سفارشی علوی که این روزها از دهانی شنیده نمی‌شود! | آیا معترضان از «ابن ملجم مرادی» ظالم‌تر هستند؟

حجت‌الاسلام احمد حیدری در یادداشتی در سایت انصاف نیوز نوشت:

چند روز پیش یادداشتی دلسوزانه با عنوان «دین مُرد یا …» نوشتم که به مذاق جماعتی خوش نیامد و آن را مانند دیگر دلسوزی‌های این ایام، «آب ریختن به آسیاب دشمن» تفسیر کردند که خود این تصور در مورد دلسوزی‌ها، بهترین دلیل بر فهم وضعیت مرده یا زنده بودن دین در جامعه است.

متأسفانه در این ایام جماعتی کثیر [که تعدادشان را فقط خدا می‌داند] از معترضان خیابان‌ها، دانشجویان دانشگاه‌ها و دیگران از زن و مرد و دختر و پسر بازداشت شده و در شرایطی نامعلوم به سر می‌برند. همه این‌ها حتی آنان که به یقین مرتکب جنایت شده و با ادله قطعی جنایتشان ثابت شدنی است، الآن اسیر هستند و مستحق ترحم و احسان؛ ولی متأسفانه می‌بینیم مسئولان و همفکرانشان همدیگر را فقط به شدت و قاطعیت در برابر این معترضان سفارش می‌کنند! و دریغ از این که مسؤولی از مسؤولان نظام نه به مهر، محبت و عطوفت بر بازداشت شدگان؛ بلکه حتی به رعایت دقیق حقوق قانونی آنان سفارش، تأکید و توصیه کند و حال آن که در حکومت علوی فردی از «خوارج برانداز» در ملأ عام به امام بددهنی کرد و اصحاب به او یورش بردند تا به حسابش برسند و جانش را بگیرند ولی امام بر آنان فریاد زد که این فرد دشنامی داده و شما حداکثر حق دارید – اگر نمی‌بخشید و نادیده نمی‌گیرید –  دشنامش را به او بازگردانید.(نهج البلاغه صبحی صالح/۵۵۰)

«ابن ملجم مرادی» مسلحانه امام را ترور کرد و با شمشیر زهر داده شده و کشنده، بر فرق امام کوبید و او را به بستر مرگ انداخت. مسلمانان او را دستگیر کردند و تحویل دادند و امام ضمن این که به فرزندش امام حسن سفارش کرد به اسیر خود احسان، نیکی و محبت کند،(تنزیه الانبیاء/ ۱۶۶) فرمود اگر من از این ضربت بهبودی یافتم، که خود صاحب حق هستم و عفو سبب نزدیک شدنم به خدا؛(نهج‌البلاغه/ ۳۲۸) و اگر مُردم و خواستید قصاص کنید؛ فقط حق زدن یک ضربت دارید و مبادا با این بهانه که «امیر مؤمنان کشته شده»؛ حمام خون راه بیندازید و مبادا بعد از کشتنش، بدنش را قطعه قطعه کنید که رسول خدا از قطعه قطعه کردن «سگ هار» هم نهی می‌کرد.

اگر نام امام علی بر تارک تاریخ انسان، اسلام و شیعه می‌درخشد، بیش از آن که مدیون شمشیر، شجاعت و قاطعیت حضرت باشد، مدیون مهر، محبت، عفو و عطوفت ایشان بود و شهریار به حق سروده:

«به جز از علی که گوید به پسر، که قاتل من

چو اسیر توست اکنون، به اسیر کن مدارا؟»

کسانی که این ایام دستگیر می‌شوند، نه «براندازانی وابسته به دشمن خارجی» که به یقین معترضانی خشمگین از فرزندان همین آب و خاک هستند که نه تنها در این سالیان، از آنان دلجویی نشده بلکه به صورت‌های مختلف رانده شده و بر کوره خشم آنان دمیده شده و حالا هم همان گونه که بارها گفته‌ام، مثلث شوم «۱. معترضان جاهل و خشمگین، ۲. نفوذی‌های کانون‌های سرکوب‌طلب و ۳. نفوذی‌های دشمن خارجی» که کشور را ناامن و در آشوب می‌خواهند، دست به دست هم داده و کشور را به سوی برادر کشی سوق می‌دهند و خواه نیروی امنیتی، بسیجی و انتظامی کشته شود خواه جوانان معترض و خشمگین، در هر حال دشمنان دانا را روز شادی است! و به قول معروف «ز هر طرف که شود کشته، سود اینان است».

در این ایام بر همه دلسوزان و در درجه بالاتر بر مسئولان کشور است که بر این آتش فتنه آب مهر و محبت بریزند و آن را به آرامش سوق دهند و باید بدانند که معترضان دستگیر شده حتی بر فرض اغتشاشگر و ظالم به نظام و مردم بودن، از «ابن ملجم» که به کشتن امام معصوم شمشیر کشیده بود، ظالم‌تر نیستند و بالاخره امروز اسیرند. وقتی امام علی نسبت به ابن ملجم اسیر، به احسان و مهربانی توصیه می‌کنند، سزاوار است از جانب مسئولان حداقل توصیه اکید به رعایت حقوق بازداشت شدگان شده و بر همه بازداشت‌گاه‌ها نظارت و رسیدگی دقیق شود که این اقدام در آرام شدن خشم معترضان و جمع شدن اعتراضات تأثیر به سزایی خواهد داشت. به امید آن که گوشی برای شنیدن باشد.