محققان با بررسی زنجیره «دی ان ای» باکتری های موجود در گرد و غبار اعلام کردند که باکتری ها صدها کیلومتر جابجا میشوند و میتوانند ترکیب شیمیایی محیط زیستی را در مکان های دورتر تغییر دهند.
به گزارش ایرنا از پایگاه خبری «فیز»، زمانی که باد گرد و غبار را از روی زمین بلند می کند، باکتری های چسبیده به آن ها هم سوار بر ذرات گرد و غبار شروع به حرکت می کنند. این باکتری های هوابرد تشکیل دهنده «ایروبیوم» (aerobiomes) هستند و هنگامی که گرد و غبار در جایی دیگر مجدد بر زمین می نشیند، می توانند ترکیب شیمیایی محیط زیستی را تغییر دهند و بر سلامتی انسانها و حیوانات تاثیر بگذارند، هر چند دانشمندان نمی دانند این کار دقیقا چگونه انجام می شود.
دانیلا گات و همکاران وی در یک مطالعه جدید که در نشریه تحقیقات ژئوفیزیکی منتشر شده است اقدام به جمع آوری گرد و خاک هوابرد در زمان های مختلف کردند. آن ها از تعیین زنجیره دی ان ای برای شناسایی ترکیب جامعه باکتریایی در گرد و غبار استفاده کردند در حالی که مدل سازی مسیر نیز منشاء و خاستگاه گرد و غبار (Dust) را مشخص کرد.
این محققان کشف کردند که گرد و غبار از موقعیت های (لوکیشن های) مختلف از جمله آفریقای شمالی، عربستان سعودی و سوریه می توانند جامعه باکتریایی متنوع و گوناگونی را از فواصل چند صد کیلومتر دورتر با خود به همراه آورند. آنها برای مشخص کردن این که باکتری های درون نوعی از ایروبیوم از کجا می آیند، این ایروبیوم را با جامعه های باکتریایی روی سطح برگ درختان، خاک منطقه، آب دریای مدیترانه و همچنین نمونه های خاک در عربستان در نزدیکی سواحل دریای سرخ مقایسه کردند.
ایروبیوم های جمع آوری شده شباهت زیادی به ایروبیوم های جمع آوری شده در عربستان سعودی داشتند که این مساله نشان می دهد که مقدار قابل توجهی از باکتری- در حدود ۳۳ درصد آنها – موجود در هوا می تواند از مکان های دوردست بیاید.
جامعه های باکتریایی روی زمین شباهت کمتری با ایروبیوم نمونه داشتند. با این حال بطور میانگین ۳۴ درصد باکتری ایروبیوم نمونه احتمالا از منشاء خاک بوده و این نشان می دهد که خاک می تواند تعداد قابل توجهی از باکتری را با ایروبیوم مبادله کند. باکتری هوابرد کمتری توسط سطوح گیاهان (۱۱ درصد) و آب مدیترانه و دریای سرخ (۰.۹ درصد) تامین و فراهم شده است.
درک و شناخت این که ایروبیوم ها چگونه بر محیط زیست و سلامتی تاثیر می گذارند، مستلزم این است که دانشمندان بدانند آن ها چه ژن هایی حمل می کنند. از این رو محققان ژن های باکتریایی مشاهده شده در گرد و غبار را با ژن های باکتریایی از سایر محیط زیست های بررسی شده مقایسه کردند.
آن ها دریافتند که بطور میانگین باکتری های گرد و غبار ، حاوی میزان بیشتری از ژن هایی هستند که آلودگی های ارگانیک مانند املاح اسید بنزوئیک (benzoate) را بطور بیولوژیک تجزیه می کنند.
به گفته این محققان، نسبت بالاتر این ژن ها حاکی از وجود آثار گسترده مواد وابسته به تکامل انسان (anthropogenic) بر روی ترکیب و عملکرد جامعه هوابرد دارد.
پراکندگی ژن های مقاوم به آنتی بیوتیک بر اثر (انتشار) گرد و غبار میتواند بر سلامتی انسانها و حیوانات تاثیر بگذارد اما برای آزمایش این که آیا گرد و غبار موجب مقاومت آنتی بیوتیکی در مکان خاص می شود یا خیر، آنالیزهای مشخص مربوط به هر سایت مورد نیاز است.
علاوه بر این، باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک در گرد و غبار ممکن است قابل دوام نباشند. برای آزمایش این مساله، محققان قصد دارند به دنبال «آر.ان.ای» RNA در نمونه های گرد و غبار جست و جو کنند که این نشان دهنده سلول های باکتری های (Bacterium) زنده خواهد بود.
- 16
- 1
