افشاگری تازه روحانی از شرایط عجیب توافق برجام که از دست رفت

به گزارش انتخاب، او با بیان اینکه تمام تلاش ما این بود که دولت سیزدهم بتواند با مشکلات کمتری کار را شروع کند، اظهار داشت: من امیدوار بودم که مساله برجام در اسفند ۹۹ یا فروردین ۱۴۰۰ حل شود تا دولتی که بر سر کار می‌آید، دچار این مشکل بزرگ نباشد. برای احیای برجام همه چیز تمام شده و آماده بود. حتی موفق شدیم از طرف‌های مذاکره امتیاز خروج سپاه پاسداران از فهرست گروه‌های تروریستی و لغو تحریم دفتر رهبری و نهادهای مربوط به ایشان را بگیریم که وقتی آن را به مقام معظم رهبری گزارش دادم، ایشان خیلی خوشحال شدند. اما متاسفانه این امکان فراهم نشد.

رئیس‌جمهور سابق کشورمان افزود: ما واکسن کرونا به اندازه کافی آماده کردیم و رقم بالایی را سفارش دادیم. علاوه بر آن معادل ۴۰۰ همت اسکناس ارز در بانک مرکزی در اختیار این دولت گذاشتیم. طرح‌های ۹۵ تا ۹۸ درصد آماده افتتاح را برای دولت سیزدهم به جای گذاشتیم. دولت تا دی‌ماه می‌توانست همه این طرح‌های‌ بزرگ را افتتاح کند. راه‌آهن زاهدان به خاش و چابهار به ایرانشهر آماده افتتاح بود. فاز اول طرح بسیار بزرگ خط لوله گوره–جاسک که رهبری فرمودند استراتژیک‌ترین طرح است، عملیاتی شد که می‌تواند ۳۰۰ هزار بشکه نفت صادر شود اما آن را تعطیل کردند و فاز ۳ هم دنبال نمی‌شود. بزرگترین طرح انتقال آب از خلیج فارس به کویر اجرا شد و به سیرجان، اردکان و یزد رسید ولی حالا دنبال نمی‌شود. در ۵ ماه آخر دولت دوازدهم ۶۸۸۵۵ طرح مهم را افتتاح کردیم به ارزش ۸۱۵۱۲۷ میلیارد تومان که به غیر از افتتاح طرح‌ها توسط وزرا و استانداران بود. سابقه ندارد که در هفته‌های آخر یک دولت این همه طرح مهم افتتاح شود.

دکتر روحانی اظهار داشت: ما در آغاز کار دولت یازدهم شرایط بسیار سختی داشتیم اما در سایه امید و اعتماد مردم و قبل از اینکه طرح‌های دولت آغاز شود، شرایط بهبود حاصل کرد. نرخ دلار در اواخر سال ۹۱ حدود ۳۹۰۰ تومان بود اما در بهمن و اسفند ۹۲ به ۲۷۰۰ تومان رسید. پس از ۹ ماه تورم نقطه به نقطه از ۴۵ درصد به ۱۴ درصد رسید، یعنی ۳۱ واحد درصد کاهش پیدا کرد که بی‌نظیر بود. تورم خوراکی‌ها در اردیبهشت ۹۲ ماهانه ۶.۹ درصد بود و در اردیبهشت ۹۳ به ۱.۸ درصد رسید.

رئیس‌جمهور سابق افزود: حالا با اینکه گفته می‌شود حاکمیت یکدست شده، انتظار می‌رود مشکلات زیادی حل شود. البته باید دید منظور از حاکمیت یکدست چیست و آیا می‌تواند مفید باشد؟ چون قوه قضائیه که باید بی‌طرف باشد، پس لابد منظور از حاکمیت یکدست، دولت و مجلس است. انشاءالله که برای صداوسیما و ائمه جمعه و نیروهای مسلح هم فرق نمی‌کند که چه دولت یا مجلسی سر کار باشد. در اصل باید ملت و حاکمیت یکدست شوند نه قوای حاکمیت. اگر ملت و حاکمیت یکدست شدند، مشکلات حل می‌شود. دولت قوی نمی‌تواند کاری کند، جامعه قوی می‌تواند مشکلات را حل کند، آن هم با همراهی یکدیگر.

او با ابراز نگرانی نسبت به بروز اختلافات در جامعه گفت: در این ۴۴ سال همه تلاش‌ها بر این بود که فاصله‌ها کم و وحدت اجتماعی تقویت شود؛ وحدت بین اقشار مختلف مردم با هر مذهب و عقیده و سلیقه‌ای. امروز اما مساله از شکاف اجتماعی گذشته و تبدیل به تنازع اجتماعی شده است. نباید گذاشت در جامعه دودستگی و چنددستگی ایجاد شود و یک جمعیت به جمعیتی دیگر یا صاحبان یک تفکر به تفکری دیگر متعرض شوند. حضرت امیرالمؤمنین(ع) در دوره حکومت، قصد داشت برخی انحرافات آشکار را اصلاح کند اما سکوت کرد چون نگران بود در جامعه و حتی در صفوف لشکریان خودش اختلاف ایجاد شود.

دکتر روحانی با تاکید بر اینکه باید توجه کنیم جامعه عوض شده است، افزود: اکثریت قاطع جامعه، جوانانی هستند که در ۴۰ سال گذشته به دنیا آمده‌اند. این نسل جدید و جوان، فرهنگ خود، زبان خود و خواسته‌های خود را دارد. دنیای اطراف خود را می‌بیند و مقایسه می‌کند. ما نمی‌توانیم با زبان تحکم با آنها سخن بگوییم. آنها برای مشارکت، باید قانع شوند. باید انگیزه پیدا کنند. باید ببینند که رأی و نظر آنها مهم و محترم است. راه همراه کردن جوانان، دورباش و کورباش نیست. زبان تازیانه در این عرصه کارساز نیست. جوانان باید امکان تغییر را ببینند تا سرمایه کار و ابتکار خود را به میدان بیاورند. خطر بزرگ فرار مغزها تنها با ایجاد زمینه جذب و امید به اثرگذاری، از سر کشور دور می‌شود. میدان را باید برای جوانان باز کرد تا بمانند و بسازند.

او تاکید کرد: امیرالمؤمنین(ع) فرمود اگر به مردم ظلم شود و مردم از حاکمیت فاصله بگیرند، اخْتَلَفَتْ هُنَالِکَ الْکَلِمَةُ، جامعه دچار اختلاف و پراکندگی می‌شود، فریبکاری در دین آغاز و نشانه‌های تجاوز و ظلم پدیدار می‌شود. در آن شرایط خوبان خوار و خانه‌نشین و بدان و اشرار بر مردم حاکم می‌شوند. باید راه برای حضور و مشارکت آنها فراهم شود. این مملکت به همه ایرانی‌ها تعلق دارد؛ مگر می‌شود یک جمع بگوید من به بقیه نیاز ندارم. حاکمیت باید دستان خودش را به سمت پیران خردمند و باتجربه و جوانان اندیشمند و پرابتکار دراز کند و از آن‌ها راه‌حل را بخواهد. تنها راه اصلاح و خروج ما از مشکلات، رجوع به مردم و طلب یاری از آنهاست، جز این راهی نیست.