قربانی ضرب و شتم جنجالی در نازی‌آباد چه کسی است؟

به گزارش فراز، یکی از کاربران شناخته شده شبکه‌های اجتماعی فارسی زبان با انتشار فیلم جدیدی نوشته که این فیلم را به انضمام یک پیام با این محتوا دریافت کرده است: «اون شخصی که در اون ویدیوی وحشتناک نازی‌آباد مورد ضرب و جرح ماموران قرار گرفته بود و به صورتش از فاصله نزدیک شلیک شده بود، رفیق منه. اسمش پوریا است. بعد از ۴۰ روز حالش بهتره.»

در این فیلم  تصاویر یک جوان که زخم‌های بسیار دلخراشی بر روی صورت خود دارد منتشر شده و در انتهای فیلم تصاویری است که نشان می‌دهد مدت نه چندان کوتاهی از زمان ایجاد این جراحت‌ها گذشته و زخم‌ها بهبود یافته اند، اما جای آنها به شکل بسیار برجسته و وسیعی روی صورت فرد دیده می‌شود.

نکته مهم موضوع این است که بر اساس این پیام منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، فیلم ضرب و شتم و شکنجه خیابانی یک شهروند در نازی‌آباد حدودا مربوط به بازه زمانی اوایل مهرماه می‌شود. این یعنی آنکه اتفاق رخ داده حدود یک ماه و نیم فاش نشده بوده است.

با توجه به اعلام موضع پلیس برای پیگیری این ماجرا و پیگرد قانونی ماموران خاطی احتمالا باید منتظر اظهارنظر درباره صحت و سقم فیلم جدید هم باشیم. چرا که اولین سوال این است که آیا فیلمی که به تازگی منتشر شده متعلق به همان شهروند شکنجه شده در نازی آباد است یا خیر؟ سوال دیگر اینکه هویت این شهروند چیست؟

تا اینجا حدس زده می شود که نام این فرد پوریا باشد و طبق تصاویر احتمالا در بازه سنی بین ۲۵ تا ۳۰ سال قرار دارد.

اما نکته دیگر ماجرا مسکوت ماند ۴۰ روزه چنین اقدام خشونت‌باری است. این بازه زمانی طولانی یعنی آنکه بعید نیست فیلم‌های مشابه دیگری از رفتارهایی نمونه همین رفتار هم وجود داشته باشند که با تاخیر چند هفته‌ای به دلایل مختلف منتشر می‌شوند. در صورت اثبات این گزاره، وضعیت باید برای پلیس حساسیت برانگیزتر هم باشد. چرا که نشان می‌دهد بخش مهمی از رفتار خشن ماموران به دلیل عدم انتشار همین دست فیلم‌ها در معرض دید مقامات ذی ربط قرار نگرفته است.

به عبارتی در حالیکه برخی ماموران در حال اشاعه رفتارهای خلاف قانون و فرسایش اعتماد عمومی هستند، کلیت پلیس و خصوصا سطوح فرماندهی نسبت به این موضوع آگاهی قطعی ندارد. این آسیبی است که می‌تواند ناخواسته تبعات منفی بسیاری برای نیروی انتظامی، جامعه و امنیت عمومی در پی داشته باشد.

به طور مثال گروهی از ماموران که به صورت جمعی دست به چنین اقدامی زدند، ظرفیت آن را دارند که در موقعیت‌های دیگر نیز این کار را تکرار کنند. پس اگر قرار به پیگیری واقعی باش، منطق حکم می‌کند محل ماموریت‌های بعدی این گروه نیز مورد بررسی قرار گرفته و تحقیقاتی انجام شود تا مشخص گردد آنها اقدام خشونت‌بار آنها محدود به همین یک مورد بوده یا بیشتر؟

یا از جنبه‌ای دیگر قطعا بحث دیه شرعی و قانونی فرد مضروب در این ماجرا نیز مساله‌ای است که باید به آن پرداخته شود.

به هر حال شکی نیست که این موقعیت و موقعیت‌های مشابه همزمان که شرایطی خطیر برای حیثیت نیروی انتظامی و امنیت عمومی جامعه ایجاد می‌کنند، می‌توانند با تدبیر و درایت بستر و بهانه خوبی برای بازسازی‌شان پلیس و افزایش اعتماد عمومی و حتی تزریق آرامش خاطر به جامعه باشند. برای این مهم تنها کافی است که نظارت‌ها و پیگیری‌های قانونی دقیق در پی این حوادث انجام شده  و مصلحت پلیس و جامعه به مصلحت محدود چند مامور خاطی ترجیح داده شود.