در برخی از بیماران ایست قلبی، فعالیت های مغزی تنها یک ساعت پس از شروع CPR به سطح نرمال بازمی گردد.
در پژوهشی از سوی پژوهشگران دانشکده پزشکی دانشگاه نیویورک، بعضی از بازماندگان ایست قلبی تجربه مرگ شفافی را بعد از این که آگاهی شان را به ظاهر از دست داده بودند توصیف کردند.
کمتر از ۱۰٪ از ۵۶۷ بیمار مطالعه شده پس از دریافت CPR در بیمارستان سلامت خود را برای ترخیص بازیافتند. چهار نفر از هر ۱۰ بیمار زنده مانده درجه ای از هشیاری را هنگام CPR به یاد می آورد که در اندازه گیری های استاندارد خود را نشان نداده بود.
این پژوهش دریافت که در زیرمجموعه ای از این بیماران که از مغز آنها نوار مغزی تهیه شد، در ۴۰٪ آن ها ، فعالیت مغزی حتی یک ساعت پس از شروع CPR از حالت ایستا به حالت نرمال بازگشت.
بازماندگان ایست قلبی همواره گزارش آگاهی بالا و تجربیات واضح و شفافی را داده اند. این گزارش ها عبارتند از درک جداشدن از بدن، مشاهده وقایع بدون درد یا ناراحتی، و ارزیابی معنادار کنش ها و روابط خود.
پژوهش جدید دریافته است که این تجربیات مرگ با رویا، هذیان، توهم یا آگاهی ناشی از CPR متفاوت است.
پژوهشگران فرض کرده اند که مغز درحال مرگ سیستم های بازدارنده طبیعی را جدا می کند. این فرایند جدایی از بازدارنده ها می تواند دسترسی را به ابعاد جدید واقعیت باز کند. برای مثال ، یادآوری تمام خاطرات از کودکی تا مرگ و ارزیابی آن ها از منظر اخلاقی.
با اینکه هدف تکاملی این پدیده همچنان ناشناخته است، این می تواند دری را به کاوش سیستماتیک اتفاقات پس از مرگ در فرد باز کند.
این اولین بار است که یک پژوهش در مقیاس بزرگ نشان می دهد که احیای الکتریکی مغز پس از شروع CPR منجر به یادآوری ها و تغییراتی در امواج مغز می شود که می توانیم آن را عناصر مشترک یک تجربه نزدیک به مرگ بدانیم.
این تجربیات میتوانند نگاهی به ابعاد واقعی اما ناشناخته آگاهی انسان داشته باشند که پس از مرگ پوشیده می شود. همچنین می توان از این یافته ها به عنوان یک راهنما برای طراحی راه های جدید احیای قلب یا اجتناب از آسیب مغزی استفاده کرد.
پژوهشگران در مقاله خود جمع بندی کرده اند که پژوهش ها تا به امروز واقعیت یا معنای تجربیات بیماران و ادعاهای آن ها را در رابطه با مرگ تائید یا رد نکرده اند. آنها می گویند یادآوری تجربه مرگ نیازمند بررسی های تجربی بیشتر است. آن ها قصد دارند آزمایشاتی برای تعیین دقیق تر اجزای زیستی آگاهی بالینی و نظارت بر آثار روان شناختی پس از ایست قلبی پیدا کنند.
- 17
- 1
