به گزارش ایسنا، پژوهشگران دانشگاه تورنتو دریافته اند که اسید پالمیتیک که یکی از رایج ترین چربی های موجود در شیر انسان، گوشت و محصولات لبنی توسط کبد ساخته می شود و به مغز در حال رشد فرستاده می شود.
پالمیتیک اسید (Palmitic acid) یک اسید چرب اشباع شده است که رایج ترین اسید چرب اشباع شده موجود در حیوانات، گیاهان و میکروارگانیسم هاست. شکل ظاهری این ترکیب، بلورهای سفید است. نام پالمیتیک از پالم (نخل) مشتق شده است، هر چند این ترکیب در بسیاری از جانوران، گیاهان و باکتری ها نیز یافت می شود. این اسید جزء اصلی روغن میوه نخل های روغنی (روغن نخل) است که تا ۴۴ درصد کل چربی های آنرا تشکیل می دهد. گوشت، پنیر، کره و سایر محصولات لبنی نیز دارای اسید پالمیتیک هستند که ۵۰ تا ۶۰ درصد کل چربی آنها را تشکیل می دهد.
به نقل از ام ای، یافته های پیش بالینی بر اهمیت اسید پالمیتیک برای سلامت مغز تاکید و به نیاز به تحقیقات بیشتر در مورد کاهش سطح آن در شیرخشک نوزاد اشاره می کند. گامی که برخی تولیدکنندگان اخیرا برای کاهش هزینه ها و محدود کردن برداشت درختان نخل که منبع اصلی اسید پالمیتیک هستند، انجام داده اند.
ریچارد بازینت، پژوهشگر اصلی این مطالعه که استاد و سرپرست علوم تغذیه در دانشگاه کالیفرنیاست، گفت: وقتی سطح اسید پالمیتیک را در رژیم غذایی (diet) موش های در حال رشد تغییر دادیم، هیچ تاثیری بر مغز آنها نداشت. این نتیجه شگفت انگیز بود، زیرا زمانی که شما یک لیپید را در رژیم غذایی کاهش می دهید، معمولاً سطح آن در مغز کاهش می یابد، ولی در اینجا کبد توانست تولید را تنظیم کند تا اطمینان حاصل شود که مغز با وجود تفاوت های شدید در دریافت از رژیم غذایی ، به اندازه کافی آن را دریافت می کند.
همانطورکه گفته شد، اسید پالمیتیک یک چربی اشباع است که به طرق مختلف از سلامت مغز در طول عمر (Longevity) حمایت می کند. این اسید به ساختار و عملکرد غلاف میلین کمک می کند که اتصالات عصبی را عایق می کند و به عنوان پیش ساز مولکول هایی عمل می کند که التهاب را تنظیم و سیگنال رسانی سلولی را تقویت می کنند.
دانشمندان مدت هاست می دانند که انسان ها و سایر پستانداران می توانند اسید پالمیتیک را از غذا دریافت کنند یا آن را در فرآیندی به نام «de novo lipogenesis» تولید کنند که عمدتا برای سنتز آن به گلوکز نیاز است. اینکه بدن در رژیم غذایی و در مراحل مختلف رشد و بلوغ به کدام منبع وابسته است، بسیار کمتر شناخته شده است.
بازینت گفت: یافته های این مطالعه اهمیت اسید پالمیتیک را برای سلامت مغز در تمام مراحل، به ویژه در طول رشد، هنگامی که بنظر می رسد نیاز به چربی بالاترین نیاز است، برجسته می کند.
بازینت می گوید: جالب است که اگرچه مغز می تواند اسید پالمیتیک بسازد، اما کبد (Liver) توزیع آنرا تنظیم می کند.
مکنزی اسمیت، نویسنده ارشد این مطالعه و دانشجوی دکترا در آزمایشگاه بازینت می گوید: این نتایج باید تولیدکنندگانی را که به دنبال کاهش میزان اسید پالمیتیک در شیر خشک نوزاد هستند، متوقف کند.
وی افزود:این امکان وجود دارد که ما بتوانیم سطوح این اسید را در فرمول شیر خشک کاهش دهیم که می تواند تاثیر اکولوژیکی مثبتی داشته باشد، اما ما هنوز از اثرات بالقوه سلامتی آن چیزی نمی دانیم. آیا وقتی کبد این قدر از آن تولید می کند پیامدهایی برای رفتار یا رشد وجود دارد؟ آیا ممکن است اثرات منفی برای کبد داشته باشد؟
اسمیت همچنین خاطرنشان کرد که حتی در موش هایی که کمترین مقدار اسید پالمیتیک را از طریق رژیم غذایی دریافت کرده اند ، سطوح چربی همچنان بالاتر از آن چیزی است که برخی از تولیدکنندگان شیر خشک به دنبال آن هستند. به گفته وی، این اختلاف به نیاز به مطالعات پیش بالینی بیشتر و همچنین تحقیقات در انسان می افزاید.
پژوهشگران برای کشف منبع اسید پالمیتیک در مغز موش های در حال رشد، از روش جدید ایزوتوپ کربن استفاده کردند. ایزوتوپ ها نسخه های متفاوتی از یک عنصر شیمیایی هستند که جرم آن ها کمی متفاوت است. پژوهشگران برای مطالعه خود از تفاوت های طبیعی در نسبت ایزوتوپ های کربن در محیط استفاده کردند که بر اساس نحوه جذب کربن توسط گیاهان در فتوسنتز است.
اسمیت می گوید: بیشتر گیاهان از مسیر یکسانی برای تثبیت کربن جو استفاده می کنند و نسبت کربن یکسانی دارند، اما قندهایی مانند ذرت و نیشکر که کبد برای تولید اسید پالمیتیک از آنها استفاده می کند نسبت متفاوتی دارند.
به گفته وی، نسبت کربن کاهش یافته در مغز موش ها منبع غذایی اسید پالمتیک را نشان می دهد، در حالی که فراوانی آن در بدن نشان دهنده de novo lipogenesis است.
پژوهشگران توانستند این نشانه ها را در مراحل مختلف رشد موش ها ردیابی کنند تا مشخص کنند کبد منبع اصلی اسید پالمیتیک در مغز در حال رشد است. آن ها این یافته را با مشاهده تغییرات ژنتیکی تایید کردند.
این رویکرد، فرصت های تحقیقاتی جدیدی را فراهم می کند. اسمیت می گوید:برخلاف ردیاب های رادیواکتیو سنتی که بسیار گران هستند، این تکنیک جدید امکان طراحی مطالعاتی مقرون به صرفه و طولانی مدت را فراهم می کند.
پژوهشگران آزمایشگاه بازینت اکنون از همین روش در بافت مغز انسان بالغ استفاده می کنند تا بر اساس یافته های این مطالعه این موضوع را بررسی کنند. بازینت می گوید این روش می تواند راه جدیدی برای اندازه گیری و ردیابی منابع غذایی سایر چربی ها و مواد مغذی ارائه دهد.
وی در پایان گفت: پژوهشگران تغذیه اغلب به افرادی که میزان غذای مصرفی خود را گزارش می دهند ، تکیه می کنند که می تواند منجر به داده های غیر قابل اعتماد شود. برای مثال ، برای ردیابی منبع و مقدار قندهای افزوده شده ، این مشکلات به طور بالقوه می تواند با این نوع فناوری مشخص شود. این روش می تواند برای علم تغذیه بسیار مفید باشد.
این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.
- 16
- 4
