به گزارش مهر، دکتر« وزلی ایلی»، سرپرست تیم تقحیق از دانشگاه واندربیلت تنسی، در این مورد می گوید:« داروهای استاندارد کنونی برای درمان کافی نیستند. علیرغم پیشرفت های درمانی با داروهای رمدسیویر، دگزامتازون و توسیلیزوماب، کاهش مرگ و میر در بیماران بستری کرونایی هم چنان یک نیاز اساسی برآورده نشده است.»
این مطالعه شامل بیش از ۱۵۰۰ بیمار تحت اکسیژن کمکی در ۱۰۱ بیمارستان در ۱۲ کشور در آسیا، اروپا، آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی بود.
بیماران در این مطالعه، یکبار در روز تا ۱۴ روز، بارسیتینیب( که دارای خواص ضدالتهابی است) یا دارونما دریافت کردند. در کنار این روند، درمان استاندارد شامل دگزامتازون و رمدسیویر هم ادامه داشت.
نتایج نشان داد میزان مرگ و میر ۲۸ روزه و ۶۰ روزه در گروه باریسیتینیب ۵ درصد کمتر از گروه دارونما بود و هرچقدر شدت بیماری در بیماران به هنگام ثبت نام در این مطالعه بیشتر بود، کاهش ریسک مرگ بیشتر بود.
ایلی در ادامه افزود:« بیماران کرونایی بستری در بیمارستان، اغلب دچار حالت فوق التهابی شدید میشوند که میتواند منجر به اختلال در عملکرد اندام های مختلف از جمله سندرم پریشانی حاد تنفسی، شوک سپتیک و مرگ شود.»
محققان بر انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه تأکید دارند.
آسیب کلیوی از عوارض طولانی مدت کووید ۱۹
مطالعات جدید نشان می دهد امکان دارد کلیه های اشخاص کرونایی بستری در بیمارستان و حتی افراد مبتلا به موارد خفیف تر این بیماری، در طولانی مدت آسیب ببیند.
به گزارش مهر، پژوهشگران متوجه شدند که ماه ها بعد از ابتلاء به عفونت اولیه، بازماندگان کووید ۱۹ در معرض خطر ابتلاء به انواع مختلفی از آسیب کلیوی، از کاهش عملکرد کلیه تا نارسایی کلیوی پیشرفته، قرار داشتند.
افرادی که به شدت بیمار بودند، بطوریکه نیاز به مراقبت ICU داشتند، در معرض بیشترین خطر آسیب کلیوی بودند.
« پری ویلسون»، سرپرست تیم تحقیق از دانشکده پزشکی ییل آمریکا، در این مورد می گوید:« ما مشاهده کردیم که حتی در افرادی هم که دچار آسیب حاد کلیوی نبودند، بعد از بستری شدن در بیمارستان، این ریسک افزایش آسیب کلیوی مشاهده شد.»
به گفته محققان، مشخص نیست که بروز این عارضه ناشی از تحریک سیستم ایمنی است یا التهاب. و فهم این موضوع نیاز به بررسی های بیشتر دارد.
خبر خوب این است که اختلال عملکرد کلیه از طریق آزمایش خون در مراحل اولیه مراقبت های پزشکی، قابل تشخیص است.
- 18
- 3
