تشخیص سلول های سرطانی با ملخ سایبورگ

اوایل همه گیری کووید ۱۹ دانشمندان تلاش کردند سگ ها را آموزش دهند تا بتوانند کرونا را در انسان تشخیص دهند، نتایج این اقدام نیز قابل پیش بینی بود زیرا این دوست چهارپای انسان تشخیص بیماری از طریق بو کشیدن را آموخت. نتیجه مذکور با توجه به موانع نگهداری و آموزش سگ ها این سوال را برای محققان به وجود آورد که چگونه میتوانند ابعاد این رویکرد را در قبال سلول های سرطانی تغییر دهند؟ پاسخ آن ها ظاهرا استفاده از «ملخ» بوده است.

گفتنی است که محققان دانشگاه ایالتی میشیگان اخیرا موفق به ایجاد یک «سیستم مبتنی بر ملخ جهت غربالگری سرطان» شده اند. این فناوری ملخ هایی را شامل می شود که توسط پروفسور «دیباجیت ساها» و همکارانش از طریق جراحی الکترودهایی در مغز آن ها کار گذاشته شده است.

تشخیص سلول های سرطانی با ملخ (Grasshopper) سایبورگ

این الکترودها میتوانند سیگنال های منتشر شده از دو شاخک ملخ، که سیستم بویایی این حشره هم محسوب می شود را دریافت کنند. محققان در ادامه جهت آزمایش این ملخ ها ۳ گونه متفاوت از سلول های دهانی حاوی سرطان بهمراه یک مجموعه از سلول های سالم را رشد دادند.

آنها همچنین دستگاهی ساختند تا بتوانند به وسیله آن گاز متصاعد شده توسط بافت های سرطانی و سالم را به دام بی اندازند. در مرحله بعدی محققان ملخ ها را وادار به استشمام گازهای دستگاه مذکور کردند که این امر نتایج جالبی به دنبال داشت.

گفتنی است که مغز ملخ ها طی این آزمایشات به هر نوع از بافت های سرطانی واکنش متفاوتی نشان دا و توانست سلول های بیمار را بدرستی تشخیص دهد. نکته جالب توجه اما اینجاست که ملخ های مذکور با خود بافت بیمار تماس نداشتند و بیماری را تنها از طریق گازهای متصاعد شده تشخیص دادند.

ولی با وجود موفقیت آمیز بودن آزمایشات مذکور، بنابر دلایلی به دشواری میتوان گفت که آیا در آینده شاهد حضور این حشرات در کلینیک های غربالگری سرطان (cancer) خواهیم بود یا خیر. اولا که نتایج این تحقیقات هنوز توسط دانشمندان دیگر مورد بررسی کامل قرار نگرفته است.

دوما مشخص نیست که سازمان هایی مانند FDA هیچگاه مجوز استفاده از چنین فرایندی را صادر خواهند کرد یا خیر، همچنین برخی مردم ممکن است استفاده از این ملخ ها را مورد تردید قرار دهند زیرا به گفته پروفسور ساها، حشرات مذکور به لحاظ کارکرد جسمانی در عمل مرده محسوب می شوند و آنها تنها مغز حشرات را زنده نگاه داشته اند.

به هر صورت پروفسور ساها و تیمش در نظر دارند تا پروژه را ادامه دهند. سیستم کنونی آن ها برای کارکرد مناسب به ۶ الی ۱۰ مغز ملخ نیاز دارد و وی امیدوار است الکترودهای جدید نورون های بیشتری را ثبت کنند تا بتوانند بیشترین بهره برداری را از مغز یک ملخ داشته باشند.

در پایان بد نیست به این مورد هم اشاره کنیم که آنها همچنین در پی قابل حمل ساختن این دستگاه نیز هستند تا بتوان آن را در محیط خارج از آزمایشگاه هم مورد استفاده قرار داد.