یک بررسی جدید نشان می دهد در افرادی که احساس تنهایی نمی کنند، الگوی پردازش مغزی اطلاعات جهن اطراف با دیگر افراد مشابه است، اما هر فردی که احساس تنهایی می کند، اطلاعات جهان اطرافش را به صورت متفاوت و خاص خودش پردازش می کند.
به گزارش همشهری آنلاین به نقل از مدیکال نت نیوز پژوهش های فراوان نشان داده اند که احساس تنهایی میتواند اثر زیانباری بر بهزیستی فرد داشته باشد و افراد تنها اغلب احساس درک نشدن بوسیله دیگران را گزارش می کنند.
پژوهشگران آمریکایی در دانشگاه UCLA در یک بررسی که نتایج آن در ژٰورنال Psychological Scinece منتشر شده است، با ام آرآی کارکردی یا fMRI به ارزیابی مغزهای ۶۶ دانشجوی دانشگاه در هنگام تماشای رشته ای از کلیپ های ویدئویی پرداختند تا تفاوت های پردازش مغزی در آن ها را دریابند. موضوع این ویدئوها از ویدئوهای موسیقی های احساس برانگیز تا صحنه هایی از مهمانی ها و رویدادهای ورزشی متفاوت بود و مجموعه گوناگونی از سناریوهای را برای تجزیه وتحلیل فراهم می آورد.
الگوی پردازش مغزی جهان اطراف در افراد تنها منحصر به فرد است
از افراد شرکت کننده که در سنین ۱۸ تا ۲۱ سال بود پیش از اسکن مغزی خواسته شده بود که پرسشنامه «مقیاس تنهایی UCLA» را پر کنند که میزان احساس ذهنی افراد درباره تنهایی و انزوای اجتماعی را اندازه گیری می کند. بر اساس نتایج پر کردن این پرسشنامه، پژوهشگران افراد شرکت کننده را به دو گروه تقسیم کردند:گروه تنها و گروه «غیرتنها» (افرادی که احساس تنهایی نمی کردند). سپس مغزهای آن ها را در هنگام تماشای ویدئوها با استفاده از fMRI اسکن کردند.
پژوهشگران با مقایسه داده های به دست آمده از این دو گروه دریافتند که افراد تنها نسبت به افراد «غیر تنها» الگوهای پردازش مغزی نامشابه تر و غیرعادی تری (ایدیوسنکراتیک) را نشان می دهند.
این یافته ها از این لحاظ مهم است که نشان می دهد «مشابهت عصبی» (neural similarity) یعنی میزان مشابهت الگوهای فعالیت مغزی افراد متفاوت با یکدیگر با داشتن یک درک مشترک از جهان بوسیله آنها بستگی دارد. این درک مشترک برای برقراری ارتباطات اجتماعی اهمیت دارد. افرادی که از تنهایی رنج می برند، نه تنها شباهت کمتری با الگوی عادی پردازش مغزی جهان در سایر افراد جامعه نشان می دهد، بلکه هر یک از اشخاص تنها به شکلی منحصر به فرد این تفاوت را نشان می دهند. این منحصر به فرد بودن بر احساس انزوا و فقدان ارتباط اجتماعی تأثير می گذارد.
این پژوهشگران می گویند این یافته که افراد تنها نه تنها الگوی متفاوتی از لحاظ پردازش جهان اطراف نسبت به افراد غیر تنها دارند، بلکه از این لحاظ با سایر افراد تنها هم متفاوت هستند، شگفت آنگیز بود. این حقیقت که آن ها نمی ةوانند مشابهتی از این لحاظ با افراد تنها یا غیرتنها داشته باشند، ارتباط اجتماعی را برای چنین افرادی حتی مشکل تر می کند.
چرا فرد تنها دنیا را متفاوت می بیند
اما پرسشی که مطرح می شود این است که این پردازش غیرمشابه و غیرعادی (ایدیوسنکراتیک) در افراد تنها است که باعث احساس تنهایی آن ها می شود یا خود این الگوی پردازش عصبی نتیجه احساس تنهایی است.
این پژوهشگران مشاهده کردند که افراد با میزان بالای احساس تنهایی- حتی در مواردی که دوستان یا ارتباطات اجتماعی بسیار داشته باشند- با احتمال بیشتری پاسخ های مغز غیرعادی یا دور از هنجار (ایدیوسنکراتیک) دارند. این یافته این احتمال را بیشتر مطرح می کند که احاطه شدن با افرادی که دنیا را متفاوت از خود فرد می بینند، یک عامل خطرساز برای احساس تنهایی است، حتی اگر شخص به طور مرتب با آن ها معاشرت اجتماعی داشته باشد.
این بررسی همچنین نشان می دهد که از آنجایی که ارتباط یا عدم ارتباط اجتماعی در طول زمان دچار تغییر و نوسان می شود، این عامل میتواند بر میزانی که فرد جهان اطرافش را بطور دور از هنجار یا ایدیوسنکراتیک پردازش می کند، تاثیر داشته باشد.
این پژوهشگران می گویند می خواهند در آینده به بررسی افرادی بپردازند که گرچه دوستانی دارند و از لحاظ اجتماعی فعال هستند، ولی هنوز احساس تنهایی می کنند. بعلاوه، آن ها به دنبال بررسی موقعیت های معینی هستند که افراد تنها آنها را بطور متفاوت از دیگران پردازش می کنند.
- 15
- 6
