شرکت هلندی "Flux Robotics" سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن استفاده کنند.
به گزارش ایسنا به نقل از آی او، کاتتر (Catheter) در پزشکی، یک لوله نازک، معمولا بلند و قابل انعطاف و ساخته شده از مواد دارای کاربرد در پزشکی است که در طیف گسترده ای از توابع دانش پزشکی و بهداشت کاربرد دارد. کاتترها وسیله ای در خدمت پزشکی هستند که می توانند در بدن بیمار برای یک هدف معین استفاده شوند. اخیرا یک محقق سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن بیماران استفاده کنند.
"کریستوف هیونیس" (Christoff Heunis) موسس استارت آپ "Flux Robotics" شخصی بود که ایده توسعه این سیستم را مطرح کرد. امکان پذیر ساختن روش های پزشکی تخصصی در هر نقطه از جهان چیزی است که کریستف هیونیس قصد داشت با تاسیس این استارت آپ به آن برسد. او در طول تحقیقات دکترای خود، سیستمی را توسعه داد که به جراحان اجازه می دهد تا با کمک آهن ربا یک کاتتر قلبی را در بدن قرار دهند.
هیونیس به دلیل داشتن یک تجربه شخصی ناراحت کننده در فکر توسعه این سیستم افتاد چرا که هنگامی که او ۲۰ ساله بود و در آفریقای جنوبی در رشته مهندسی مکاترونیک تحصیل میکرد مادر یکی از بهترین دوستانش سکته (نوع غیر معمول سکته مغزی) کرد و در سراسر آن قاره، فقط دو یا سه جراح مغز و اعصاب بودند که می توانستند به او کمک کنند.
هیونیس رشته مهندسی زیست پزشکی را برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب کرد. او در حین تحصیل، روی توسعه فناوری کار کرد که میتواند به بیماران سکته مغزی در توانبخشی آن ها کمک کند. از آنجایی که فرصت های تحصیلی برای رشته مهندسی زیست پزشکی در مقطع دکتری هنوز در آفریقای جنوبی کم است، هیونیس تصمیم گرفت به دنبال دانشگاه هایی در اروپا باشد. او دانشگاه توئنته هلند را انتخاب کرد ، جایی که تحقیقات دکترای خود را در سال ۲۰۱۷ آغاز کرد. وی گفت: وظیفه من یافتن راهی برای بهبود بهره وری جراحان قلب و عروق از طریق استفاده از فناوری نوآورانه پزشکی بود.
به عنوان نخستین قدم، هیونیس ابتدا آنچه را که در سالن عمل اتفاق می افتد مشاهده کرد. هیونیس گفت: ما بدون هیچ محصولی و هیچ ایده ای به یک بیمارستان محلی رفتیم. اگرچه آزمایشگاه ما در حال تحقیق روی طیف گسترده ای از فناوری های جراحی بود، من می خواستم رویکردی بی طرفانه داشته باشم. من در اتاق عمل با لباس اتاق عمل و دستکش جراحی نشستم و یادداشت برداری کردم.
هیونیس با دقت تمام حرکات و اقدامات جراح را یادداشت برداری کرد. او متوجه چند چیز شد. محققان بسیار از اشعه ایکس برای مشاهده و تصویربرداری سیم های راهنما و کاتترها در بدن استفاده می کردند.
هیونیس گفت: ما می توانیم آن ها را کاهش دهیم زیرا تعداد زیادی عکس گرفته می شود. شما خود را در معرض پرتو یونیزان قرار می دهید و با گذشت زمان از این طریق به سرطان مبتلا شوید. من در آن زمان همچنین در حال بررسی مدت زمانی بودم که جراحان از پرستاران می خواهند ابزار خاصی را به آن ها بدهند.
پرتو یونیزان یا تابش یون ساز (Irradiation) تابشی است که به اندازه کافی انرژی دارد تا الکترون ها را از اتم یا مولکول جدا کند یا به بیانی دیگر آنها را یونیزه کند. تابش یونیزان از ذره های درون اتمی، اتم ها یا یون هایی با سرعت بسیار بالا (سرعتی نزدیک به سرعت نور) یا موج های الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا مانند گاما و ایکس ساخته شده است.
موضوع تحقیق من به موضوعی در مورد تغییر جراحی کم تهاجمی تبدیل شد. دو انتخاب برای جراحی قلب وجود دارد. جراحی قلب باز که به موجب آن جراح کل قفسه سینه را باز می کند. در این روش، بیمار خون زيادي از دست می دهد، خطر عفونت و همچنین زمان بهبودی طولانی وجود دارد. جراحی کم تهاجمی گزینه دیگر است. در این مورد ، جراح از ابزارهای نازک و انعطاف پذیر برای انجام همان عمل از طریق یک برش کوچک بدون نیاز به باز کردن قفسه سینه بیمار استفاده می کند. این روش گرچه برای بیمار بهتر است، اما برای جراح سخت تر است.
این زمانی بود که پدیده جراحی مغناطیسی (magnetic surgery) پدیدار شد. هیونیس به توسعه "سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی" (ARMM) ادامه داد. او یک سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی را برای آزمایش تاثیر استفاده از آهنربا برای هدایت سیم های راهنما ابداع کرد.
در این روش یک آهنربای کوچک در انتهای سیم راهنما نصب شده است. آن سیم بسیار انعطاف پذیر است. با استفاده از آهنربا در خارج از بدن بیمار، میتوانید به سادگی آهنربای داخلی را حرکت دهید و این گونه است که جراح سیم راهنما را به سمت محل مناسب حرکت می دهد.
هیونیس توضیح داد که در یک مطالعه امکان سنجی بر روی آنچه به عنوان فانتوم های سیلیکونی شناخته می شود، هیونیس و تیمش توانستند نشان دهند که ابزارهای کنترل شده مغناطیسی میتوانند سخت ترین چرخش ها را در بدن انسان و در بافت حیوانات انجام دهند. آنها همچنین راهی برای کاهش چشم‌گیر تعداد اشعه ایکس موردنیاز توسعه دادند.
هیونیس در ابتدا قصد نداشت ایده خود را به بازار عرضه کند. او و سایر محققان دانشگاه توئنته در آن زمان پروژه های خود را به جراحان بیمارستان" MST" و مرکز پزشکی دانشگاه خرونینگن نشان می دادند. وی برای آنکه ایده خود را عملی کند با کمک هزینه ای که از شورای تحقیقات هلند (NWO) دریافت کرد، استارت آپی را تاسیس کرد.
این به هیونیس اجازه داد تا اولین کارمند خود را استخدام کند. او همچنین از این بودجه برای توسعه محصولی که به عنوان یک محصول قابل دوام شناخته می شود، استفاده کرد. در عرض شش ماه او توانست یک سیستم متحرک ایجاد کند که جراحان MST توانستند آن را روی فانتوم ها آزمایش کنند. این آزمایش ها نتایج مطلوبی را بهمراه داشت: زمان جراحی در مقایسه با درمان های استاندارد کوتاه تر بود و قرار دادن کاتتر برای جراح قابل کنترل تر بود. آنها اکنون برای مرحله بعدی که آزمایشات بالینی است، آماده هستند.
هیونیس گفت: مشخص نیست که این سیستم چه زمانی وارد بازار خواهد شد. این بستگی به این دارد که ما از کدام مقررات پیروی کنیم. آیا ما گواهینامه آمریکایی را انتخاب می کنیم یا گواهی نامه اروپایی را ترجیح می دهیم؟ آمریکا در حال حاضر قابل پیش بینی تر است. در هر صورت، ظرف سه سال آینده جراح باید بتواند از این سیستم در اتاق عمل استفاده کند.
- 18
- 3
