دانشمندان می گویند هورمونی که هنگام ورزش در بدن ترشح می شود، پارکینسون را در موش ها متوقف کرده است.
به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، یک مطالعه بر روی حیوانات نشان داد که هورمونی به نام آیریسین (irisin) که هورمونی است که در طول ورزش کردن توسط عضلات ترشح می شود، علایم عصبی بیماری پارکینسون را بهبود می بخشد.
این هورمون که در طول ورزش توسط عضلات ترشح می شود، سطح پروتئین سمی مرتبط با بیماری پارکینسون (Parkinson's Disease) را کاهش می دهد. مطالعات امیدوارکننده حیوانی نشان می دهد که می توان درمان های آینده را بر اساس روشی که این هورمون سلامت مغز را بهبود می بخشد، توسعه داد.
در سال ۲۰۱۲، تیمی از محققان دانشکده پزشکی هاروارد یک مطالعه مهم را منتشر کردند که در آن گزارشی از کشف یک هورمون جدید که توسط عضلات در حین ورزش ترشح می شود، منتشر شد. محققان نام این هورمون را آیریسین گذاشتند.
برای چندین سال جامعه علمی بحث میکرد که آیا آیریسین که در ابتدا در موش ها شناسایی شد، واقعاً در انسان وجود دارد یا خیر. در سال ۲۰۱۵ این بحث در نهایت به نتیجه رسید و با تحقیقات جدید مشخص و تایید شد که آیریسین در انسان نیز وجود دارد و توسط عضلات اسکلتی در انسان در حین ورزش ترشح می شود. البته، این منجر به بحث جدیدی در مورد تأثیرات این هورمون بر سلامت انسان شد.
خیلی زود، سرنخ های جالبی در مورد اثرات آیریسین بر مغز به دست آمد، زیرا مطالعات نشان داد این هورمون میتواند از سد خونی مغزی عبور کند و به طور بالقوه فعالیت مفیدی را در هیپوکامپ ایجاد کند. یک مطالعه روی موش ها در سال ۲۰۱۹ نیز نشان داد که افزایش سطح آیریسین در مدل های حیوانی مبتلا به آلزایمر موجب بهبود انعطاف و شکل پذیری مغز و حافظه می شود.
اکنون این مطالعه جدید زمانی شکل گرفت که "بروس اشپیگلمن" یکی از نویسندگان مطالعه اولیه کشف آیریسین در سال ۲۰۱۲ با " تد داوسون" محقق بیماری های عصبی برای بررسی اثرات آیریسین بر بیماری پارکینسون همکاری کرد.
مدت هاست که مشخص شده ورزش برای بیماران پارکینسون فوق العاده مفید است و اغلب، پیشرفت بیماری را کند می کند. بنابراین "داوسون" و "اشپیگلمن" به این فکر کردند که آیا آیریسین میتواند نقش خاصی در بهبود علائم پارکینسون داشته باشد یا نه.
تحقیقات جدید در چندین آزمایش روی موش ها نشان داد که آیریسین می تواند از تخریب نورون های دوپامین مرتبط با بیماری پارکینسون جلوگیری کند. این مطالعه همچنین نشان داد که آیریسین، تجمع آلفا سینوکلئین را که پروتئین هایی هستند که در کنار هم قرار می گیرند و منجر به تخریب عصبی پارکینسون میشوند، کاهش می دهد.
یکی از یافته های جالب در این مطالعه این است که درمان با آیریسین می تواند اثرات پارکینسون را معکوس کند. یک آزمایش حیوانی خاص نشانه های امیدوارکننده ای را ارائه داد که نشان می دهد آیریسین میتواند برخی از جنبه های بیماری را معکوس کند، اما محققان می گویند مطالعات بیشتری برای درک این مکانیسم نیاز است.
محققان در این مطالعه آورده اند: برای هر درمان انسانی در آینده تعیین اینکه آیا آیریسین می تواند پیشرفت پارکینسون را پس از شروع علایم عصبی متوقف کند یا خیر و تعیین اثرات آیریسین در سایر مدل های مبتلا به پارکینسون مهم خواهد بود. با این وجود، نوید قابل توجهی وجود دارد که ممکن است آیریسین به عنوان یک درمان برای این بیماری توسعه یابد.
این که چگونه این روش به یک درمان انسانی منجر می شود، هنوز مشخص نیست. درک بهتر اینکه چگونه آیریسین میتواند آبشار رویدادهای تخریب عصبی که منجر به پارکینسون می شوند را مختل کند، ممکن است به محققان در توسعه پروتئین یا یک ژن درمانی خاص کمک کند. با این حال این یافته ها در کوتاه مدت، سرنخ هایی قوی درباره اینکه چگونه ورزش می تواند به ویژه در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون مفید باشد، ارائه می دهد.
این مطالعه جدید در مجله PNAS منتشر شده است.
- 18
- 3
