سعيد طوسي مدعي شده كه از اتهاماتش تبرئه شده است. اين درحالي است كه دست‌كم در يك فايل صوتي خودش تعرض به نوجوانان را تاييد مي‌كند و در گفت‌وگو با پدر اين پسر از اشتباهي كه كرده عذرخواهي مي‌كند.
هنوز هم هيچ داوري قطعي راجع به حكم نمي توان داشت. همه ما در حد اخبار منتشر شده راجع به پرونده مي‌دانيم اما براي فهم افكارعمومي نيز يك حدي از شعور بايد قائل بود. اين مساله دو صورت دارد: ۱- روايتي كه شاكيان از حرص و شهوت غيرمتعارف اين قاري قرآن بيان كردند. ۲- براي سعيد طوسي پاپوش درست كردند.
در اين موارد تاحدودي نوع خاكستري وجود ندارد. يا اتفاقي افتاده، يا نيفتاده است. تاكنون همه ادله‌ها و رديه‌ها بر دفاع از روايت نوع اول است.
در صورتي كه اتفاقي اين وسط نيفتاده بود، نه فقط سعيد طوسي بلكه تمامي دستگا‌ه‌ها براي خنثي‌سازي پاپوش‌سازان براي وي، وارد عمل مي شدند و او در حالت شاكي قرار مي گرفت نه اينكه در موقعيت دفاع بايستد. در اين موارد افراد بي‌گناه، (و حتي گناهكار‌هاي وقيح) درحالت شاكي قرار مي‌گيرند.
حالت دفاعي سعيد طوسي از همان ابتدا افكارعمومي را روزبه روز بر صحت روايت نوجوانان قانع‌تر كرد. انتصاب او به نهادهاي حكومتي نيز از طرف ديگر وضعيت را وخيم كرده و قضاوت‌هاي افكارعمومي را به سمت عدم تبرئه طوسي برد. حال مديرمسئول روزنامه جوان سعيد طوسي و درخواست براي برخورد با او را آنقدر بالا برده كه از شعار «سعيد طوسي بهانه است، اصل نظام نشانه است» يادداشت مي‌نويسد.واقعيت اين است كه اين حكم افكارعمومي را قانع نكرده و نخواهد كرد و نارضايتي از نظام را روز به روز بيشتر دامن مي زند.
مشكل‌كجاست؟
اما ماجرا را از زاويه ديگري نيز مي‌توان نگاه كرد و آن ضعف سيستم بررسي در محكوميت افرادي است كه اتهام جنسي دارند. اتهاماتي كه گاهي حتي در بالاترين حد نيست. در حکم دادگاه اولیه سعید طوسی آمده است: «با توجه به دعوت طوسی از کودکان قاری برای رفتن به استخر و سونا و همچنین اعمال و حرکات زشت و تشویق آن‌ها به انجام اعمالی از قبیل ماساژ دادن، برهنه زیر رختخواب خوابیدن و همین طور ارسال پیامک‌های متعدد و حاوی متن‌های مبتذل، دادگاه او را به چهار سال حبس محکوم می‌کند» اما براي اين امور نيز او به هيچ جزايي محكوم نمي شود.
مقايسه‌اي تامل برانگيز
در همين روزها دادگاه «لري نسار» پزشک سابق تیم المپیک ژیمناستیک آمریکا که پیش از این از سوی حدود ١٦٠ دختر ژیمناست مورد شکایت قرار گرفته بود، در میشیگان آمريكا برگزار شد و نتیجه این دادگاه ٤٠ تا ١٧٥ سال زندان برای او بود. ما از غرب با عنوان نظامي فاسد ياد مي كنيم. درحالي كه بر پايه قوانينش نسار را پیش از این به دلیل داشتن تعداد زیادی فیلم و عکس آزار جنسی کودکان به ٦٠ سال زندان محکوم كرده بود. گفته مي شود كه حكم نهايي او ٤٠ تا ١٧٥ سال زندان خواهد بود. حكمي بسيار سنگين كه حتي قاضی دادگاه اعلام کرد نسار ٥٤ ساله باید تا پایان عمر در تاریکی زندان باقی بماند و شایستگی بیرون آمدن از زندان را ندارد.
ايجاد رعب
اگر به صداي ضبط شده گفت‌وگوي سعيد طوسي و يكي از والدين فرزندان برگرديم به جايي برخورد مي كنيم كه مي‌تواند كليد بيان اين مساله باشد. طوسي به پدر اين فرد مي گويد: «مي‌دانيد اگر اثبات شود معنايش چيست؟» حرف او در واقع اين است: «اگر اثبات شود كه اتفاقي صورت گرفته فرزند شما هم براساس شرع بايد مجازات شود. پس بهتراست سكوت كنيد». آيا وقت بازنگري در اين قوانين نرسيده است؟ به عبارت روشن‌تر سعيد طوسي نيز مي‌داند كه اساس حكم آنقدر سنگين است كه اجرا نمي شود.
ضربه‌هاي مشكل‌ساز
از همين رو قضاوت افكارعمومي بر اين دو پايه شكل مي‌گيرد: اول، سعيد طوسي همان‌گونه كه محمود صادقي گفته به دليل اعمال نفوذ تبرئه شده است. درست به مانند پرونده‌هايي كه به منتسبان اصولگرايي بر مي‌گردد كه مي‌توان به پرونده دو مداح معروف تهران و دو تن از اعضاي عماريون (كه ديگران را متهم به جاسوسي مي كردند اما به جرم جاسوسي در زندان هستند) اشاره كرد.
در هيچ كدام از اين پرونده‌ها افكارعمومي شاهد توضيحات مشخص نبوده است. حتي اگر برخي از آن‌ها در زندان باشند. اما براي حفظ و حراست از حيثيت منتسبان به يك جناح به هر طريق ممكن پرونده به زير فرش جارو شده است. دوم، اجراي حكم سنگسار مي توانسته به وجهه نظام لطمه وارد كند و از همين رو اجراي آن را به كنار نهاده‌اند. در هر دو صورت آنچه لطمه مي بيند افكارعمومي است كه موج نارضايتي را بيشتر و بيشتر مي‌كند.
داوودحشمتي
- 12
- 3
