فاضل میبدی: شلاق زدن زنی به دلیل بی‌حجابی، خلاف شرع، عرف و عقل است

به گزارش دیده‌بان ایران، روایت رویا حشمتی، زنی که به دلیل انتشار تصویر بدون حجابش در شبکه‌های اجتماعی بازداشت شد و ۷۴ ضربه شلاق خورد، واکنش‌های بسیاری را برانگیخت. بنابر آنچه وکیل او به شرق گفته است، حکم اولیه رویا حشمتی مجموعا ۱۳ سال و ۹ ماه حبس بود که در تجدیدنظر نقض و به جزای نقدی و شلاق تبدیل شد.پایگاه خبری قوه قضائیه هم ضمن تایید اجرای حکم مذکور، عنوان کرد که این حکم مطابق با قانون بوده و محکومیت حشمتی به دلیل این است که «در مقطعی با وصل شدن به یک جریان سازمان یافته در خارج از کشور و دریافت مبالغی،  در ساعات مشخص در مکان‌های پر رفت و آمد به ترویج اباحه ‌گری با‌ وضعیت بسیار زننده در خیابان‌های شهر تهران پرداخته که پس از بازداشت و انجام بازجویی و تحقیقات قضایی موضوع فوق مبنی بر اقدام سازمان یافته در قبال دریافت مبالغی از خارج از کشور اثبات می‌شود.»

شلاق زدن زنی به دلیل بی‌حجابی، خلاف شرع، عرف و عقل است

محمدتقی فاضل میبدی، عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم، درخصوص حکم شلاق برای بی‌حجابی، گفت: «در ابتدا اظهار تاسف می‌کنم از اجرای چنین احکامی که باعث وهن به دین و اسلام تلقی می‌شود. ما در احکام اسلام به ویژه احکام کیفری اسلام، باید روح قانون را در نظر بگیریم. بدین معنا که درنظر بگیریم که مجازاتی که اعمال می‌شود چه قدر تاثیر و جنبه بازدارندگی دارد. اگر حکمی را اجرا کنید که جنبه‌ بازدارندگی و نتیجه ندارد، اجرایش مهمل می‌شود و کار درستی نیست. بر این باورم که شلاق زدن زنی به دلیل بی‌حجابی، خلاف شرع، عرف و عقل است.»

وی ضمن اشاره به اینکه فلسفه حجاب برای حفظ پاکدامنی در جامعه است، افزود: «اینکه زنی به صرف معلوم شدن موی سرش، شلاق بخورد در هیچ کجای قرآن و روایات استنباط و استخراج نمی‌شود. حال اینکه چه کسی و چرا این مهم را جرم‌انگاری کرده است، من نمی‌دانم اما به فرض که جرم‌انگاری هم شده باشد، باید نگاه کنیم که این نوع برخوردهای تهدیدآمیز با مسئله بی‌حجابی تاثیر داشته است یا خیر. حدود یک سال و نیمی‌ است که مسئله مبارزه با حجاب اختیاری را جدی گرفته‌اند، برایش هزینه می‌گذارند و قانون وضع می‌کنند ولی مشاهده می‌کنیم که به نتیجه مدنظرشان نرسیده‌اند و از این رو باید راه دیگری را رفت.»

حجاب انتخابی جرم نیست

این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: «اگر حجاب انتخابی جرم است (که به نظر من نیست)، باید به گونه‌ای برخورد که فردی که حجابش را کنار گذاشته است، متذکر شود. اگر با تهدید، زندان و شلاق فرد را متذکر کنیم، از حکم نفرت پیدا می‌کند. اگر در اسلام و دینی این همه خشونت وجود دارد، من با دین خداحافظی می‌کنم. به باور من اصل اولیه دین، شفقت، رحمت و محبت است نه خشونت و غضب. در جامعه ما برخی از آقایان چه در خطبه‌ها و چه در جاهای دیگر بنایشان بر دعوا و خشونت با هر پدیده‌ای است. این روش و منطق باید عوض شود و به نظر من اگر آقایان حاکمیت بخواهند مسئله حجاب را حل کنند، راهش این نیست که در ایستگاه‌های مترو حجاب‌بان بگذارند و دوباره دعوا و درگیری رخ دهد. چه لزومی دارد ما آنقدر هزینه بر کشور تحمیل کنیم برای کاری که نتیجه مثبتی هم ندارد. در هر صورت این نوع برخوردی که با حجاب اختیاری وجود دارد، در اسلام نیامده است.»

فاضل میبدی در پاسخ به اینکه اگر در اسلام چنین مجازاتی برای حجاب نیامده مبنای قانونگذار چه بوده است، گفت: «ما در اسلام بحثی به نام «تعزیرات» بدین معنا که اگر کسی واجبی را ترک کرد قاضی شرع حق دارد که حکم تعزیر صادر کند. این حکم‌ها را از باب اینکه بخواهند تعزیر کنند، صادر می‌کنند؛ در صورتی که از آن طرف فلسفه اسلام و روح احکام را نخوانده‌اند.»

حقوق اولیه افراد را رها کرده‌ایم و به حجاب‌شان بند کرده‌ایم

این استاد دانشگاه با تاکید براینکه احکام اسلام، به ویژه احکام برخورد با جرم را زمانی باید اجرا کرد که اصل اولیه اسلام که عدالت اجتماعی است، در جامعه تامین شده باشد، افزود: «اگر دختری بدون حجاب در خیابان حاضر می‌شود ولی از نظر عدالت اجتماعی از حقوق اولیه‌اش برخوردار نیست، شغل و آینده‌ای ندارد و در فقر زندگی می‌کند، نباید به دلیل حجاب تعزیر و تنبیه شود.»

فاضل میبدی ادامه داد: «اگر حقوق اولیه آن دختر حل شد، آنوقت می‌توانیم بگوییم چرا حجاب ندارد ولی وقتی شهروند را رها کرده‌اند، نه شغل و درآمدش را حل کرده‌اند و نه مسئله تورم، محیط زیست و هوای پاکش را بدین معناست که حقوق اولیه افراد را رها کرده‌ایم و به حجاب‌شان بند کرده‌ایم؛ این امر هیچ اسلامی نیست.»

عضو مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم گفت: «اسلام می‌گوید حق حیات برای هر انسانی است، یعنی حق لوازم حیات، هوای پاک، محیط زیست، شغل و رفاه و درآمد. اگر این حقوق حل نشد، بگوییم حجاب را رعایت کن که چه؟ معتقدم که قضات ما و کسانی که در مسند حکمیت و قضاوت نشسته‌اند، اسلام را درست نشناخته‌اند. ما باید نخست به حقوق اولیه افراد توجه کنیم و اگر تامین شد سراغ تکالیف بعدی‌شان برویم. حق بر تکلیف مقدم است. من حق هوای پاک، شغل و رفاه دارم و مادامی که این حقوق من تامین نشده، درست کردن تکلیف برای من کار درستی نیست.»