به گزارش ایرنا از ساینس دیلی، اغلب محققان معتقدند تا میانه قرن حاضر باکتری‌ها با آنتی‌بیوتیک‌های موجود سازگار می شوند و این داروها اثر خود را از دست می‌دهند. شاید مشکل در اینجا باشد که آنتی بیوتیک ها در اصل برای مقابله با عفونت‌های بسیار خطرناک مثل سپسیس تولید شدند که در آن‌ها هر لحظه دیر رسیدن یک داروی موثر به بدن می‌تواند خطر مرگ بیمار را به دنبال داشته باشد.
فرآیندهایی که موجب بروز مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک ها می‌شود، در چنین بیماری‌هایی در مقایسه با عفونت‌های ضعیف‌تر مانند سینوزیت و برونشیت کمتر رخ می‌دهد. این درحالی است که ۹۰ درصد از موارد تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان چنین عفونت‌های خفیفی است و همین موضوع یکی از عوامل اصلی مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها محسوب می‌شود. باکتری‌هایی که از فرایند درمان این نوع عفونت‌های خفیف جان سالم به در می‌برند، قوی تر شده و در تعداد زیاد تکثیر می‌شوند تا ارتشی از باکتری‌های مقاوم را تشکیل دهند.
یکی از پیامدهای نامطلوب استفاده نابه‌جا از آنتی بیوتیک‌ها این است که این داروها معمولا علاوه بر باکتری‌های بیماری زا به باکتری‌های کم‌خطر دیگری که وجود آن‌ها در بدن مفید است و همچنین برخی از آنزیم‌ها حمله می‌کنند و آن‌ها را از بین می‌برند ولی تعدادی از باکتری‌های بیماری‌زا زنده می‌مانند و فضای کافی برای تکثیر به دست می آورند.
بر اساس این تحقیقات یک راهکار مناسب برای جلوگیری از مقاومت در برابر آنتی بیوتیک این است که آنتی‌بیوتیک ها تنها در موارد جدی تجویز شوند و برای درمان سایر عفونت‌های خفیف و متوسط از روش‌های درمانی جایگزین استفاده شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه PLOS Biology منتشر شده است.
- 13
- 2
