کشف ژنی که با چاقی مرتبط است

غذاهای خوشمزه و پرکالری نه تنها میتوانند باعث اضافه وزن ما شوند، بلکه مشکلات سلامتی متعددی هم به همراه دارند، ولی ژن چاقی چگونه کار می کند؟ دانشمندان دانشگاه «اوزاکا متروپولیتن» ژاپن متوجه شده اند که ژن CRTC1 یا «هم فعال ساز ۱ رونویسی تنظیم شونده توسط پروتئین متصل شونده به عناصر پاسخ دهنده به آدنوزین مونوفسفات حلقه ای» با چاقی در ارتباط است.

به گفته دانشمندان، هنگامی که CRTC1 در موش ها حذف می شود، آن ها اضافه وزن پیدا می کنند و چاق می شوند ، بنابراین عملکرد درست CRTC1 جلوی چاقی (Obesity) را می گیرد. ولی از آنجایی که CRTC1 در تمام نورون های مغز فعالیت دارد، تا به امروز نورون های خاص مسئول سرکوب چاقی و مکانیزم این نورون ها ناشناخته باقی مانده بود.

هم فعال ساز ۱ رونویسی تنظیم شونده توسط پروتئین (Protein) متصل شونده به عناصر پاسخ دهنده به آدنوزین مونوفسفات حلقه ای که با نام TORC1 هم شناخته می شود، پروتئینی است که در انسانها توسط ژن CRTC1 کدگذاری می شود. این پروتئین در شمار کمی از بافت ها مانند مغز و کبد نوزادان و قلب، ماهیچه استخوانی، کبد، غدد بزاقی و بخش های متعددی از سیستم عصبی مرکزی بزرگسالان وجود دارد.

پژوهشگران در ژاپن روی این موضوع مطالعه کردند که چگونه CRTC1 مکانیزم چاقی را سرکوب می کند. آنها روی نورون هایی که گیرنده ملانوکورتین- ۴ (MC4R) را بیان می کنند، تمرکز کردند. محققان فرض کردند که چون جهش های ژن MC4R باعث چاقی می شود، بیان CRTC1 در نورون های بیان کننده MC4R باعث کاهش چاقی می شود.

آن ها برای بررسی تأثیری که از دست دادن CRTC1 در آن نورون ها روی چاقی و دیابت (Diabetes) دارد، روی تعدادی از موش ها کار کردند که در آن ها، بیان CRTC1 بطور عادی بود، البته در آن ها نورون های بیان کننده MC4R مسدود شده بود.

حیواناتی که فاقد CRTC1 در نورون های بیان کننده MC4R بودند، با رژیم معمولی از نظر وزن بدن تفاوتی با موش های گروه کنترل نداشتند. از سوی دیگر حیواناتی که دارای کمبود CRTC1 بودند و پرخوری می کردند، به طور قابل توجهی چاق تر از موش های گروه کنترل بودند و در نهایت با رژیم غذایی (diet) چرب، به دیابت مبتلا شدند.

به گفته پژوهشگران، این مطالعه نقشی را که ژن CRTC1 در مغز بازی می کند و بخشی از مکانیزمی که ما را از خوردن بیش ازحد غداهای پرکالری، چرب و شیرین بازمی دارد، آشکار می کند. دانشمندان امیدوارند این پژوهش باعث شود به درک بهتری از علت پرخوری افراد دست یابند.