گروهی از پژوهشگران در آخرین یافته های خود اظهار کرده اند، مصرف بیش از حد مکمل های ویتامین د با بروز بیماری های جدی در افراد مرتبط است.
به گزارش ایسنا به نقل از اس اف، در حالیکه برخی پژوهشگران طی سال های گذشته ارتباط بین مصرف ویتامین د در پيش‌گيري از ابتلا به عفونت را مطرح کرده بودند، ولی اخیرا پژوهشگران با مطالعه بیشتر این موضوع، نتیجه گیری متفاوتی را ارائه و هشدار داده اند که مصرف بیش از حد ویتامین د امکان دارد شما را راهی بیمارستان کند. به گفته پزشکان، مصرف بیش از حد این ویتامین که از طریق نور خورشید و برخی غذاها نیز قابل دریافت است، میتواند مضر باشد.
هیپرویتامینوز د (hypervitaminosis D)، وضعیتی که به علت مصرف بیش از حد ویتامین د ایجاد می شود، در حال افزایش است و این امر میتواند به طیف گسترده ای از مشکلات سلامتی جدّي منجر شود. هایپرویتامینوز اختلالی است که در اثر مصرف بیش از حد یک یا چند ویتامین ایجاد می شود.
این اختلال معمولاً در اثر زیاده روی در مصرف مکمل های غذایی رخ می دهد. هایپرویتامینوز د ناشی از سطح خونی بالای ویتامین د است. زنان، کودکان و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
پژوهشگران این مطالعه، پس از آنکه مرد میانسالی به دلیل هایپرویتامینوز د راهی بیمارستان شد، زنگ خطر توجه به میزان مصرف این ویتامین را به صدا در آوردند. این بیمار علایمی مانند استفراغ، تهوع، درد قفسه سینه، گرفتگی عضلات پا، صدای زنگ در گوش، خشکی دهان (Mouth)، تشنگی، اسهال و کاهش وزن داشت. علائم او به مدت سه ماه ادامه داشت.
این علایم یک ماه بعداز مراجعه به یک متخصص تغذیه که مقادیر زيادي مکمل ویتامین به بیمار تجویز کرده بود، آغاز شده بود. بیمار هرروز بیش از ۲۰ مکمل بدون نسخه مصرف میکرد که بیش از ۸۰ برابر مقدار توصیه شده ویتامین د بود. بیمار ۵۰۰۰۰ میلی گرم ویتامین د مصرف میکرد، اما دوز توصیه شده این ویتامین تنها ۶۰۰ ميلي گرم است. این قرص ها همچنین حاوی مقدار زيادي ویتامین B۹ و امگا ۳ بود که با سایر مکمل های ویتامین، مواد معدنی، مواد مغذی و پروبیوتیک ترکیب شده بود.
بیمار پس از بروز علائم، مصرف را متوقف کرد، ولی همچنان این علایم در وی دیده می شد. آزمایش خون بیمار نشان داد که او هفت برابر مقدار معمول، ویتامین د در بدنش دارد؛ همچنین سطح کلسیم بسیار بالایی داشت و سطح منیزیم نیز کمی افزایش یافته بود. کلیه های بیمار بدرستی کار نمی کردند، اما اسکن ها نشان داد که او سرطان (cancer) ندارد.
این بیمار به مدت هشت روز در بیمارستان بستری شد و مایعاتی دریافت کرد تا پزشکان مواد دارو را از بدنش خارج کنند؛ همچنین داروهایی برای بیمار تجویز شد که معمولاً برای تقویت استخوان ها و کاهش سطح کلسیم در خون او استفاده می شد. دو ماه پس از ترخیص، سطح کلسیم بیمار به حالت عادی بازگشت، ولی میزان ویتامین د در بدن همچنان بسیار بالا بود.
پژوهشگران با انتشار بیانیه ای اعلام کردند، در سطح جهان، روند رو به رشد هیپرویتامینوز د (یک وضعیت بالینی که با افزایش سطح ویتامین D۳ خون مشخص می شود)، وجود دارد. علایم هیپرویتامینوز د میتواند چندین هفته ادامه داشته باشد. این علائم همچنین می توانند متفاوت باشند، ولی بیشتر به دلیل کلسیم بیش از حد در خون ایجاد می شوند. علایمی مانند خواب آلودگی (Drowsiness)، گیجی، بی تفاوتی ، روان پریشی، افسردگی، بی حالی ، کما، بی اشتهایی، درد قفسه سینه ، استفراغ، یبوست، زخم معده، التهاب لوزالمعده، فشار خون بالا، ریتم غیر طبیعی قلب و ناهنجاری های کلیوی از نشانه های آن هستند. بیماری های التهابی چشم، سفتی مفاصل، کاهش شنوایی و ناشنوایی نیز از بیماری های احتمالی هستند.
نتایج یافته های این مطالعه در BMJ Case Reports منتشر شد.
پژوهشگران کانادایی نیز چندي پیش اظهار کرده بودند، آزمایش ژنتیک، نقش ویتامین د در پيش‌گيري از کووید- ۱۹ را رد می کند. بر طبق آزمایش های ژنتیکی این احتمال وجود دارد که ویتامین د در جلوگیری از ابتلا به کووید- ۱۹ بی اثر باشد. مطالعات بالینی نشان داده بود که افزایش سطح ویتامین د ممکن است از فرد دربرابر ابتلا به نوع شدید کووید- ۱۹ محافظت کند. با این وجود این تحقیقات بی نتیجه و گیج کننده بودند.
مقاله ای که چندی پیش توسط گیلام باتلر لاپورت (Guillaume Butler- Laporte) و توموکو ناکانیشی (Tomoko Nakanishi) و همکارانشان از دانشگاه مک گیل کانادا در مجله PLOS Medicine به چاپ رسید، شواهدی ژنتیکی مبنی بر بی اثر بودن ویتامین د در محافظت دربرابر کووید- ۱۹ را نشان می دهد. توانایی ویتامین د در محافظت از ابتلا به نوع شدید کووید- ۱۹ برای متخصصان حوزه ی سلامت موضوع قابل توجهی است، ولی شواهد کمی برای پشتیبانی از این نظریه وجود دارد.
پژوهشگران برای بررسی ارتباط میان ویتامین د و کووید- ۱۹ مطالعه ای تصادفی با استفاده از قوانین مندلی (وراثت) انجام دادند. آنها از ژن هایی که در افزایش سطح ویتامین د مؤثر هستند استفاده کردند.
نویسندگان این مقاله، گونه های ژنتیکی ۴ هزار و ۱۳۴ نفر که مبتلا به کووید- ۱۹ بودند و یک میلیون و ۲۸۴ هزار و ۸۷۶ نفر را که سالم بودند از ۱۱ کشور مورد بررسی قرار دادند تا دریابند وجود ژن های مرتبط با افزایش ویتامین د با شدت کمتر بیماری در فرد ارتباط دارد یا خیر.
نتایج این تحقیقات نشان داد که هیچ شواهدی مبنی بر تأثير سطوح ویتامین د ژنتیکی بر کاهش شدت بیماری وجود ندارد و افزایش سطح ویتامین د خون با استفاده از مکمل امکان دارد نتیجه ای برای کنترل بیماری در بر نداشته باشد.
- 12
- 1
