پرخوری شبانه باعث افزایش خطر ابتلا به دیابت و چاقی می‌شود

دانشمندان پی برده اند که چرا اختلال در چرخه خواب و آخر شب غذا خوردن به دیابت و افزایش وزن می انجامد، پیشرفتی که برای رژیم غذایی (diet) و کاهش خواب اهمیت گسترده ای دارد.

مطابق گزارش سازمان بهداشت جهانی (WHO)، نزدیک به یک دهم جمعیت جهان مبتلا به دیابت اند و بیماری های مزمن دلیل مستقیم مرگ ۱.۵ میلیون نفر در سال ۲۰۱۹ بوده است.

در گزارش دبلیواچ او همچنین به این نکته اشاره شده است که حدود دو میلیارد بزرگسال در سرتاسر جهان اضافه وزن دارند و بیش از ۶۵۰ میلیون نفر از آنها تحت‌تأثیر چاقی (Obesity) قرار دارند.

پژوهشگران، ازجمله پژوهشگران دانشگاه نورث وسترن در ایالات متحده آمریکا می گویند درحالی که مطالعه ها نشان داده است که پرخوری به تغییرات در بافت چربی و اختلال در ساعت بیولوژیک بدن ربط دارد، ارتباط دقیق میان زمان غذا خوردن، خواب و چاقی هنوز به درستی شناخته نشده است.

چلسی هپلر، یکی از نویسندگان این مطالعه در بیانیه ای گفت: «زمان غذا خوردن در سلامت سوخت وساز بدن ازنظر مقدار جذب بافت چربی نقش زيادي دارد، اما هنوز از میزان آن آگاه نیستیم.»

مطالعه ای تازه که پیش تر در ماه جاری در نشریه ساینس (Science) منتشر شد، نشان داد که آزاد شدن انرژی بعد از هضم، سازوکاری مولکولی است که از طریق آن ساعت بیولوژیک بدن – ضرباهنگ شبانه روزی- روی افزایش وزن تاثیر می گذارد.

دانشمندان طبق همین مطالعه می گویند روز بهترین زمانی است که بدن با حداکثر توان، انرژی را به شکل گرما دفع می کند.

به گفته پژوهشگران این یافته ها اهمیت گسترده ای دارد، از رژیم غذایی گرفته تا کم خوابی و همین طور نحوه تغذیه بیمارانی که مدتها در بیمارستان بستری اند و به کمک تغذیه ای طولانی مدت نیاز دارند.

جوزف تی باس، نویسنده ارشد این پژوهش در بیانیه ای گفت: «در حیواناتی که تحت رژیم غذایی کافه تریایی سبک غربی – چربی بالا، کربوهیدرات بالا – قرار می گیرند، این ساعت به هم می ریزد.»

دکتر باس توضیح داد: «این ساعت به زمان غذا خوردن فرد حساس است، به ویژه در زمینه بافت چربی و این حساسیت با رژیم های پرچرب از بین می رود. ما هنوز دلیلش را نمی دانیم، ولی این را می دانیم وقتی حیوانات موقعی که باید بخوابند به بیشتر خوردن روی می آورند، چاق می شوند. این پژوهش دلیل اهمیت این مسئله را نشان می دهد.»

دانشمندان در این پژوهش به موش ها رژیم غذایی پرچرب دادند، هم به طور خاص در دوره غیرفعال (روشن) و هم در دوره فعال (تاریک).

آن ها پی بردند موش هایی که در ساعت های روشن غذا خوردند نسبت به موش هایی که در ساعت های تاریک غذا خوردند اضافه وزن بیشتری داشتند.

پژوهشگران عوامل دیگری، ازجمله دما را نیز کنترل کردند و آنرا روی ۳۰ درجه گذاشتند که در آن موش ها مصرف انرژی بسیار پایینی دارند.

دکتر هپلر گفت:« ما فکر می کردیم شاید جایی که موش ها انرژی بیشتری را صرف غذا خوردن در زمان های خاص می کنند، مولفه ای از تعادل انرژی وجود داشته باشد. به همین دلیل است که میتوانند در ساعت های مختلف روز مقدار یکسانی غذا بخورند و سالم تر باشند چون در دوره های فعال غذا می خورند، نه زمانی که باید بخوابند.»

به دنبال این آزمایش، دانشمندان سوخت وساز بافت چربی در موش ها را تجزیه وتحلیل کردند تا دریابند آیا همان اثر مصرف انرژی در این اندام رخ می دهد یا خیر.

آن ها دریافتند موش هایی که ازنظر ژنتیکی گرمازایی- یا توان انتشار گرما از طریق سلول های چربی – در آن ها افزایش یافته بود، جلوی افزایش وزنشان گرفته شد و سالم تر بودند.

پژوهشگران در این مطالعه نوشتند: «موش هایی که در مرحله فعال چرخه روزانه شان (که برای موش شب است) اچ اف دی HFD دریافت کردند، انرژی بیشتری مصرف کردند که ناشی از متابولیسم غذایی برای تولید گرما بود.»

دانشمندان این را نیز دریافتند که مولکول کراتین ممکن است در پس این سازوکار زیربنایی انتشار گرما باشد.

به باور پژوهشگران این یافته های جدید به مراقبت از بیمارانی که طولانی مدت بستری اند کمک می کند، به ویژه در مواردی که بیمار لوله تغذیه ای معده ای دارد.

در مطالعه های قبلی میزان دیابت و چاقی در این بیماران که معمولا شب در خواب تغذیه میشوند، بالا بوده است.

بر اساس این نتایج جدید، دانشمندان گمان می کنند این امر ممکن است به این دلیل باشد که آنها موقع خواب شبانه کمترین مقدار انرژی را آزاد می کنند.

پژوهشگران در این مطالعه نوشتند: «این نتایج به توضیح فواید تغذیه با محدودیت زمانی و اینکه چگونه اختلالدر ضرباهنگ شبانه روزی به اختلال سوخت وساز می انجامد کمک می کند.»