به گزارش ایسنا به نقل از اس ای، پژوهشگران عملکرد بیولوژیکی جهش سلول های ایمنی را که قبلاً با بیماری آلزایمر مرتبط بودند، مورد بررسی قرار داده اند و به نظر می رسد یکی از این جهش ها نقش محافظتی در مغز بازی می کند.
با توجه به این که ده ها میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند و ابزارهای درمانی محدودی دارند، ده ها سال زمان و میلیاردها دلار برای مطالعه این بیماری سرمایه گذاری شده است. با این حال هنوز سرسختانه مرموز باقی مانده است.
بنابراین، اندی سای (Andy Tsai) عصب شناس دانشگاه استنفورد و همکارانش، تغییرات مختلفی از ژن فسفولیپاز سی- گاما- ۲( PLCG۲) را در موش ها آزمایش کردند تا مکانیسم ارتباط آن با بیماری آلزایمر (Alzheimer's disease) را که قبلاً شناسایی شده بود، تأیید و ردیابی کنند.
این ژن در سلول های ایمنی میکروگلیای مغز بیان می شود. این سلول ها مهاجمان یا سایر سلول هایی را که در مغز ما به بیراهه رفته اند، شناسایی می کنند و می بلعند.
PLCG۲ در سیگنال دهی بین میکروگلیا و القای پاسخ التهابی نقش دارد و زمانی ایجاد می شود که میکروگلیا با پلاک های مغزی آمیلوئید که یک مشخصه مشترک آلزایمر است، مواجه می شود.
گری لندرث، زیست شیمیدان دانشگاه ایندیانا توضیح می دهد: پاسخ میکروگلیا بر روی نورون ها تأثیر می گذارد که سپس بر ظرفیت یادگیری و شکل گیری خاطرات جدید تأثیر می گذارد.
زمانی که سای و همکارانش این ژن را بطور کامل حذف کردند، موش ها بیشتر در معرض ابتلا به آلزایمر قرار گرفتند.
پژوهشگران مشاهده کردند که میکروگلیا با جهش های PLCG۲ به طور متفاوتی به پلاک های آمیلوئید پاسخ می دهد. آن ها توانایی سلول های ایمنی را برای تغییر و فشرده سازی پلاک ها تغییر می دهند.
یکی از انواع این ژن موسوم به M۲۸L درست مانند یک نابودگر عمل کرد، چرا که میکروگلیای قادر به انجام صحیح وظایف خود را ناتوان کرد.
پژوهشگران در مقاله خود نوشتند: آنها نمی توانند به طور موثر یک پاسخ قوی به آمیلوئید رسوب شده بسیج کنند.
اما نسخه دیگری از این ژن موسوم به P۵۲۲R با افزایش فعالیت پروتئین PLCG۲ توانست حافظه ی فعال موش های آسیب دیده از مدلی از بیماری آلزایمر را حفظ کند.
سای و همکارانش گمان می کنند که با اجازه دادن به میکروگلیا برای کاهش موثرتر پلاک ها، این جهش راه را برای انتقال دهنده های عصبی برای رسیدن به اهداف خود در مغز موش هایی با ویژگی های مشابه آلزایمر باز می کند.
این نظریه برای تأیید نیاز به آزمایش های بیشتری دارد. در حالیکه این جهش محافظتی در انسان دیده شده است، هیچ داده ای فراتر از ارتباط ژنتیکی بین M۲۸L و آلزایمر در انسان وجود ندارد، زیرا به نظر می رسد این جهش، نادر است. اما این مطالعه جدید با یافته های اخیر مبنی بر اینکه آلزایمر یک بیماری ایمنی است و پلاک های آمیلوئید به خودی خود عاملی نیستند که عملکرد نادرست ایجاد کنند، مطابقت دارد.
سای و همکارانش نتیجه گیری می کنند که به طور کلی، این نتایج نشان می دهد که «ارتقای یک پاسخ میکروگلیال محافظ عصبی به آسیب شناسی آمیلوئید میتواند پیشرفت بیماری آلزایمر را محدود کند».
این پژوهش در مجله Immunity منتشر شده است.
- 19
- 2
