تحقیقات جدید نشان می دهد تنهایی امکان دارد افراد را در برابر بیماری پارکینسون آسیب پذیر کند.
به گزارش مهر به نقل از مدیسن نت، در بین بیش از ۴۹۰ هزار نفر در بیوبانک انگلستان که تا ۱۵ سال تحت نظر بودند، به نظر میرسد که تنهایی احتمال تشخیص بیماری پارکینسون (Parkinson's Disease) را تا ۳۷ درصد افزایش می دهد.
«آنجلینا سوتین»، محقق ارشد از دانشگاه ایالتی فلوریدا، گفت: «ارتباط بین تنهایی و بروز بیماری پارکینسون به دلیل عوامل خطر ژنتیکی، بالینی یا رفتاری مشترک نبود.»
او تاکید کرد:« ما پی بردیم که بین تنهایی و ابتلاء به بیماری پارکینسون ارتباط وجود دارد، نه این که تنهایی باعث بیماری پارکینسون می شود.»
سوتین پیشنهاد کرد که عوامل متعددی امکان دارد با اینکه چرا تنهایی ممکن است خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را افزایش دهد مرتبط باشد.
او ادامه داد: «ما دریافتیم که مسیرهای رفتاری و بالینی بخش کوچکی از ارتباط را تشکیل می دهند. این ارتباط میتواند به دلیل سایر عوامل رفتاری و بالینی باشد که ما در نظر نگرفتیم. همچنین ممکن است مسیرهای متابولیک، التهابی و عصبی و غدد درون ریز وجود داشته باشد.»
سوتین گفت: «بنظر میرسد تنهایی با سلامت کلی بدتر مغز مرتبط است ، که شاید به خاطر التهاب بیشتر یا سایر فرآیندهای تخریب کننده عصبی باشد و لزوماً مختص بیماری پارکینسون نیست.»
او توضیح داد: «ممکن است تنهایی مغز را بیشتر مستعد تخریب عصبی کند، که برای برخی افراد میتواند منجر به بیماری آلزایمر و برخی دیگر به بیماری پارکینسون شود.»
برعکس، داشتن ارتباط اجتماعی ممکن است خطر ابتلاء به بیماری پارکینسون را کاهش دهد. سوتین گفت: «ما این ارتباط را در مطالعه فعلی آزمایش نکردیم، ولی بله، تصور می شود که ارتباط اجتماعی نقش محافظت کننده داشته باشد. تحقیقات بیشتری برای بررسی این سوال نیاز است.»
به گفته محققان، تنهایی ممکن است منجر به احساس استرس یا ناراحتی روانی بیشتر شود که میتواند منجر به آسیب پذیری مغز شود.
از سوی دیگر، فعالیت بدنی مغز را سالم نگه می دارد و همین را می توان در مورد فعالیت ذهنی نیز گفت.
- 13
- 2
