به گزارش فراز، کار مقابله با بدحجابی به پلمب پل عابر پیاده رسیده؛ اتفاقی که در مشهد رخ داده و دادستان عمومی و انقلاب مرکز خراسان رضوی هم آن را تائید کرده است. محمدحسین درودی، در نشست خبری روز پنجشنبه، اول تیرماه گفته است: پلمب پل هوایی و جمع آوری فضای کافی‌شاپ‌ها در کمیته عفاف و حجاب تصمیماتی گرفته شده و از آن‌ها سوال کنید.
دادستان مشهد در حالی خبر پلمب پل عابر پیاده در این شهر به دلیل بدحجابی را تائید کرده که کمتر از ۱۲ ساعت قبل از نشست خبری او، خبر یاد شده توسط مدیر روابط عمومی فرمانداری مشهد در گفت‌وگو با خبرگزاری فارس تکذیب شده بود.
فارس شامگاه چهارشنبه درباره این خبر نوشته بود: طی دیروز و امروز، برخی کانال‌های و رسانه‌های فضای مجازی با انتشار تصویری از مسدودشدن پل عابر پیاده ساختمان تجاری آرمیتاژ مدعی شدند پل عابر پیاده که برخی زنان اقدام به هنجارشکنی در آن کرده بودند به دلیل بی‌حجابی پلمپ شده است. موضوعی که مدیر روابط عمومی فرمانداری مشهد آن را رد کرد.
پلمب پل عابر پیاده در مشهد هر چند هنوز بسیار خبر تعجب برانگیزی است اما این دست اخبار در حال عادی شدن هستند. تا قبل از این در نقاط مختلف ایران مکان‌هایی نظیر دریاچه سوادکوه، لبنیات فروشی در مشهد، لنج باری دریاچه هرمز، جشنواره لاله‌های کرج، سرای عامری‌های کاشان و حتی مجموعه حافظیه شیراز تعطیل یا پلمب شده بودند.
به جز اینها روزی نیست که خبری از پلمب یک رستوران، کافه، مرکز خرید و یا کسب و کار مشابه دیگری به بهانه مبارزه با بدحجابی منتشر نشود.
درباره اینکه چقدر این نوع برخورد و پلمب مراکز و کسب و کارهای مختلف، منطبق با قانون و در چارچوب ضوابط و موازین حقوقی است، حرف‌های بسیاری وجود دارد. اکثر حقوقدانان تاکید دارند که چنین کاری هیچ انطباقی با قوانین فعلی کشور ندارد و مشروعیت قانونی این کار زیر سوال است. اما این موضوع را کنار می‌گذاریم و از زاویه‌ای دیگر به ماجرا می‌نگریم.
یکی از شاخصه‌های قانون خوب این است که عرف عمومی جامعه با آن انطباق داشته باشد. اینکه روزانه اخبار متعددی از پلمب مراکز و کسب و کارهای مختلف می‌شنویم و سریال خبرهای مربوط به برخورد با شهروندان بابات مساله حجاب تمامی ندارد، معنایش این است که برداشت رسمی از پوشش استاندارد و میزان اجبار عمومی به رعایت آن و خصوصا روش‌های سلبی در پیش گرفته شده راهی است که به ترکستان می‌رود.
پلمب پل عابر پیاده همانطور که از واکنش عمومی در شبکه‌های اجتماعی قابل ملاحظه است بیشتر یک خبر طنزآلود و کمیک به نظر می‌رسد نه اقدامی که جامعه از آن برداشت جدیت داشته باشد. این وضعیت قابل تسری به کل قواعد و روش‌های معطوف به پوشش رسمی است و در نتیجه آنچه که مد نظر حاکمیت است را در منظر افکار عمومی تبدیل به بهانه‌ای برای فکاهی و شوخی می‌کند.
این یعنی قانونی که قرار است تصویری از صلابت به جامعه منتقل کند خودش عامل جوک سازی و طنز می‌شود. چه چیزی می‌تواند تضمین کند که دایره این طنز توسط بخشی از افکار عمومی به خود مجریان و عاملان قانون تسری پیدا نکند؟
همینکه کار در مبارزه با بدحجابی به پلمب پل عابر پیاده رسیده خودش بزرگترین نشانه برای سیاستگذار است که در حال پیمودن مسیر اشتباه به سر می‌برد و سریع تر باید راهش را تغییر دهد.
- 12
- 5
