تاثیر موثر هورمون اُکسی توسین در بهبود اختلال شناختی در آلزایمر

نتایج یک مطالعه جدید نشان داد که یک مشتق از اُکسی توسین که از طریق مجاری بینی منتقل می شود حافظه را در موش های دارای اختلال شناختی بهبود می بخشد.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، بیماری آلزایمر شکل شایعی از زوال عقل است که با اختلالات شناختی و تغییرات رفتاری مشخص می شود.

گزینه های درمانی فعلی برای آلزایمر محدود به داروهایی است که به مدیریت علایم کمک می کنند.

محققان معتقدند یافته های آن ها میتواند به گزینه های درمانی مفیدی برای بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) در محیط بالینی منجر شود.

در حال حاضر، علت بیماری آلزایمر به طور کامل شناخته نشده است. با این حال، بعضی تحقیقات نشان می دهد که تجمع آمیلوئید بتا در مغز امکان دارد در ایجاد این بیماری نقش داشته باشد.

با این حال، باتوجه به بیانیه ۲۰۲۲ مؤسسه ملی پیری، آلزایمر یک اختلال پیچیده است که ممکن است تغییرات سلولی دیگری را نیز شامل شود. علاوه بر تجمع آمیلوئید بتا، پروتئین هایی از جمله تاو، TDP۴۳ و آلفا سینوکلئین نیز ممکن است یک عامل مؤثر در این زمینه باشند. همچنین، التهاب، ژنتیک، عوامل محیطی و تغییرات عروقی نیز ممکن است نقش داشته باشند.

اکنون، یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه علوم توکیو نشان می دهد که یک مشتق اُکسی توسین، با نفوذ سلولی از طریق مجرای بینی موش های دارای اختلال حافظه، اختلال شناختی جوندگان را معکوس می کند.

اگرچه در این مطالعه از موش ها و نه شرکت کنندگان انسانی استفاده شد، اما یافته ها نشان می دهد که اُکسی توسین میتواند بطور بالقوه اختلالات شناختی مرتبط با بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

اُکسی توسین هورمونی است که مسئول رفتارهای پیوندی و دلبستگی عاشقانه است. از این رو ، اغلب از آن بعنوان "هورمون عشق" یاد می شود. اکسی توسین همچنین نقش مهمی در زایمان و شیردهی دارد.

در مطالعه قبلی توسط محققان دانشگاه علوم توکیو، دانشمندان دریافتند که اکسی توسین میتواند اثرات پپتیدهای آمیلوئید بتا را در هیپوکامپ موش معکوس کند.

با تکیه بر این یافته ها، تیم تحقیقاتی به دنبال بررسی اثرات اکسی توسین در موش های دارای اختلال حافظه ناشی از آمیلوئید بتا بود.

بر اساس این مطالعه، پپتیدهایی مانند اکسی توسین دارای نفوذپذیری ضعیفی در سد خونی مغزی هستند به این معنی که آن ها نمی توانند به راحتی وارد بافت مغز شوند.

بنابراین، این تیم از یک مشتق اکسی توسین حاوی پپتیدهای نافذ به سلول و یک توالی تسریع کننده نفوذ برای آزمایش های انتقال بینی استفاده کردند.

پس از این که موش های تحت درمان با اکسی توسین آزمایش های حافظه فضایی را انجام دادند، دانشمندان دریافتند موش هایی که اکسی توسین را از طریق بینی دریافت کرده اند ، در هر دو تست Y- maze و MWM بهبودهایی در حافظه نشان دادند.