پژوهش ها اولین شواهد مستقیم از ارتباط میان هورمون سروتونین پایین و افسردگی را نشان می دهد.
به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، یافته ها نشان می دهد که کاهش پاسخ سروتونین در بدن میتواند نقش مهمی در ابتلا به افسردگی ایفا کند.
یافته های یک پژوهش تصویربرداری از مغز، بحثی در روانپزشکی را که به اصطلاح فرضیه سروتونین افسردگی نامیده می شود بار دیگر مطرح کرده و نتایج یک پژوهش منتشر شده در ماه ژوئیه را به چالش می کشد که در آن بیان شده « هیچ مدرک روشنی» مبنی بر اینکه سطوح پایین سروتونین مسئول ابتلا به افسردگی است، دیده نمی شود. جدیدترین مطالعه انجام شده که توسط دانشمندان امپریال کالج لندن هدایت شد، نشان می دهد که در افراد مبتلا به افسردگی پاسخ سروتونین کاهش یافته است.
پروفسور اولیور هاوز (Oliver Howes)، روانپزشک مشاور مستقر در کالج امپریال و کینگز کالج لندن و یکی از نویسندگان این مقاله می گوید:این اولین شواهد مستقیمی است که نشان می دهد ترشح سروتونین در مغز افراد مبتلا به افسردگی کاهش می یابد. مردم ۶۰ سال است که درباره این سؤال مباحثه می کنند، اما همه ی نتایج بر اساس اندازهگیری های غیرمستقیم بوده است. بنابراین این یک گام واقعا مهم است.
فرضیه سروتونین از شواهدی متعلق به مغز و نمونه های خون افراد پس از فوت نشات گرفته است که نشان می دهد کمبود سروتونین می تواند در افسردگی نقش داشته باشد. این نظریه مکانیسم بیولوژیکی قابل قبولی را در مورد نحوه اثربخشی داروهای ضد افسردگی، که مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین( SSRIs) هستند، ارائه می کند و به همین دلیل است که گاهی اوقات از این ماده شیمیایی مغز به عنوان «هورمون شادی» یاد می شود.
با این حال، هنوز شواهد قطعی مبنی بر اینکه ناهنجاری های سروتونین علت اصلی ابتلا به افسردگی هستند وجود ندارد و پاسخ به این سوال برای ارائه درمان های بهتر ضروری است. جدیدترین مقاله در این مورد این دیدگاه را تقویت می کند که سروتونین در ابتلا به افسردگی نقش دارد و یک روش جدید تصویربرداری از مغز را نشان می دهد که میتواند راه را برای درک بهتر اینکه چرا داروهای مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین در کمک به حدود ۱۰ تا ۳۰ درصد از بیماران موفق عمل نمی کنند، هموار کند.
هاوز افزود: این نزدیک ترین موردی است که تاکنون توانسته ایم به آن دست یابیم. اندازه گیری این فرستنده ها در مغز افراد زنده سخت است. ما نمی توانیم یک پیپت در آن جا قرار دهیم و نمونه برداری کنیم. این نزدیک ترین موردی است که احتمالاً به آن دست می یابیم. پیپت یکی از ابزارهای آزمایشگاهی است که به منظور برداشتن مقدار دقیقی از مایع در آزمایشگاه از آن استفاده می شود.
در این مطالعه که در مجله "Biological Psychiatry" منتشر شده، ۱۷ بیمار مبتلا به اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی مرتبط با بیماری پارکینسون (Parkinson's Disease) و ۲۰ داوطلب سالم حضور داشتند. از شرکت کنندگان یک پت اسکن یا توموگرافی انتشار پوزیترون گرفته شد که در آن از یک ردیاب رادیواکتیو برای نشان دادن میزان اتصال سروتونین به گیرنده های خاصی در مغز استفاده شده بود. سپس به آنها یک دوز آمفتامین داده شد که باعث تحریک ترشح سروتونین می شود و دوباره مورد اسکن قرار گرفتند. محققان دریافتند پاسخ سروتونین در بیماران افسرده کاهش یافته است.
پروفسور کاترین هارمر (Catherine Harmer)، از دانشگاه آکسفورد، که در این پژوهش دخالتی نداشت، آن را یک یافته مهم توصیف کرد. او گفت: این که آن ها شواهدی برای کاهش ترشح سروتونین پیدا کرده اند ، واقعاً قابل توجه است. هارمر می گوید که تعداد کمی در این زمینه استدلال می کنند که همه افسردگی ها در نتیجه سروتونین پایین ایجاد می شود، ولی این یافته ها با این نظریه که سروتونین ممکن است نقش مهمی در ابتلا به بیماری افسردگی ایفا کند، مطابقت دارد.
سایرین در این مورد بدبین تر بودند. "ایکو فراید" (Eiko Fried)، روانشناس بالینی در دانشگاه لیدن، این سوال را مطرح کرد که آیا نتایج از نظر آماری قوی هستند یا خیر. او گفت: نتیجه گیری های نویسندگان این مقاله با شواهد ارائه شده تناسب ندارد. تحلیل های آماری متناقض هستند و شواهد روشنی برای نظریه سروتونین افسردگی ایجاد نمی کنند.
جوآنا مونکریف (Joanna Moncrieff)، استاد روانپزشکی در دانشگاه کالج لندن که بررسی این مقاله را رهبری کرد به این نتیجه رسیده است که هیچ مدرکی مبنی بر این که عدم تعادل شیمیایی در مغز باعث افسردگی می شود، وجود ندارد. او گفت: این مقاله او را وادار به تجدید نظر در این دیدگاه نمی کند. او به اندازه ی این مطالعه اشاره کرد و گفت: این مطالعه شواهد قانع کننده ای مبنی بر اینکه ناهنجاری سروتونین موجب یا زمینه ساز افسردگی است، ارائه نمی کند.
هاوز گفت که این یافته ها باید تکرار شود و سپس مطالعات بیشتری برای تعیین این که آیا تغییرات سروتونین باعث ایجاد افسردگی می شود یا در نتیجه این اختلال ایجاد می شود ، باید انجام شود. او گفت:این موضوع اهمیت دارد زیرا اگرچه درمانهای فعلی به بسیاری از افراد کمک می کنند، اما برای همه مؤثر نیستند. برای تعداد زيادي از افراد، اولین درمان مؤثر نیست و برخی از افراد نمی توانند هیچ درمان موثری پیدا کنند.
- 14
- 5