همه می دانیم که کاهش وزن طولانی مدت یک نبرد دشوار است. عوامل هورمونی، متابولیک و عصبی که وزن بدن را تنظیم می کنند به این معنی که این وزن بیش از آنکه به اراده بستگی داشته باشد، می تواند یک موضوع زیست شناسی باشد.
به گزارش سیناپرس، در عین حال، ارزش صنعت کاهش وزن جهانی ۲۲۴ میلیارد دلار آمریکا ارزش گذاری شده و قرار است تا سال ۲۰۳۰ به ۴۰۵ میلیارد دلار افزایش یابد.
یکی از ناامید کننده ترین جنبه ها برای بسیاری، تأثیر بازگشت محدودیت کالری است که باعث می شود افرادی که رژیم می گیرند نیمی از وزن از دست رفته خود را در عرض دو سال و حدود ۸۰ درصد آن را پس از پنج سال مجدد به دست آورند. این امر اغلب به عنوان یک شکست شخصی تلقی می شود و می تواند تأثیرات فیزیکی، عاطفی و روانی طولانی مدت داشته باشد.
اخیرا محققان مؤسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک (MPIMR) و دانشکده پزشکی هاروارد تغییر قابل توجهی در مسیرهای عصبی در مغز را شناسایی کرده اند که هنگام رژیم گرفتن اتفاق می افتد و سیگنال های بسیار قوی تری به اعصابی می رسد که واسطه احساس گرسنگی هستند. مهار این سیگنال ها ممکن است به دانشمندان کمک کند تا درمان هایی ایجاد کنند که به افراد در حفظ وزنشان کمک کند.
هنینگ فنسلاو (Henning Fenselau) محقق در موسسه تحقیقات متابولیسم ماکس پلانک که این مطالعه را رهبری می کند، می گوید:مردم عمدتاً به اثرات کوتاه مدت پس از رژیم های غذایی توجه می کنند و می خواستیم ببینیم در درازمدت چه تغییراتی در مغز ایجاد می شود.
برای انجام این کار، محققان موش ها را تحت رژیم غذایی قرار داده و مدارهای مغزی را تحت نظر گرفتند و بر روی نورون های پپتید مرتبط با آگوتی( AgRP) در هیپوتالاموس تمرکز کردند که به کنترل احساس گرسنگی معروف است.
مطالعات قبلی نشان داد که چگونه تحریک این نورون ها منجر به افزایش شدید مصرف غذا می شود. پژوهشگران دریافتند: مسیرهای عصبی به نورون های AgRP زمانی که حیوانات در رژیم غذایی بودند تقویت شده و در آن سطوح تقویت شده باقی می مانند که منجر به بروز سیگنال های گرسنگی شدید می شود که باعث دریافت غذای بیشتر و افزایش سریع تر وزن خواهد شد.
برادفورد لاول (Bradford Lowell) یکی دیگر از محققان از دانشکده پزشکی هاروارد، گفت:این کار درک چگونگی کنترل گرسنگی توسط نمودارهای عصبی را افزایش می دهد. ما قبلاً مجموعه ای کلیدی از نورون ها را کشف کرده بودیم که به طور فیزیکی روی نورون های گرسنگی تاثیر گذارده و آنها را تحریک می کنند. در مطالعه حاضر، متوجه شدیم که ارتباط انتقال دهنده عصبی فیزیکی بین این دو نورون، در فرآیندی به نام پلاستیسیته سیناپسی، با رژیم غذایی و کاهش وزن بسیار افزایش می یابد و این زمینه منجر به گرسنگی مفرط طولانی مدت می شود.
هنگامی که محققان ارتباط بین آن نورون ها را مهار کردند، فعالیت AgRP کاهش یافت و حیوانات پاسخ منظم تری به دریافت غذا داشتند. فنسلائو در خاتمه گفت: این یافته میتواند به ما فرصتی بدهد که اثر بازگشت وزن را کاهش دهیم. در دراز مدت، هدف ما یافتن روش های درمانی است که میتواند به کاهش وزن (Weight Loss) بدن پس از رژیم کمک کند.
شرح کامل این مطالعه در Cell Metabolism منتشر شده است.
- 14
- 3
