعصاب موجود در بخش مرکزی شبکیه که بخش بسیار مهمتری است، استفاده میشوند و دیگر اعصاب محیطی اکسیژن کافی ندارند.
روش دیگر تزریق داروهایی که باعث کاهش رشد عروق خونی جدید می شود، به چشم بیمار است. یک روش دیگر ماسک نوری چشم است. در این روش به محض خوابیدن بیمار، ماسک به شبکیه نور می تاباند. این روش باعث می شود سلول های میله ای شبکیه غیر فعال شوند. این سلول ها در تاریکی و هنگامی که چشم بسته است فعال می شوند تا در حالت نور کم ، توانایی دید را فراهم کنند. مطالعات نشان می دهد مصرف اکسیژن این سلول ها در شب و نور کم ، دو برابر حالت عادی است. با این کار اکسیژن کافی در اختیار سلول ها قرار می گیرد. بیماران از این روش استقبال نمی کنند چراکه در خواب باعث ایجاد جرقه و فلش می شود و خواب بیمار را مختل می کند.
نتایج این مطالعه در نشریه PLOS One منتشر شده است.
- 13
- 6
