توييت روز دوشنبه محمود احمدينژاد درباره سرنا ويليامز، تنيسور ٣٧ ساله امريكايي، آخرين حركت عجيب اين سياستمدار پرحاشيه بود. ماجرا از اين قرار است كه سرنا ويليامز به سبك چند ماه اخير، با لباسي كه سراپاي او را ميپوشاند، در مسابقات تنيس آزاد فرانسه حاضر شده است و پس از مراسم افتتاحيه اين تورنمنت، برنارد جيوديكلي رييس فدراسيون تنيس فرانسه در گفتوگو با مجله «تنيس» به پوشش خانم ويليامز اعتراض كرد و گفت از اين به بعد در اين مسابقات محدوديتهاي مشخصي براي لباس بازيكنان اعمال خواهد شد.
جيوديكلي در انتقاد از لباس سرنا گفت: «به نظرم گاهي زياده روي شده. مثلا پوشش سرنا امسال ديگر قابل استفاده نخواهد بود. بايد به بازي و محل احترام گذاشت. همه تمايل دارند از اين محيط بهره ببرند.» سرنا ويليامز پس از زايمانش در سپتامبر سال ٢٠١٧، دچار آمبولي شد و اين لباس جديد، كه لباسي مخصوص و سياه رنگ است و تمام بدن او را ميپوشاند، مانع از لخته شدن خون او ميشود.
خود ويليامز درباره لباسش، كه پلنگ سياه نام گرفته، گفته است: «من معمولا حين بازيها شلوار ميپوشم تا جريان خونم را حفظ كنم. اين يك لباس راحت و كاربردي است تا بتوانم بدون مشكل بازي كنم.»
رييس فدراسيون تنيس فرانسه خواستار نوعي يونيفورم در مسابقات تنيس آزاد اين كشور شده است تا تكثر در پوشش بازيكنان پديد نيايد. البته اين يونيفورم الان هم تقريبا وجود دارد. يعني اكثر تنيسورهاي زن مثل تنيسورهاي مرد، شورت ورزشي و لباس آستين كوتاه به تن دارند. زنان گاهي هم با لباسي بدون آستين وارد ميدان تنيس ميشوند. اما پلنگ سياه سرنا ويليامز، تمام بدن او را ميپوشاند. اين لباس بسيار چسبناك است و تا حدي شبيه مايوي اسلامي است كه برخي از زنان مسلمان در كشورهاي غربي، هنگام شنا به تن ميكنند تا از برهنه شدن بدنشان مقابل مردان نامحرم اجتناب كرده باشند. سرنا ويليامز همچنين گفته است كه لباس پلنگ سياه حس جنگجو بودن به او ميدهد. اين كل قصه پوشش خانم ويليامز در مسابقات تنيس آزاد فرانسه بود. اما معلوم نيست چرا ناگهان محمود احمدينژاد وارد اين ماجرا شد. چون نه سرنا ويليامز مسلمان است، نه لباسش را از باب رعايت حدود مسلماني طراحي كرده و نه احمدينژاد پيشتر علاقهاي به ورزش تنيس از خودش نشان داده بود كه بگوييم در روند عادي تماشاي مسابقات تنيس، توجهش به ماجراي سرنا ويليامز در تنيس آزاد فرانسه جلب شده است. وانگهي، انتقاد ملايم رييس فدراسيون تنيس فرانسه، تا زمان توييت احمدينژاد حتي با واكنش خود سرنا ويليامز هم مواجه نشده بود. پس چرا احمدينژاد ضروري ديد كه در دفاع از حقوق حقه اين ورزشكار مرفه امريكايي وارد معركه شود؟ احتمالا مشاورين احمدينژاد به او گفتهاند اين ماجرا قابليت جلبتوجه جهاني دارد.
البته درست هم گفته بودند. چون توييت احمدينژاد چون تيري بود كه به هدف خورد! اما اين تيراندازي به گونهاي نبود كه آدم احساس كند كار تيرانداز خردمندي بوده است. يعني اقدام احمدينژاد مثل اكثر مواقع توجهبرانگيز بود ولي بيشتر موجي منفي از توجهات را رقم زد. كافي است به كامنتهاي مردم در زير توييت احمدينژاد نگاه كنيم تا ببينيم توييت او چندان هم به سودش تمام نشد.
نكته ديگر اينكه، معلوم نيست چرا احمدينژاد در ميانه دعوا با قوه قضاييه، در حالي كه معاونانش دادگاهي شدهاند، بر خود واجب ديده است كه در كنار دفاع از مشايي و بقايي، از سرنا ويليامز هم دفاع كند. انتشار توييتي درباره ستاره امريكايي تنيس دنيا، چنانكه گفته شد، احتمالا از باب جلبتوجه جهاني بوده است. اينكه شاخكهاي رسانههاي جهاني بيش از پيش به احمدينژاد در اين روزهاي بيقدرتي حساس شود، شايد تمهيدي است براي بازتاب جهاني گستردهتر مواضع و موقعيت كنوني احمدينژاد در فضاي سياسي ايران از سوي اين رسانهها.
واقعيت اين است كه هر چقدر هم تلاش كنيم، پذيرش اصالت دفاع احمدينژاد از حقوق زنان برايمان دشوار است؛ چراكه احمدينژاد وقتي كه نيلوفر اردلان، كاپيتان تيم فوتسال زنان ايران، به دليل مخالفت شوهرش نتوانست به مسابقات جام ملتهاي آسيا برود، هيچ سخني نگفت و در دفاع از حق حضور او در آن تورنمنت مهم هيچ حرفي نزد. در آذرماه همان سال (١٣٩٤) هم كه نيلوفر اردلان با اجازه دادستاني توانست راهي مسابقات جام جهاني فوتسال زنان شود، احمدينژاد از حقوق خانم اردلان دفاعي نكرد و درباره اقدام نيكوي دادستاني هم سكوت كرد. بيتفاوتي به حقوق زنان ورزشكار ايراني و دل سوزاندن براي سرنا ويليامز، هر طور كه حساب كنيم، مشكوك و بودار است. البته كسي چه ميداند؛ شايد اين برگ جديدي كه احمدينژاد رو كرده، نشانه تازهاي از فرآيند ليبرال شدن سياستمداري باشد كه در سال ٨٤ با صراحت ميگفت: ما براي دموكراسي انقلاب نكرديم.
هومان دورانديش
- 15
- 5