پژوهشگران گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران موفق به طراحی و ساخت زانوی مصنوعی غیرفعال با عملکرد دوگانه برای قطع شدگی بالای زانو شدند.
دکتر رضوان نصیری، عضو هیات علمی گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران در گفتگو با ایسنا، اظهار‌کرد: افراد قطع عضو بخش عمده جامعه ناتوانان جسمی کشور را تشکیل می‌دهند که شمار فراوانی از آنها جانبازان هستند.
او با ابراز تأسف از این که عموم اندام های مصنوعی موجود در کشور یا کیفیت مناسبی در ساخت و طراحی ندارند و یا قیمت گزافی دارند، افزود: از جمله مهم ترین این اندام مصنوعی، زانوی مصنوعی برای افراد قطع عضو بالای زانو است که به شدت برروی نحوه راه رفتن این افراد و عملکرد آن ها تاثیر دارد.
این پژوهشگر گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران، تصریح کرد: در همین راستا این گروه تحقیقاتی در قالب پروژه تحقیقاتی کارشناسی ارشد ایوب داوودی و زین العابدین سلیمانی از سال ۱۳۹۵ شروع به مطالعه در مورد بیومکانیک بدن در هنگام راه رفتن، نقش زانو و نحوه عملکرد زانو در هنگام راه رفتن و در نهایت طراحی یک زانوی مصنوعی مؤثر با هزینه تمام شده پایین کرد.
نصیری افزود: با مطالعه بیومکانیک بدن انسان دریافتیم که زانو در هنگام راه رفتن عملکرد دوگانه دارد، به طوریکه در هنگامی که روی زمین (Stance) است، دارای سختی زیاد و در هنگام تاب خوردن (Swing) سختی پایینی دارد.
او با بیان اینکه بر همین اساس ماحصل این کار تحقیقاتی طراحی یک زانوی مصنوعی غیرفعال جدید با عملکرد دوگانه مشابه زانوی طبیعی بود، گفت: این طراحی بر روی افراد قطع عضو بالای زانو تست شد و در اداره ثبت اختراعات آمریکا نیز با عنوان Passive prosthetic knee در سال ۱۴۰۰ به ثبت رسید.
عضو هیات علمی گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران، توضیح داد: در ادامه تصویری از آزمایش انجام شده برروی یک قطع عضو توسط پای مصنوعی طراحی شده را می بینید. تحلیل های انجام شده عملکرد این زانوی مصنوعی را بسیار مناسب و در رده بهترین زانوهای مصنوعی طراحی شده توسط شرکت های بین المللی ارزیابی کرده اند.
تلاش پژوهشگران دانشگاه تهران برای طراحی اندام مصنوعی هوشمند
همچنین این پژوهشگر گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران، در ادامه از طراحی اندام مصنوعی هوشمند بعنوان پروژه فعلی، خبرداد و گفت: اگرچه تاکنون تحقیقات متعددی در حوزه طراحی و ساخت اندام مصنوعی چون دست و پای مصنوعی انجام شده است، ولی اندام های مصنوعی طراحی شده هیچ یک قابلیت اندام واقعی انسان را ندارند.
نصیری با بیان این که در واقع اندام مصنوعی تنها توسط فرد پوشیده می شوند و هیچ گاه به صورت واقعی به سیستم عصب و عضله فرد متصل نمی شوند، گفت:بنابراین به صورت مستقیم از مغز فرمان دریافت نمی کنند و برای مغز هم فرمان ارسال نمی کنند. بنابراین تا این مهم محقق نشود، اندام های مصنوعی به معنای واقعی قابل مقایسه با اندام واقعی نیستند، حتی اگر ظاهری کاملاً شبیه به بدن انسان را داشته باشند.
او یادآور شد: در پروژه تحقیقاتی فعلی یک گروه با همکاري یک تیم ۱۰ نفره دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه تهران در حال طراحی اندام مصنوعی هستند که بتواند با مغز و سیستم عصب و عضله به صورت مستقیم در تعامل باشد.
عضو هیات علمی گروه هوش ماشین و رباتیک دانشگاه تهران، گفت: هدف طراحی، ایجاد نسل جدیدی از اندام های مصنوعی است که عملکردی بسیار بهتر و با قابلیت های بیشتر و شبیه به اندام واقعی انسان را داشته باشند.
- 9
- 4
